محمد زارع نیستانک ، با اشاره به اینکه حس لامسه در اختلال طیف اوتیسم نقشی به‌مراتب مهم‌تر از آنچه که تاکنون تصور می‌شد، دارد، گفت: یافته‌ها نشان‌می‌دهند که ممکن است افراد مبتلا به اوتیسم در تعیین اینکه کدام احساسات لامسه‌ای به عمل فرد دیگر ارتباط دارد، دچار مشکل باشند.
وی گفت: بسیاری‌از افراد مبتلا به اوتیسم، یا بیش از حد و یا کمتر از حد معمول نسبت به اطلاعات حسی، حساس هستند. بعضی از‌این افراد در محیط‌های شلوغ (مثل سوپرمارکت‌ها) احساس فشار بیش از حد و خفقان می‌کنند، در حالی‌که بعضی دیگر ممکن است حساسیت کمی نسبت به درد داشته باشند، یا از لمس‌شدن ناراحت شوند.
دکترای روانشناسی کودک و نوجوان گفت: برای تعیین علت این امر، محققان با بررسی مغز افراد دچار اوتیسم با استفاده از الکتروانسفالوگرافی دریافته اند؛ هنگام پردازش اطلاعات مربوط به حس لمس، فعالیت مغزی بزرگسالان مبتلا به اوتیسم با فعالیت مغزی افرادی‌که این اختلال را ندارند متفاوت است.
وی افزود: بررسی‌ها بیانگر این است که زمانی‌که احساس لامسه با حس لمس خود فرد مطابقت ندارد، مغز افرادی‌که اوتیسم ندارند، به‌سرعت این موضوع را تشخیص‌می‌دهد. به‌این‌معنا که مغز انسان قادر است با ارسال سیگنال مشخص‌کند که حس لامسه‌ی انگشتی که سطحی را لمس‌می‌کند، با حس لمس خود فرد مطابق نیست. اما در مغز بزرگسالانی که دچار اوتیسم هستند، این فرایند پردازش اطلاعات به روش دیگری اتفاق می‌افتد. در‌این افراد، زمانی‌که حس لمس خارجی با حس لمس خود فرد مطابق نباشد، مغز به میزان بسیار کمتری سیگنال می‌فرستد.
زارع نیستانک گفت: افرادی‌که مشکلات حسی شدیدتری را تجربه می‌کنند، در فرایند عصبی خود نیز اختلال شدیدتری دارند و در‌ضمن اینها همان افرادی هستند که با مشکلات اجتماعی حادتری نیز روبه‌رو هستند.
دکترای روانشناسی کودک و نوجوان در پایان یادآور شد: این یافته‌ها در درجه‌ی اول به درک بهتری از این اختلال پیچیده و مشکلات مرتبط با آن منجر می‌شوند. در صورتی‌که این نتایج در تحقیقات، روی کودکان و نوجوانان اوتیسم تأیید شوند، می‌تواند دیدگاهی هدفمند برای بهینه‌سازی درمان این عارضه فراهم کنند.