دکتر ریکاردو کوستا، نویسنده اصلی این تحقیق می‌گوید: «واکنش استرس ناشی از تمرین بدنی شدید طولانی‌مدت عملکرد دل‌وروده را متوقف می‌سازد.»
دکتر کوستا اضافه می‌کند: «توزیع مجدد جریان خون که همراه با رفتن جریان خون از دل‌وروده و جاری شدن به عضله‌های در حال فعالیت است می‌تواند منجر به آسیب دل و رده شود که همین آسیب می‌تواند موجب مرگ سلول، روده نشتی دار و واکنش‌های ایمنی درون بدنی شود.» دکتر کوستا از محققان ارشد گروه تغذیه و غذا دانشگاه موناش استرالیا است که به همراه دیگر همکاران خود این تحقیق را انجام داد.
محققان این تحقیق مشاهده کردند که خطر آسیب روده و تضعیف عملکرد آن با بالا رفتن شدت تمرین بدنی و مدت تمرین بدنی افزایش می‌یابد. محققان به این مشکل ایجادشده «سندروم معده و روده‌ای ناشی از تمرین» می‌گویند. این محققان در این تحقیق خود 8 تحقیقی را موردبررسی قرار دارند که قبلا در این زمینه انجام‌گرفته بودند.
محققان می‌گویند که آستانه تمرین بدنی شدید دو ساعت است. پس از یک تمرین استقامتی ادامه‌دار آسیب دل‌وروده رخ می‌دهد. دکتر کوستا می‌گوید که تمرین‌هایی همچون دویدن و دوچرخه‌سواری نمونه‌های از این تمرین‌ها هستند.
دکتر کوستا می‌گوید که ظاهر استرس یک عامل تشدیدکننده است. او اضافه می‌کند که افراد مستعد به بیماری‌ها و اختلال‌های دل‌وروده به مشکلات سلامتی مربوط به تمرین بدنی بیشتر آسیب‌پذیر هستند.
دکتر النا ایوانیا متخصص دستگاه گوارش در بیمارستان Lenox Hil- شهر نیویورک است که در این تحقیق شرکت نکرد، اما این تحقیق را به‌خوبی بررسی و ارزیابی کرده است. او می‌گوید که جریان خون عادی به دل‌وروده سلول‌های آن را اکسیژن‌دار و سالم نگه می‌دارد تا عملکرد و متابولیسم مناسب آن‌ها را حفظ کند.
اگر در طول تمرین بدنی دل‌وروده خون زیادی را از دست دهد، التهاب دل‌وروده به بار می‌آید که به پوشش محافظتی دل و رده آسیب می‌رساند. دکتر ایوانیا می‌گوید که با یک سیستم ایمنی دل‌وروده‌ای یا گوارشی تضعیف‌شده، مواد سمی موجود در دل روده می‌توانند در اثر پدیده «دل‌وروده نشتی دار» وارد جریان خون شوند. باوجوداین، دکتر ایوانیا تاکید می‌کند که تمرین با شدت متوسط و متعادل می‌تواند مزایای محافظتی برای معده داشته باشد.
او می‌گوید: «به‌طور خاص، از طریق تمرین بدنی بیمار می‌تواند وزن سالم خود را حفظ کند و از عواقب چاقی جلوگیری کند.» تحقیقات نشان می‌دهند که چاقی با بسیاری از بیماری‌های گوارشی هم جون بیماری کیسه صفرا، بیماری کبد چرب، بیماری ریفلاکس معده به مری و سرطان‌های مری، معده، کبد و روده بزرگ در ارتباط است.علاوه بر این،فعالیت فیزیکی منظم با شدت متوسط می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی و عروقی،دیابت نوع 2 و افسردگی را کاهش دهد.
دکتر کوستا برای جلوگیری از مشکلات دل‌وروده مرتبط با تمرین حفظ هیدراتاسیون (جذب آب) در طول فعالیت فیزیکی و مصرف مقدار کمی از هیدروکربن‌ها و پروتئین در طول تمرین و پیش از آن را توصیه می‌کند.
دکتر ایوانیا می‌گوید که با اقدامات پیشگیرانه می‌توانید مانع مشکلات شکمی شوید.از این اقدامات پیشگیرانه می‌توان به استراحت و نوشیدن آب کافی اشاره کرد.علاوه بر این،او توصیه می‌کند که در صورت مواجه‌شدن با هر علامتی آن را فورا با پزشک خود در میان بگذارید تا از عدم داشتن یک اختلال گوارشی مطمئن شوید.
دکتر کوستا توصیه می‌کند که افراد در محدوده «منطقه راحتی» (ComforZone) خود تمرین کنند.او می‌گوید که درد شکم یا درد معده نشانه‌ای از یک مشکل در بدن شما است.
افرادی که در طول تمرین بدنی با ناراحتی‌ها یا اختلال‌های دل‌وروده مواجه می‌شوند باید به پزشک خود مراجعه کنند.
نویسندگان این تحقیق توصیه می‌کنند که پیش از انجام تمرین‌های بدنی از مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی همچون ایبوپروفن (آدویل،موترین) یا ناپروکسن سدیم (آلو) خودداری کنید.
دکتر کوستا می‌گوید که بر اساس اسناد نوظهور یک رژیم غذایی خاص معروف به FODMAP می‌تواند در حین تمرین‌های بدنی سنگین و مسابقه‌ها در کاهش علائم دل‌وروده موثر باشد.کلمه اختصاری FODMAP شامل الیگوساکاریدهای قابل تخمیر(FO: fermentable oligosaccharides)، دی‌ساکاریدها (disaccharides D:)، مونوساکاریدها (M: monosaccharides) و پلیول‌ها (p: polyols) است.FODMAPها نوع خاصی از کربوهیدرات‌ها (قندها) هستند که آب را به سمت روده می‌کشند. بنیاد ملی اختلال‌های گوارشی می‌گوید که به یک متخصص آشنا به رژیم‌های غذایی FODMAP مراجعه کنید.این بنیاد می‌گوید که شروع مناسب این رژیم‌هایی غذایی برای یک فرد سخت است و نمی‌تواند به‌تنهایی آن را آغاز کند.
دکتر کوستا می‌گوید که اسناد مشخصی وجود ندارند که نشان دهند که مکمل‌های تغذیه‌ای همچون آنتی‌اکسیدان‌ها،گلوتامین و کلوستروم بوین و یا پروبیوتیک ها می‌توانند از ناراحتی‌های روده‌ای مرتبط با تمرین بکاهند.
منبع: سپیدآنلاین