یکی از رموز موفقیت در کشورهای توسعه یافته، تمرکز بر اولویت‌ها براساس نیاز مردم است، زیرا یکی از مولفه‌های مهم در اداره جوامع، میزان هزینه‌کرد و بودجه‌های مختلف نهادهای متعدد است؛ بنابراین کشورهای در حال توسعه باید بیشتر به این امر توجه کنند تا براساس پول و اعتبار کم و محدود خود بهترین هزینه را در بخشی از جامعه انجام دهند تا فواید آن دوچندان شود که این مقوله در حوزه سلامت بسیار عینی‌تر است.
بنابراین یکی از مهمترین مقوله‌ها در ارتقای سلامت مردم جامعه این است که رسانه‌ها به مواردی از حوزه سلامت بپردازند تا مردم با مطالعه و افزایش سواد سلامت‌شان، به سلامت خود حساس شوند و حتی اگر قرار است نوعی ترس مدیریتی نیز برای آنها ایجاد شود حداقل نسبت به بیماری‌هایی هراس پیدا کنند که هم از نظر آماری و هم از نظر هزینه‌ها و بار بیماری در اولویت جمعیتی کشور باشد.
در این زمینه می‌توان دو بیماری «تب کریمه کنگو» و «دیابت» را با یکدیگر مقایسه کرد تا منظور از اولویت اطلاع رسانی صحیح در حوزه سلامت مشخص شود.
مثلاً در زمانی که مقوله “تب کریمه کنگو” مطرح بود، برخی‌ها اصرار داشتند خبرهای این بیماری با تب و تاب بسیار اطلاع رسانی شود؛ درحالیکه مجموع کسانی که به این بیماری مبتلا شده بودند چندصد نفر بیشتر نبودند و تعداد فوتی نیز به اندازه انگشتان دو دست نمی‌رسید، و اینگونه اطلاع رسانی هیجانی باعث شده بود، مردم به این بیماری که بیشتر هم افراد در معرض با دام را مبتلا می‌کند، حساس کند و جامعه از توجه به بیماری‌های مهم دیگر گریزان شده و آن بیماری‌های اولویت‌دار همانند دیابت را فراموش کنند.
و این درحالی است که بیماری دیابت آنقدر مهم است که یک هشتم ایرانی‌ها گرفتار آن هستند، ولی کمتر کسی حاضر است خبرهای مربوط به دیابت را مطالعه کند، زیرا نیمی از این یک هشتم جمعیت ایران که به دیابت نیز مبتلا هستند اصلاً اطلاع ندارند دیابت دارند، و حال این در شرایطی است که بیماری دیابت زیان‌های مادی و معنوی بسیاری برای افراد و جامعه دارد و وقتی این افراد متوجه بیماری خود نباشند در نهایت دچار کوری، اختلالات کلیوی، قطع پا و مرگ می‌شوند.
این در حالی است که تعداد مبتلایان به بیماری تب کریمه کنگو هر سال نسبت به سال قبل کمتر می‌شود ولی اگر به گوش مردم این بیماری بیشتر می‌رسید، به دلیل گسترش فضای مجازی نظیر تلگرام است، ولی از آن سو تعداد مبتلایان به دیابت هر روز، هر ماه و هر سال بیشتر می‌شود ولی دریغ از توجه افکار عمومی به این بیماری خاموش، زیرا رسانه‌ها باید مردم را با اطلاع رسانی صحیح به سمت بیماریها و پیشگیری از امراضی هدایت کنند که در اولویت است و از انتشار اخبار هیجانی پرهیز کنند.