این بیماری سه مرحله جدی دارد که نباید آن را نادیده بگیرید:
اسپاسم عضلانی: مرحله اول بیماری، سرفه‌های گرما و بعد اسپاسم عضلانی شدید در نتیجه از دست دادن نمک و الکترولیت‌های بدن است. اسپاسم عضلانی در دست‌ها و کشاله ران بیشتر رخ می‌دهد و هر چند می‌تواند به خودی خود متوقف شود اما شاید برای 24 تا 48 ساعت ادامه یابد.
خستگی گرما: خستگی گرما یک وضعیت جدی ناشی از قرارگرفتن طولانی مدت در معرض دمای بالا، رطوبت و فعالیت بدنی شدید است. وقتی دمای بدن به 101 تا 104 درجه فارنهایت افزایش می‌یابد، این اتفاق می افتد. علائم دیگر عبارتند از: سردرد، تب کم درجه، حالت تهوع یا استفراغ، افزایش تشنگی، ضعف عمومی، درد ماهیچه یا گرفتگی عضلات.
مرحله اورژانس: مرحله نهایی سکته گرما است و یک فوریت محسوب می‌شود. در این شرایط امکان بالقوه مرگ هم وجود دارد. علائم این مرحله عبارتند از: پوست خشک شده قرمز، کمبود عرق، نارسایی ارگان‌ها، تشنج.
خوشبختانه سکته گرما قابل پیشگیری است و آنهم با برداشتن گام‌های پیشگیرانه زیر:
هر ساعت یک فنجان آب بنوشید.
از مصرف الکل و کافئین اجتناب کنید.
دمای بدنتان را روزانه اندازه گیری کنید.
فعالیت‌های شدید را زیر نور آفتاب محدود کنید. بخصوص از 11 صبح تا 4 بعد از ظهر.
اگر شخص دیگری دچار سکته گرما شده بود، اقدامات زیر را برایش انجام دهید:
فرد را به یک مکان سرد انتقال دهید.
از آب سرد برای خنک کردن او استفاده کنید.
نوشیدنی سرد غیر الکلی به فرد گرما زده بدهید.
لباس‌های تنگ و سنگین را از بدنش خارج کنید.
دمای بدن فرد گرمازده را چک کنید.
در صورت نیاز و در صورت عدم بهبود شرایط، با اورژانس تماس بگیرید.