وقتی فردی به علت بیماری یک مفصل خود را برای مدت طولانی حرکت ندهد بافت های نرم اطراف آن مانند عضلات، تاندون ها، رباط ها و کپسول مفصلی کوتاه شده و خاصیت کشسانی و انعطافی آنها کمتر میشود.
این تغییرات سبب خشکی مفصلی میشود.خشکی مفصلی در ابتدا ممکن است در شروع روز و یا شروع حرکت باشد و به تدریج با پیشرفت بیماری خشکی دائمی میشود.
دلایل خشکی مفصل
– آرتریت
– آرتروز یا استئوآرتریت
– روماتیسم مانند آرتریت روماتوئید، تب روماتیسمی و اسپوندیلیت انکیلوزان
– بیماری های متابولیک مانند نقرس
– عفونت های مفصلی مانند عفونت های چرکی و عفونت سلی
– تومورهای مفصل یا اطراف مفصل
– گیر کردن استخوان یا غضروفی آزاد در درون مفصل
– گیر کردن یک منیسک پاره شده داخل مفصل
– بد جوش خوردن یک شکستگی داخل مفصلی و ایجاد سطوح ناهموار در سطح مفصل
– ایجاد استخوان اضافه و نابجا در بافت های اطراف مفصل
– کم شدن انعطاف یا کوتاه شدن بافت های اطراف مفصل مانند رباط، تاندون و عضلات
– افزایش مقدار مایع مفصلی
– رشد بافت سینوویال درون مفصل
– کلفت و ضخیم شدن کپسول مفصلی و کم شدن قابلیت ارتجاعی و انعطاف پذیری آن
– از بین رفتن غضروف مفصلی و ساییده شدن سطوح استخوانی بر روی هم
– وجود استخوان اضافی در لبه سطوح مفصلی (استئوفیت)
درمان خشکی مفصل
درمان خشکی مفصلی بسته به علت آن و مدت زمان بروز عارضه متفاوت است.
– خارج کردن مایع مفصلی
– خارج کردن بافت سینوویال
– خارج کردن استئوفیت ها
– خارج کردن استخوان یا غضروف رها شدن در مفصل
– برطرف کردن پارگی منیسک
– اصلاح بد جوش خوردگی استخوان
– بلند کردن تاندون یا عضله یا کپسول مفصلی کوتاه شده
– تعویض مفصل
فیزیوتراپی
وقتی که در اثر شکستگی در داخل یا اطراف یکی مفصل محدودیت حرکتی ایجاد شده و مدت زمان زیادی از شکستگی نگذشته باشد بافیزیوتراپی و انجام حرکات کششی تحت نظر فیزیوتراپیست میتوان خشکی مفصل را بهبود بخشید.
جراحی
اگر مدت زمان زیادی از شکستگی گذشته باشد ممکن است فیزیوتراپی تاثیری در رفع محدودیت حرکتی نداشته باشد که در این موارد اغلب جراحی انجام شده و دامنه حرکتی مفصل بهبود میابد.
منبع: سلامتی