از دست دادن والدین برای ما یک تهدید است، اندوهی که می‌تواند بی‌پایان باشد. چرا؟ شاید برای اینکه انتظار داریم والدین‌مان جاودان باقی بمانند.
مرگ والدین می‌تواند باعث افزایش میزان آسیب‌پذیری شود. زمانی که والد می‌میرد مفهوم از دست دادن معنای متفاوتی پیدا می‌کند و بسیار گسترده می‌شود. مرگ والدین به معنای از دست دادن خود او، خانه و راه ارتباط با گذشته است.
احساسات آزاردهنده دیگری نیز وجود دارند؛ مثل نیاز عمیقا عاطفی به فردی که همواره برای پیشرفت، موفقیت یا ناکامی‌هایتان ارزش قائل بود.
نوع رابطه‌ای که با والدین‌تان داشته‌اید در میزان اندوه و غمی که پس از مرگ آنها احساس می‌کنید اهمیت دارد. هر انسانی منحصر به فرد است و رابطه‌ای که با والد خود ساخته بسیار متفاوت با دیگران است. به همین دلیل است که به نظر می‌رسد دیگران در همراهی و دلداری پس از این حادثه اغلب بد عمل می‌کنند.
مساله مهم این است که شما به هیچ وجه نمی‌توانید واقعیت را تغییر بدهید. این اتفاق مثل خیلی از اتفاقات دیگر فرصتی برای جبران، تغییر و بهبود باقی نمی‌گذارد. کسی که مرده است دیگر به رابطه باز نمی‌گردد، نمی‌توان زمان را به عقب بازگرداند، اشتباهی را جبران کرد، رابطه را بهبود داد، بهتر زندگی کرد، بیشتر لذت برد و جلوی مرگ را گرفت. تنها کاری که می‌شود انجام داد کنار آمدن با این حقیقت دشوار و تحمل احساسات پیچیده‌ای است که دچارش هستید.
چطور اندوه را تحمل کنید؟
غم شما متفاوت و منحصر به فرد است
اولین راه برای کنار آمدن با مرگ والد این است که بفهمید اندوه شما منحصر به فرد است. همه آدم‌ها شبیه هم دچار اندوه ناشی از مرگ نمی‌شوند هرچند که ظاهرا شبیه هم رفتار می‌کنند. تجربه شما در این مرحله ربط مستقیمی به نوع رابطه با والدتان دارد. صرف نظر از فرهنگ، مذهب، باورهای ذهنی و سیستم‌های حمایتی‌ای که در اختیار دارید میزان وابستگی، تجربه‌های مشترک با والد، حساسیت‌های فردی و روحیات و خلقیات شما در این مساله اهمیت دارند. تحمل مرگ والد ممکن است برای شما بسیار دشوارتر از خواهر، برادر یا دوستان و اطرافیان‌تان باشد. تعجب نکنید که چرا دیگران شبیه شما نیستند و یا چرا شما مثل آنها عمل نمی‌کنید.
به دلیل همین تفاوت‌ها نوع عزاداری شما برای والدین‌تان منحصر به فرد است. خودتان را با کسی مقایسه نکنید حتی لازم نیست تلاش کنید تا با دیگران هماهنگ شوید.
احساسات متفاوت را بپذیرید
ارتباط والد با فرزند یکی از عمیق‌ترین رابطه‌های عاطفی است. زمانی که مادر یا پدر می‌میرد طناب رابطه قطع می‌شود به همین دلیل شما در مواجهه با این حادثه احساسات متفاوت بسیار شدیدی را تجربه می‌کنید.
ترس، وحشت، خشم، بی‌حسی، سردرگمی و اضطراب تنها بخشی از این احساسات هستند. خیلی وقت‌ها این احساسات زنجیره‌وار حرکت می‌کنند و در یک دوره کوتاه باعث از پا افتادن می‌شوند.
عزاداری کنید
اندوه، ناشی از احساس عمیق از دست دادن، تهی‌شدن و غم است.
عزاداری راهی برای بیان این احساسات است. ممکن است رسوم رایج عزاداری برایتان کافی نباشد و با پوشیدن لباس سیاه و مراسم ختم آنطور که دچار اندوه هستید عزاداری آرام‌تان نکند. در این صورت لازم است راه خودتان را پیدا کنید. ممکن است عزاداری با گریستن در خلوت، خواندن دعا، خیرات یا یادآوری خاطرات و یا حتی سکوت بهتر انجام شود. کاری که مناسب حال خودتان است انجام بدهید. حتی اگر برخی از آنها با آنچه عرف به شما پیشنهاد می‌دهد متفاوت باشند. عزاداری بخشی از روند شفاست پس به هیچ وجه مانع آن نشوید.
درد خود را بشناسید
اگر با اندوه خود رو‌به رو نشوید زخم‌هایتان هرگز التیام پیدا نمی‌کنند. دردهایتان را بپذیرید و آن را به عنوان بخشی از روند گذر از اندوه در نظر بگیرید.
حمایت دیگران را بپذیرید
اینکه بخواهید تنها باشید خوب است اما در انزوا ماندن راه سالمی برای کنار آمدن با اندوه نیست. یک دوست، یکی از اعضای خانواده، یک مشاور یا همکار می‌تواند در روند بهبود وضعیت شما بسیار موثر باشد. اجازه بدهید کسی که دوست‌تان دارد یا یکی از کسانی که با او ارتباط نزدیکی دارید در اندوه با شما همراهی کند. در لحظات سختی که احساسات اندوه فروکش نمی‌کند حضور یک همراه بسیار موثر است. آنها ممکن است تجربه شما را نداشته باشند، یا شبیه شما عمل نکنند اما بدون شک می‌توانند شنونده و حامی خوبی برایتان باشند.
موقع اندوه تصمیم‌های جدی نگیرید
اندوه سد بزرگی در تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه و درست است. اگر امکان دارد در چنین موقعیتی تصمیم‌های مهم نگیرید. تغییر شغل، جابه‌جایی یا تغییرات مهم در وضعیت اقتصادی مسائلی هستند که به خودی خود تاثیر جدی بر زندگی‌تان می‌گذارند. بهتر است صبر کنید تا کمی التیام پیدا کنید. اما اگر لازم است تصمیم مهمی بگیرید از یک فرد آگاه، کسی که دوست‌تان دارد و می‌تواند بهتر عمل کند کمک بخواهید.
مراقب خودتان باشید
اندوه همه انرژی شما را صرف می‌کند. تمایل به زندگی و پیروی از عادت‌های روزمره در این شرایط به سختی ممکن است.
برای مبارزه با این مشکلات تلاش کنید به اندازه کافی بخوابید، غذای خوب بخورید، ورزش کنید و تفریح را از زندگی‌تان حذف نکنید. شاید لازم باشد برای بررسی‌های پزشکی نیز اقدام کنید تا مطمئن شوید اندوه سلامتی‌تان را تحت تاثیر قرار نداده است. پرداختن به زندگی روزمره حتما کار سختی است اما بهترین راه برای بهبود وضعیت است. اگر زندگی عادی خود را پیش نگیرید بازهم در شرایط به وجود آمده تغییری ایجاد نمی‌شود و والد شما در کنارتان نخواهد بود پس بهتر است مقاومت کنید.
اهمیت زمان را نادیده نگیرید
زمان معجزه‌گر است. احساسات شدید بالاخره در طی زمان فروکش می‌کنند، تب و تاب اولیه کم می‌شود و دردها به مرور کمتر می‌شود. با این حال این درد همیشه با شما باقی خواهد ماند؛ جایی از فکر و قلب‌تان همیشه درد خواهد کرد و این حقیقت زندگی شماست