طی یک پژوهش مقطعی در دانشگاه اراک، چندین نوع از عرقیات گیاهی سنتی و صنعتی مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت و مشخص شد که احتمال تولید متانول در پروسه تولید برخی عرقیات کارخانه ای و دست ساز وجود دارد که این موضوع، بیانگر اهمیت اندازه گیری متانول در چنین محصولاتی است.
متانول یک ترکیب الکلی بسیار سمی است که مصرف مقادیر کم آن هم مسمومیت زا بوده و سبب بروز اختلالات و درگیری های مزمن و خفیف عصبی و حتی چشمی و کلیوی می شود .
در حال حاضر در کشور ما روش های مختلفی برای تهیه عرقیات گیاهی وجود دارد. مراحل تهیه یک عرق گیاهی شامل ریختن گیاه در آب، جوشاندن آن و تقطیر بخار حاصل از آن است.
گاهی گیاه را چند روز در آب می گذارند و گاهی به سرعت پس از ریختن آن در آب، آن ها را می جوشانند. ماندن طولانی مدت گیاهانی چون نعنا، شنبلیله، شوید، کاسنی، خارشتر و غیره که حاوی ساقه های چوبی هستند، در آب با توجه به دمای محیط می تواند باعث تولید متانول شود که با جوشاندن و تقطیر به ظرف حاوی عرق گیاهی منتقل می شود.
همچنین این مسئله که عرق استحصالی در ظروف دربسته یا درباز ریخته شود نیز می تواند در میزان غلظت متانول عرقیات تاثیرگذار باشد. درباز بودن ظرفی که عرق گیاهی پس از تقطیر در آن جمع آوری می شود، می تواند راهی برای خروج بخار حاصل از جوشاندن و تبخیر متانول و کاهش غلظت آن در محصول نهایی باشد.
نتایج تحقیقات انجام شده نشان می دهد که روش های صنعتی و سنتی، هیچکدام تاثیر مثبت چندانی در کاهش میزان غلظت متانول عرقیات تولید شده نداشته اند و با توجه به اینکه برخی عرقیات همچون عرق نعنا، برای درمان تعدادی از بیماری ها ممکن است در مقادیر زیاد در کوتاه مدت یا به طور مستمر در دراز مدت استفاده شوند، احتمال مسمومیت مصرف کننده با متانول این نوع عرقیات وجود دارد.
از این رو با توجه به اینکه در کشور ما استاندارد مشخصی برای حداکثر مجاز غلظت متانول در محصولات خوراکی به خصوص عرقیات گیاهی وجود ندارد، اطلاع رسانی به مردم و تعیین میزان مجاز متانول در عرقیات سنتی، اقدام مهمی در پیشگیری از عوارض ناشی از متانول است.