ایزابل فرومانتین، رهبر پروژه Kdog گفته است: «در این کشورها، اغلب در مناطق دورافتاده دسترسی به دستگاههای پیشرفته ممکن نیست. به این ترتیب ممکن است سرطان افراد بیش از حد دیر تشخیص داده شود و جان آنها به خطر بیفتد. اگر این روش جواب بدهد، میتوانیم آن را بهسرعت گسترش دهیم.»
کار آنها بر پایه این فرض است که سلولهای سرطانی بویی متفاوت دارند و همین باعث میشود که سگها بتوانند آن را تشخیص دهند. در این آزمایش، نمونههایی از 31 بیمار سرطانی برای آموزش سگها استفاده شد. نوارچسبهایی به سینه مبتلایان به سرطان چسبانده شد و سپس سگها آموزش دیدند که بوی نوارچسبهای سرطانی را تشخیص بدهند. روش آموزش سگها بر اساس بازی کردن و پاداش دادن به آنها بوده است.