چرا عطسه می‌کنیم؟
عطسه در نتیجه عبور ذرات یا ماده تحریک‌کننده از سوراخ‌های بینی و واردشدن آن به پوشش داخلی بینی اتفاق می‌افتد. وارد شدن این ذرات به پوشش داخلی بینی سلول‌های عصبی دیواره بینی را تحریک می‌کند و باعث آزاد شدن هیستامین می‌شود. وقتی مغز این پیام را دریافت می‌کند، ماهیچه‌های گلو را فعال کرده و به شش‌ها فرمان می‌دهد برای بیرون راندن ذرات تحریک‌کننده، هوا را با فشار از مجرای نای به بیرون بفرستند، درا ین حالت فشار هوایی که به بیرون فرستاده می‌شود آن‌قدر زیاد است که می‌تواند شش تا هشت متر مسافت را طی کند.
در نگه داشتن عطسه چه اتفاقی می‌افتد؟
با نگه داشتن عطسه، همه فشار ایجاد شده توسط شش‌ها، به سر (سینوس‌ها)، حفره بینی یا از طریق گلو به قفسه سینه بازگردانده می‌شود. جلوگیری از عطسه، حتی می‌تواند فشار هوا در عطسه طبیعی را پنج تا 24 برابر افزایش دهد. هوای به دام افتاده، عامل ایجادکننده خطر هنگام جلوگیری از عطسه است. صدمه به ساختارهای ظریف گوش داخلی، پارگی پرده گوش، ترکیدن رگ‌های خونی کوچک چشم، بینی و پرده گوش از عوارض احتمالی خارج نشدن این هوای پرفشار هستند. در موارد بسیار نادری نیز این شرایط می‌تواند به پارگی آنوریسم ـ بیرون‌زدگی حباب مانند در دیواره رگ‌های مغز ـ منجر شود. آنوریسم مغزی ممکن است هر زمانی پاره شود، اما یک تغییر ناگهانی در فشار داخلی جمجمه می‌تواند عامل پاره شدن آن باشد. افرادی با رگ‌های خونی غیرطبیعی، کسانی که جراحی سینوس، عروق یا مغز را پشت سرگذاشته‌اند یا دچار آسیب سر، گردن یا قفسه سینه شده‌اند در مقابل خطرات ناشی از جلوگیری از عطسه آسیب‌پذیرتر هستند.
در موقعیت‌های خاص چه باید کرد؟
اگر در شرایطی قرار دارید که نمی‌خواهید عطسه کنید سعی کنید برای جلوگیری از عطسه، سایر عصب‌های حسی خودرا تحریک کنید. جلوگیری از عطسه در این مرحله فشار هوا را به دام نمی‌اندازد. بیرون راندن هوا از بینی، فشار دادن قسمتی از لب که زیر بینی قراردارد یا مالیدن بینی با دست از دیگر راه‌های بی خطر جلوگیری از عطسه هستند.