برای مشخص کردن مرزها و حریم خصوصی باید برخی موضوعات برای هر دو نفر واضح و روشن باشند و حتما به یک تفاهم و اتفاق نظر کلی رسیده باشند.
یکی از اجزای اصلی عشق واقعی و ازدواج خوب، صمیمیت است و هرچه صمیمیت بین زوجین بیشتر باشد، درجه عشق آنها نیز بیشتر خواهد بود.
از این رو، زوجین باید صداقت داشته باشند و احساسات و افکار خود را با یکدیگر در میان بگذارند. هر چه میزان رازها بین زوجین کمتر باشد، صمیمیت آنها نیز افزایش خواهد یافت.
از طرف دیگر از آنجا که همیشه بحث آزادی و حریم خصوصی مطرح است باید توجه به این مساله سه شرط را با خود به همراه داشته باشد:
1- مخالف تعهد و وفاداری نباشد.
2- به حریم و حق و حقوق دیگری تجاوز نشود.
3- اعتماد به همراه بیاورد.
زمانی که زوجین به این مرحله برسند، دیگر طرف مقابل نه لازم میبیند و نه به خود اجازه میدهد که به حریم خصوصی همسرش وارد شود.
همچنین همسر فرد هم در صورتی که بر اساس حس صمیمیت کنجکاوی، همسرش به حریم خصوصیاش وارد شود، از بروز چنین مسئلهای به هم ریخته، آشفته و عصبانی نخواهد شد و آن را حمل بر تجاوز به حریم خصوصی خود تلقی نخواهد کرد و این حق را برای همسرش قائل خواهد شد.
بهترین کار این است که اگر سر و راز فردی، در کار نیست، تمهیدی به خرج دهیم که اگر حس کنجکاوی در ذهن همسرمان است، اغناء شود. برای مثال زمانی که مشغول کار هستیم و تلفن همراه ما به صدا در میآید، از او بخواهیم که پاسخ دهد و از طرف دیگر میتوانیم نام کاربری و رمز عبور پست الکترونیکی، اینستاگرام، فیسبوک، تلگرام و… خود را به همسرمان بدهیم و از او بخواهید که کنترل کند آیا پیام مهمی از دوستان دارید یا نه؟ و بدین ترتیب اعتمادسازی کنید.
*دکتر زینب صائمی، روانپزشک و رواندرمانگر