اگر دیدن کسی که در حال خمیازه کشیدن است باعث شده به طور غیر ارادی دهان خود را بکشید، تنها نیستید. شما هم جزو 60 – 70 درصد افرادی هستید که با دیدن خمیازه کشیدن یک نفر در زندگی واقعی یا در عکس یا حتی خواندن در مورد آن، وادار به انجام همان کار می شوند.
در یک طبقه بندی کلی در بین موجودات اسب های آبی، خوک ها، مارها، شامپانزه ها و کوسه ها قادر به خمیازه کشیدن هستند. گونه های دیگر کمتر از انسان تمایل به کشیدن خمیازه هنگام دیدن آن نشان می دهند (سگ ها هم مانند انسان عمل می کنند).
تا مدت ها دانشمندان معتقد بودند که خمیازه کشیدن مقدمه ای برای خواب است، اما تحقیقات اخیر نشان داده است که این عمل هیچ ربطی به پایین رفتن سطح انرژی ندارد. در عوض، خمیازه کشیدن به طور منظم بیشتر به شخصیت شما اشاره دارد تا به خواب آلودگی تان. در این جا برخی نظریه های جدید را در مورد پاسخ به این سوال قدیمی که چرا خمیازه کشیدن بسیار مسری است بررسی می کنیم.
خمیازه کشیدن نشانه ای از همدلی است
خمیازه کشیدن می تواند نشانه ای ناخودآگاه باشد که شما با احساسات دیگران وفق پیدا می کنید. درست مثل وقتی که ناخودآگاه لبخند می زنید یا اخم می کنید زمانی که دیگران این عمل ها را در مورد شما انجام می دهند. محققان دانشگاه کانتیکت ( Connecticut) در یک مطالعه کوچک در سال 2010 از این نظریه حمایت کردند. آن ها متوجه شدند که اغلب کودکان تا حدود 4 سالگی عکس العمل خمیازه مسری را نشان نمی دهند، سنی که مهارت های همدلی شروع به رشد می نماید.
نویسندگان این مطالعه همچنین متوجه شدند که افراد جوان مبتلا به اوتیسم که معمولا با احساس همدلی مشکل دارند، نسبت به افراد هم سنشان که مشکل اوتیسم ندارند، کمتر دچار خمیازه مسری می شوند. کودکانی که علائم شدید ابتلا به اوتیسم را نشان می دهند، نسبت به آن هایی که علایم شان خفیف است هم کمتر دچار خمیازه مسری می شوند.
البته این نظریه هنوز بحث برانگیز است و تحقیقات بیشتری برای اثبات آن مورد نیاز است. اما گزارشی در سال 2015 دریافته است که، افراد با صفات روانی خاص کمتر احتمال دارد که با دیدن خمیازه دیگران خمیازه بکشند. بعد از گرفتن یک آزمون استاندارد شخصیت روانی، به 135 دانشجو یک کلیپ ویدئویی 10 ثانیه ای از حرکات مختلف صورت از جمله خمیازه کشیدن، نشان داده شد. آزمون نشان داد، هر چه میزان همدلی یک فرد کمتر باشد احتمال این که دچار خمیازه مسری شود کمتر است.
برایان راندل (Brian Rundle) دانشجوی دکترای روانشناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بیلور و پژوهشگر ارشد این مطالعه می گوید: آنچه ما یافتیم به ما می گوید که یک اتصال عصبی ( کمی همپوشانی دارند ) بین سایکوپاتی ( روان‌آزاری، که نوعی اختلال شخصیت است) و خمیازه کشیدن مسری وجود دارد. ما به نقطه شروع خوبی برای سوالات بیشتر در این مورد رسیده ایم.
مغز برای انجام آن برنامه ریزی شده است
یک نظریه دیگر ادعا می کند که، خمیازه مسری یک فرم ابتدایی از ارتباطات ناخودآگاه و اتصالی است که به اجداد ما در گذشته های خیلی دور کمک کرده است تا در امان باشند و از خطرات بپرهیزند، خیلی قبل تر از پیام رسانی با دود و یا اسکایپ.
یک مطالعه در سال 2010 نشان داد، تعداد دفعاتی که طوطی کوچک به صورت مسری خمیازه می کشد با افزایش دما افزایش می یابد. در این مطالعه، 16 پرنده تحت تغییر دمای 10 دقیقه ای در 4 دوره قرار گرفتند و بین افزایش خمیازه کشیدن و افزایش دمای محیط ارتباط پیدا شد. محققان فکر می کنند که ممکن است این رفتار به عنوان یک علامت هشدار دهنده به دیگران در مورد خطرات بالقوه باشد.
شما فقط جوان هستید
مطالعات نشان می دهد که، هر چه جوان تر باشید، احتمال این که از اطرافیان تان خمیازه بگیرید، بیشتر است. در یک مطالعه روی 328 نفر که یک ویدئوی 3 دقیقه خمیازه به آن ها نشان داده شده بود، 82 درصد افراد زیر 24 سال خمیازه شان گرفت، در حالی که فقط 60 درصد افراد بین 25 تا 49 سال دچار خمیازه شدند و فقط 41 درصد از افراد بالای 50 سال خمیازه کشیدند.
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است ولی نویسندگان مطالعه بر این باورند که مردم به طور کلی ممکن است با بالا رفتن سن کمتر دچار خمیازه کشیدن مسری شوند، شاید به این دلیل که توجه کمتری به رفتار دیگران می کنند.
منبع: سیمرغ