محصولاتی که در آجیل فروشی ها به شکل اسنک های پفکی نارنجی رنگ یا در انواعی از آجیل های هندی یا ژاپنی تحت عنوان چیپس میگو عرضه می شوند، اسنک‌هایی بر پایه آرد ذرت، برنج یا سیب‌زمینی هستند که در قالب‌هایی شبیه به میگوهای پیچ خورده یا اشکال دیگر ریخته و پخته می‌شوند و برای ایجاد تنوع، آنها را با طعم‌های مختلفی همچون فلفل و سیر و مانند اینها مزه‌دار کرده، با افزودن مواد نارنجی رنگ، شبیه به میگو می کنند.
این اسنک ها سرشار از نمک و چربی هستند و چون به صورت باز و فله‌ای عرضه می شوند و منشأ تولیدی مشخص و نظارت‌شده‌ای ندارند، امکان استفاده از رنگ‌های غیرمجاز و روغن‌های هیدروژنه(جامد) با ترانس بالا و میزان زیاد نمک نیز در تولید آنها وجود دارد. افزون بر این، رنگ‌های شیمیایی غیرمجاز در چنین اسنک‌های بی نام و نشانی می‌تواند به مرور زمان باعث ایجاد اختلالات و بیماری‌های حاد و مزمن گوارشی در مصرف کننده شود.
چیپس میگوی اصل یا واقعی هم وجود دارد که اغلب در کشورهای عربی و یا در شهرها و استان های جنوبی کشورمان در میان وعده ها، به عنوان تنقلات از آنها بوفور استفاده می شود اما تفاوت چیپس میگوی اصل با اسنک های پفکی میگو در این است که چیپس میگوی اصل حاوی گوشت میگو است و شرایط نگهداری متفاوتی دارد و بر خلاف اسنک‌های پفکی میگو نباید آنها را در دمای محیطی نگهداری کرد زیرا خیلی زود فاسد و غیر قابل استفاده می‌شوند.
این چیپس ها از میگوهای ریز بدون پوست و سری تهیه می‌شوند که کمی داخل آب جوش پخته و سپس خشک و سرخ شده اند و به دلیل فسادپذیری بالا، تنها به مدت کوتاهی در محیط مغازه یا منزل قابلیت نگهداری دارند و برای نگهداری به مدت طولانی‌تر حتما باید داخل یخچال و بسته‌بندی مخصوص قرار داده شوند؛ در غیر این صورت بوی نامطبوع حاصل از فسادشان فضا را پر می کند.
چیپس میگوی واقعی، ارزش غذایی بالایی دارد و می تواند بهترین جایگزین چیپس و پفکی باشد که از بلغور ذرت یا سیب زمینی تهیه می شود.