داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID )، الکل و آنتی‌بیوتیک‌ها سایر عوامل محرک روده هستند.
همچنین به گفته کارشناسان رژیم غذایی حاوی گلوتن، قند و لبنیات از آنجا که هضم مشکلی دارند، دستگاه گوارش را تحلیل می‌برند و به صورت ذرات هضم نشده در روده‌ها باقی می‌مانند و التهاب ایجاد می‌کنند.
با این حال برخی متخصصان گوارش معتقدند ذراتی که جذب روده‌ها نمی‌شوند و وارد جریان خون می‌شوند به اندازه کافی محرک نیستند و نمی‌توانند ایجادکننده این علائم باشند.
درواقع سندرم روده چکه‌کن یک شرایط پزشکی خاص است که بیشتر از سوی کارشناسان تغذیه و پزشکان طب جایگزین مطرح شده و از سوی برخی متخصصان انکارمی شود.
وقتی روده، چکه‌کن می‌شود چه اتفاقی می‌افتد؟
سیستم ایمنی نسبت به ذرات هضم نشده غذا، سموم و دیگر میکروارگانیسم‌هایی که به دلیل نفوذپذیرشدن روده‌ها وارد جریان خون شده‌اند، مانند یک مهاجم واکنش نشان می‌دهد و این حالت، التهاب ایجاد می‌کند. التهابِ ایجادشده در طول زمان بروز مشکلاتی مانند نفخ، گرفتگی عضلات، پسوریازیس، اگزما و آلرژی را به دنبال دارد.
خستگی، دردهای بدون علت و حتی افسردگی نیز می‌توانند از دیگر عوارض این اختلال باشند. وقتی ذرات غذایی به جای هضم شدن وارد جریان خون شوند، بدن موادی مانند ویتامین D وB، منیزیم و برخی آمینواسیدها را به میزان کمتری جذب می‌کند و این شرایط می‌تواند بر روحیه و سطح انرژی فرد تاثیر بگذارد.
راه‌هایی برای درمان طبیعی
این اختلال هنوز همچنان مبهم است و آزمایش مشخصی برای تشخیص آن وجود ندارد، اما توجه به رژیم غذایی می‌تواند نخستین گام در درمان طبیعی آن باشد.
برای افرادی که در هضم گلوتن، قند و لبنیات دچار مشکل می‌شوند، حذف این مواد از رژیم غذایی به مدت شش هفته می‌تواند التهاب را متوقف کند و به درمان روده چکه‌کن منجر شود.
پس از درمان روده، مقادیر کم این موادغذایی قابل هضم خواهد بود. مصرف مکمل‌هایی مانند گلوتامین ـ نوعی آمینو‌اسید که به رشد و بازسازی دیواره داخلی روده کمک می‌کند ـ نیز می‌تواند به بهبود مشکل کمک کند.