براساس یافتههای یکی از این دو مرور، عفونتهای گلو، عفونتهای استرپتوکوک، ویزیتهای پزشک و غیبت از مدرسه در سال نخست، پس از انجام تونسیلکتومی در کودکان، در مقایسه با افرادی که با انتظار هوشیارانه و مراقبتهای حمایتی درمان شدهاند، بهبود یافته است. خصوصا آنکه، گروه تونسیلکتومی 74/1 اپیزود از زخمها یا عفونتهای گلو داشته و گروه غیرجراحی نیز 93/2 اپیزود را پشت سر گذاشتند.
نتایج این مطالعه در Pediatrics به صورت آنلاین منتشر شده است.
محققان هشدار میدهند، با وجود نبود دادههای کافی و اطلاعات در مورد پیامدهای طولانیمدت، کیفیت زندگی افراد جراحی شده، ارتقا نشان میداد، بنابراین، باید تحقیقات بیشتری در مورد مزایای طولانیمدت تونسیلکتومی در مقایسه با عدم انجام جراحی، همچنین شناسایی زیرگروههایی از کودکان که از تونسیلکتومی منفعت بیشتری میبرند، انجام شود تا توصیههای لازم در این زمینه به پزشکان ارایه شود.
استاندارد طلایی برای تشخیص وجود ندارد
نویسندگان متذکر میشوند که عود یا تونسیلیت حاد به صورت: رخداد تعداد 7 اپیزود یا بیشتر از زخمهای گلو در سال قبل، 5 اپیزود یا بیشتر در هر یک از 2 سال قبل، یا 3 اپیزود یا بیشتر در هر یک از 3 سال قبل، تعریف میشود، اما تشخیص نامشخص باقی میماند. در واقع، تست استاندارد طلایی تشخیص وجود ندارد تا علایم قابل انتساب را به تونسیلیت پیشبینی کند.
اگرچه شواهد برای تونسیلکتومی در میان کودکانی که کرایتریای حداقل 3 مورد اپیزود عفونت را در سال به مدت 3 سال قویتر بود، محققان مطالعات مربوط به عفونتهای کمتر را هم در این مرور نظاممند گنجاندند.
با استفاده از بانکهای دادهای بزرگتر، پژوهشگران 7 آنالیز واجد شرایط را نیز شناسایی کردند. این مطالعات، در اصل شامل عفونتهای عودکننده خفیف تا متوسط (حداقل 3 اپیزود) در 1 تا 3 سال گذشته میشدند. در مطالعاتی که دادههای پایه گزارش شدهاند، عفونتها و زخمهای گلو نسبت به پایه، در هر دو گروه جراحی و غیرجراحی کاهش نشان میدادند، هرچند کودکانی که تحت جراحی قرار گرفته بودند، کاهش متوسط بزرگتری را در تعداد روزهای بیماری بیماری، ویزیتهای پزشکی، عفونتهای استرپتوکوک گروه A و غیبت از مدرسه، طی 12 ماه پی از جراحی، شاهد بودند.
به نظر میرسد تونسیلکتومی مزیت بیشتری در کودکانی که شدت بیماریشان بیشتر است، داشته باشد: «مطالعاتی که دربرگیرنده کودکانی با تعداد اپیزودهای بیشتر عفونت بودند، شواهد قویتری از منفعت بیشتر این جراحی نشان میدهند، اما در مرور سیستماتیک وارد نشدند، زیرا ممکن است تورش بالاتری ایجاد کنند.»
بهبود زودهنگام در آپنه
نتایج متاآنالیزی که آن هم به تازگی در Pediatrics منتشر شده، نشان داد تونسیلکتومی بهطور کلی پیامدهای کوتاهمدت بهتری را در مقایسه با انتظار هوشیارانه، در کودکان مبتلا به OSDB فراهم میکند.
OSDB، مجموعهای است از علایم که دربرگیرنده خرخر کردن، آپنه انسدادی خواب، و سندرم مقاومت راه هوایی فوقانی بوده و با کاهش IQ، خوابآلودگی زیاد، بیثباتی عاطفی، دامنه توجه کوتاهتر، کوتاهقامتی، شبادراری، شرایط کاردیوپولمونری و غیبت از مدرسه همراه است.
در این متاآنالیز، 11 مطالعه انگلیسیزبان وارد شد که طراحیهای مختلفی داشتند. در 5 مورد از آنها، کودکان مبتلا به OSDB که با پلیسومنوگرافی تائید شده بود، بررسی شده و نتایج نهایی حاکی از آن بود که در نمرات شاخص آپنه ـ هیپوپنه پس از تونسیلکتومی، در مقایسه با انتظار هوشیارانه، پیشرفت مثبتی دیده میشود. اغلب مطالعات کمتر از 12 ماه دوره پیگیری خود را انجام داده بودند.
نویسنده ارشد این مطالعه میگوید، تونسیلکتومی یا آدنوتونسیلکتومی، در حال حاضر مسئول بیشتر از 15 درصد از همه پروسیجرهای جراحی در کودکان آمریکایی کمتر از 15 سال است. در یک مطالعه که پیش از این منتشر شد، محققان همچنین نشان داده بودند که تقریبا 20 درصد کودکان از عوارض پس از تونسیلکتومی رنج میبرند.
در متاآنالیز کنونی، محققان دریافتند که 8/4 نمره ارتقا در رتبه AIH، در کودکان تونسیلکتومی شده در مقابل کسانی که مداخله جراحی نداشتند، دیده میشود. این اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنیدار بوده و ممکن است شواهد بالینی بیشتری را در کودکان مبتلا به OSDB خفیف تا متوسط (مثلا نمره AHI بین 1 تا 10 باشد) فراهم آورد.
علاوه براین، تونسیلکتومی تاثیر مثبتی بر کیفیت زندگی مرتبط با اختلال خواب میگذارد که نگرانی اصلی را برای والدین این کودکان ایجاد کرده و با رفتارهای سایکولوژیکال منفی (مانند اضطراب و نوسانات خلقی) کمتری همراه بود. تغییرات در عملکرد اجرایی کودکان بین دو گروه تفاوت قابل توجهی نشان نداد.
در هر صورت، محققان در پایان یادآور میشوند که باید تحقیقات بیشتر و با دقت بالاتری انجام شود تا مشخص شود کدام دسته از کودکان بیشترین منفعت را از تونسیلکتومی، در مقایسه با مراقبتهای حمایتی، میبرند.
منبع: سپیدآنلاین