بیماری آبله‌مرغان همان‌گونه که می‌تواند در کودکان در حد تبی خفیف و خارش نسبی و چند تاول پوستی پراکنده باشد، از طرفی می‌تواند عوارض ناگواری داشته و خطرناک باشد. ابتلا به این بیماری در سنین نوجوانی و زیر یک سالگی با خطرات بیشتری همراه است، پس در این موارد حتی اگر والدین مطمئن هستند که تشخیص‌شان صحیح است حتما باید به متخصص کودکان مراجعه کنند.
نکته بعدی ابتلای فرد دوم در خانواده است. نفر دومی که در خانواده مبتلا می‌شود نیاز به درمان خوراکی داروهای ضدویروسی داشته و ممکن است بیماری وخیم‌تری را تجربه کند، بنابراین لازم است توسط متخصص کودکان ویزیت شود. همچنین بیمارانی که مبتلا به بیماری‌های مزمن از جمله دیابت و بیماری‌های پوستی زمینه‌ای و مشکلات قلبی، ریوی و … هستند، نیاز به مراقب‌های دقیق‌تری دارند.
بیمارانی که در منزل با خانم باردار یا بیمار مبتلا به نقص ایمنی و یا تحت شیمی درمانی زندگی می‌کنند، باید برای آنها اقدامات جدی پیشگیرانه با نظر متخصص کودکان اعمال شود.
در غیر موارد فوق، بیماری آبله مرغان می‌تواند با اقدامات حمایتی زیر، دوره خود را به خوبی سپری کرده و مرتفع شود:
* روزانه لازم است کودک دوش آب ولرم گرفته و نیازی به استفاده از لیف نیست.
* با مصرف هر 8 ساعت از میزان لازم آنتی‌هیستامین‌های خوراکی مثل ستیریزین و هیدروکسی زین می‌توان خارش کودک را تسکین داد.
* ترجیحا هیچگونه پماد یا کرم موضعی نباید استفاده شود.
* باید از مصرف غذاهای ادویه‌دار و محرک پرهیز شود.
توصیه می‌شود در صورتی که در اطراف ضایعات تاولی پوست قرمزی زیاد داشته یا روی ضایعات، ترشحات زرد رنگ دلمه‌ای وجود دارد، کودک بعد از 3 روز از شروع ضایعات کماکان تب‌دار، دچار سرفه و سختی تنفس شده یا خواب‌آلود بود در اولین فرصت به متخصص کودکان مراجعه شود.