در واقع نتایج تحقیقات نشان می‌دهد برخلاف آنچه تا کنون تصور می‌شد، علت پرهیز افراد مبتلا به اوتیسم از تماس‌های چشمی، عدم تمایل آن‌ها به ارتباط با سایرین نیست، بلکه این رفتار شیوه‌ای برای کاهش تحریک ناخوشایند ناشی از فعالیت بیش از اندازه بخش‌هایی از مغز است.
با وجود این که اغلب اجتناب از تماس چشمی به عنوان نشانه‌ای از بی‌تفاوتی اجتماعی یا شخصی تعبیر می‌شود، بسیاری از مبتلایان به اوتیسم می‌گویند که این نوع تماس‌های چشمی موجب ناراحتی یا استرس آن‌ها می‌شود.
این تحقیقات آثار مشکل موردبحث را تا بخش‌هایی از مغز شناسایی کرده است که عامل جذابیت طبیعی چهره افراد برای کودکان شده و امکان تشخیص احساسات را از طریق حالات چهره سایرین فراهم می‌کنند. این بخش از مغز تحت عنوان سیستم زیر غشایی شناخته شده و توسط تماس چشمی فعال می‌شود.
محققان برای کسب اطلاعات بیشتر، فعالیت مغز گروهی متشکل از افراد مبتلا به اوتیسم و افراد عادی را هنگام مشاهده عکس‌هایی از چهره چشمان سایرین، مورد بررسی قرار دادند. فعالیت مغزی هردو گروه در هنگام مشاهده تصویر چهره دیگران، کاملا مشابه بود. اما هنگامی که مبتلایان به اوتیسم تصویر چشم‌ها را می‌دیدند، سیستم زیرغشایی مغز آن‌ها به ویژه در زمانی که چهره‌هایی با حالات ترس، شادی و عصبانیت را می‌دیدند، بیش از حد فعال می‌شد.
نتایج این تحقیقات راهگشای برقراری ارتباطات موثرتر با اشخاص مبتلا به اوتیسم است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.
چرا اوتیسمی ها تماس چشمی برقرار نمیکنند؟!
faateme1366
محققان بیمارستان عمومی ماساچوست علت خودداری افراد مبتلا به اوتیسم را از نگاه مستقیم به چشمان سایرین، دریافتند. این مطالعات نشان می‌دهد پرهیز از تماس چشمی برای اجتناب از تحریک مغز است.
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟