در واقع ممکن است مقدار تجویز داروها روی بیماران با جثه بزرگتر مناسب نباشد. تحقیقات اخیر نشان داده است در موارد بسیاری تجویز آنتی بیوتیک و یا شیمی درمانی ها، مقدار داروی افراد با اضافه وزن به اندازه کافی متناسب نبوده است.
بررسی ها نشان داده است که پزشکان به بیماران دارای اضافه وزن مدام توصیه می کنند که از وزن شان بکاهند اما برای بیماران دارای وزن متوسط اما مبتلا به همان بیماری بیماران چاق، روش های درمانی دیگری به کار می برند. زمانی که پزشکان مشکلات بیماران چاق را صرفا اضافه وزن می دانند، نمی توانند با آزمایش های مناسب، بیماری را تشخیص داده و درمان صحیحی به کار برند.
طرز تفکر منفی نسبت به افراد بیمار چاق از سوی مسئولان درمان، می تواند موجب اضطراب هم در این افراد شود. رفتارهای نامناسب درمان کننده ها مانند عدم تمایل لمس بیماران چاق، یا سر تکان دادن و غیره، ریزپرخاشگری محسوب می شوند که موجب شرمساری بیماران می شود.
دست انداختن افراد چاق در شبکه های اجتماعی شایع شده و کودکان چاق در مدرسه مورد بدرفتاری دیگر کودکان قرار می گیرند. شواهد نشان می دهد که خجالت دادن افراد چاق، روش موثری در کاهش چاقی یا بهبود سلامتی آنها نیست. برعکس این نوع برخوردها موجب افزوده شدن مشکلات روحی و روانی نیز در آنها می شود. محققان معتقدند که درمان ها به جای هدف گرفتن وزن افراد، باید روی سلامت جسم و روان آنها متمرکز شود تا به نتیجه مطلوب برسند.
منبع: زندگی آنلاین