گاهی عسل چون طبیعی است، در ذهن به صورت خودکار به عنوان قند در نظر گرفته نمی شود. زمانی که آن را می خورید به عنوان قند اضافه شده شناسایی می شود.
خیلی ساده می توان در خوردن عسل زیاده روی کرد، مخصوصا زمانی که مستقیم به اسموتی، غلات و دیگر غذاها اضافه اش
می کنید و از قبل آن را اندازه گیری نمی کنید. وقتی عسل را مستقیم از ظرف مورد استفاده قرار می دهید، کنترل مقدار وعده اش دشوار می شود.
مصرف بالای عسل با افزایش وزن، ابتلا به دیابت نوع 2 و پوسیدگی دندان در ارتباط است. بعلاوه مقدار بسیار زیادی فروکتوز در عسل وجود دارد. فروکتوز یکی از عوامل شناخته شده ایجاد گاز و نفخ است و اگر بیش از حد عسل بخورید ممکن است دچار مشکلات گوارشی بشوید.
این بدان معنا نیست که نباید دیگر عسل بخورید، زیرا عسل هم خواص خودش را دارد. از خوش طعم کردن غذا گرفته تا درمان گلو درد. عسل خام و فیلتر نشده حاوی مقدار زیادی پروبیوتیک و آنتی اکسیدان است که مسلما اینها را نمی توانید در شکر معمولی پیدا کنید.
تنها نکته ای که باید به آن توجه کرد، دقت به میزان وعده و قندهای اضافه شده در طول روز است. توصیه می شود قند اضافه شده در یک روز، کمتر از 10 درصد برنامه غذایی تان باشد (این شامل قند طبیعی موجود در میوه و شیر نمی شود). توصیه می شود قند اضافه شده را به 6 قاشق چای خوری یا کمتر محدود کنید. در هر وعده، یک قاشق غذا خوری یا کمتر عسل کافی است. یک قاشق غذا خوری عسل 64 کالری دارد (بیش از 17 گرم قند در خود دارد). شاید این مقدار زیاد به حساب نیاید اما مقدار آن به بیش از 4 قاشق چای خوری شکر می رسد.
دوباره می گوییم، لازم نیست اینگونه فکر کنید که باید عسل را کامل کنار گذاشت. اما باید این را بدانید قند آن مانند هر قند دیگری است. عسل غذای سالمی است، اما حتی در چیزهای خوب هم نگه داشتن حد تعادل اهمیت دارد. خوردن بیش از حد چیزهای خوب هم می تواند مضر باشد.