مردم معمولاً به کودکی که به حرف کسی توجه نمی‌کند، بی‌نظم و شلخته است و وسایلش را گم می‌کند، حواس پرت است و نمی‌تواند یک جا بنشیند، حرکات اضافی دارد و در دوران مدرسه در کلاس با مشکلاتی رو به رو می‌شود چرا که برای درس خواندن تمرکز کافی را ندارد، بیش فعال می‌گویند.
دکتر عاطفه کیانی‌نژاد در گفت‌وگویی با خبرنگار پایگاه خبری «سلامانه» در رابطه با درست یا اشتباه بودن این باور گفت: این کودکان معمولاً تمام نشانه‌های ذکر شده را دارند اما اگر ممکن است این علایم اشکال تربیتی باشد نه کمبود توجه و تمرکز. تنها راه تشخیص، بررسی ملاک‌های بیش‌فعالی است که توسط مادر و معلم باید مورد پرس و جو قرار گیرد.
روانشناس کودک و نوجوان در رابطه با روش درمان بیش‌فعالی در اطفال گفت: با خوردن ریتالین یا داروهایی از این خانواده توجه و تمرکز برقرار می‌شود اما کودک معالجه نمی‌شود چراکه بیش‌فعالی اختلال قابل درمانی نیست و فقط می‌توان آن را با دارو کنترل کرد و این افراد تا نوجوانی باید دارو مصرف کنند و حتی تعدادی از آن‌ها شاید لازم باشد بعد از نوجوانی هم دارو مصرف کنند.
کیانی نژاد راه دیگر به غیر از دارودرمانی را نوروفیدبک معرفی کرد که البته روش موقتی است. این روش مکمل دارو درمانی است و به هیچ وجه نباید جایگزین دارو شود اما این امکان وجود دارد که دوره‌هایی دارو را مصرف نکنند و به جای آن از این روش استفاده کنند. این روش نوعی ورزش و تمرین مغزی به شمار می‌آید که در آن امواج مغزی را از طریق تست اندازه می‌گیرند و محل آسیب دیده را به این طریق پیدا می‌کنند. کودک را جلو کامپیوتر می‌نشانند و از طریق بازیهایی امواج آن قسمت از مغز را بالا می‌برند و به دنبال آن بیوشیمیایی مغز عوض می‌شود. به عبارتی نوروفیدبک امواج مغز را بالا می‌برند و در پی آن مغز مهارت جدید را پیدا می‌کند. این روش هم فقط کنترل‌کننده بیش‌فعالی است و نه راهی برای معالجه آن. کاملاً بدون عوارض جانبی است اما فرد زمانی که تحت درمان است تأثیر آن را می‌بیند و پس از تقریباً ۴۰ جلسه که دوره آن تمام می‌شود به تدریج علایم بیش‌فعالی برمی‌گردد.
با توجه به هزینه‌هایی که این روش دارد پیشنهاد نمی‌شود مگر اینکه از لحاظ مالی خانواده مشکلی نداشته باشد. همچنین آموزش خانواده و فرزندپروری و کنترل رفتار کودک زیر نظر روانشناس از جمله نیازهایی است که یک کودک بیش فعال به آن نیاز دارد.