اکسی توسین که به “هورمون عشق” نیز معروف است نوعی ترکیب شیمیایی است که به عنوان یک انتقال‌دهنده عصبی نیز عمل می‌کند.
این هورمون در عین حال که نقش مهمی در روابط عاطفی بین افراد دارد، دارای فوائد جامعه‌یار و مطلوب جامعه است. به طور مثال در افراد مبتلا به اوتیسم این هورمون موجب تقویت رفتارهای اجتماعی می‌شود. همچنین نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد اکسی توسین احساس همدردی را در افراد افزایش می‌دهد.
با این حال به نظر می‌رسد که اکسی توسین همیشه موجب تقویت پیوندهای اجتماعی نمی‌شود. بررسی‌ها حاکی از آن است که موش‌های ماده در زمان قرار گرفتن در معرض موقعیت‌های اجتماعی استرس زا با افزایش فعالیت نورون‌های تولیدکننده اکسی توسین روبرو شده و از موقعیت‌های اجتماعی ناآشنای متعاقب آن جلوگیری می‌کنند.
متخصصان دانشگاه کالیفرنیا در بررسی‌های بیشتر دریافتند مهار انتقال دهنده‌های عصبی به افراد کمک می‌کند تا از اضطراب‌های اجتماعی بهبود پیدا کنند. آنها این فرضیه را مطرح کرده‌اند که هورمون اکسی توسین صرفا پیوندهای اجتماعی را بهبود نمی‌دهد بلکه در واقع تاثیرات مثبت و منفی تعاملات اجتماعی را گسترش می‌دهد.
به گزارش مدیکال نیوز تودی، به گفته آنها قبول این فرضیه توجیه می‌کند که چرا این انتقال دهنده عصبی که به عنوان هورمون عشق شناخته شده اما می‌تواند پس از تجربیات اجتماعی استرس زا و منفی، بی‌تفاوتی و انزواجویی اجتماعی را افزایش دهد.