وزارت فخیمه آموزش و پرورش هم فقط ناظر این “باربری” روزمره دانش آموزان است و به رغم آن که مسوولانش نتیجه تحقیقات درباره مضر بودن این حجم سنگین برای بچه‌ها را می‌دانند، در کمال بی تفاوتی صرفاً نقش تماشاچی را ایفا می‌کند!
پیشنهاد ما به آموزش و پرورش این بود و هست که برای سبک سازی کیف دانش آموزان، چند کار ساده را انجام دهد:
– از حجم کتاب‌های درسی بکاهند؛ دیگر زمان آن رسیده است که آقایان و خانم‌های مسؤول در آموزش و پرورش این نکته ساده را بفهمند که بچه‌های ما به این همه متن نیاز ندارند. واقعاً چه نیازی هست سرمایه کشور را صرف این کنند که بچه‌ها، چیزهایی را حفظ کنند یا موقتاً یاد بگیرند و بعد از امتحان، به زباله‌دانی بریزند؟!
– دستکم برخی کتاب‌ها را با کاغذ سبک (بالکی) چاپ کنند.
– کتاب‌های حجیم را در ۲ یا سه جلد چاپ کنند؛ مثلاً کتاب ۲۰۰ صفحه‌ای در سه جلد ۷۰ – ۶۰ صفحه‌ای منتشر شود و دانش آموز، هر فصل یکی را به مدرسه ببرد.
– از حالا برای جایگزینی کتاب‌های درسی با تجهیزات رایانه‌ای برنامه‌ریزی کنند.
البته که واضح و مبرهن است، مسؤولان وزارت آموزش و پرورش طبق یک سنت دیرینه به پیشنهادات سازنده وقعی نمی‌گذارند.
حال که آنها به فکر دانش آموزان نیستند، ما به عنوان والدین باید دست به کار شویم و بخشی از کم کاری آنها را جبران کنیم:
۱ – مهم‌ترین کار این است که خودمان کتاب‌های حجیم را به دو یا سه جلد تقسیم و آنها را مجلد کنیم، مثلاً یک کتاب ۲۰۰ صفحه‌ای را به سه بخش تقسیم و جدا جدا مجلد ( مثلاً سیمی) کنیم. این کار دو فایده دارد؛ اول این که وزن کتابی که بچه‌ها به مدرسه می‌برند کم می‌شود و دوم این که به همین ترتیب می‌توانیم دفترهای کم‌حجم‌تری برای هر بخش بخریم. ( دانش آموز به جای یک کتاب ۲۰۰ صفحه‌ای و یک دفتر ۲۰۰ صفحه‌ای برای آن، یک کتاب ۶۰ صفحه‌ای و یک دفتر ۶۰ صفحه‌ای را حمل می‌کند. حال این عدد را ضربدر در کل کتاب‌هایی که باید هر روز حمل شوند بکنید تا مشخص شود تا چه اندازه وزن کیف، کمتر می شوند.)
۲ – دفترهایی که دارای جلدهای ضخیم و در نتیجه سنگین‌تر هستند، را نخریم.
۳ – اگر امکانات مدرسه اجازه می‌دهد و برایمان هم ممکن است، برای بچه‌ها، دو سری کتاب بخریم تا مجبور به حمل هر روزه آنها نباشند. این کار، قطعاً هماهنگی مدرسه و توجیه معلمان را می‌طلبد.
۴ – در خرید وسایل مدرسه مانند کیف، جامدادی، قمقمه و … وزن‌شان را در نظر بگیریم و حتی الامکان سبک ترین‌ها را بخریم. یادمان نرود که جمع همه این‌ها باعث سنگینی “بار” روزانه بچه‌ها می‌شود.
۵ – و چند نکته تکمیلی: کیف‌هایی بخریم که دو بند برای انداختن بر روی دو شانه داشته باشند. کیف چرخدار سبک هم خوب است. روش صحیح حمل کیف را بیاموزیم و به بچه‌هایمان یاد دهیم. به آنها تاکید کنیم که هرگز وسایل اضافی به مدرسه نبرند. نرمش‌های ساده مربوط به شانه و کمر را با فرزندان‌مان کار کنیم.
بچه‌های ما بی آن که خود بدانند زیر بار سنگین روزانه، له می‌شوند. یادمان باشد که وزن مناسب برای کیف بچه‌ها، ۱۰ الی ۱۵ درصد وزن خود آنهاست و هر گرم که بیشتر باشد، لحظه لحظه‌اش برایشان مضرّ است.
این چند پیشنهاد را جدی بگیریم؛ به خاطر بچه‌هایمان.