افشار رمضانپور با اشاره به اینکه ریزش موی سکهای سومین نوع شایع ریزش مو است، گفت: طبق آمار پزشکی احتمال ابتلای یک انسان در طول زندگی به ریزش مو سکهای دو درصد است یا به عبارت دیگر از هر ۱۰۰ نفر ۲ نفر به این نوع ریزش مو مبتلا میشوند.
وی ادامه داد: محققان بر این باورند ریزش موی سکهای یک بیماری خود ایمنی است، اما در آن سیستم ایمنی به جای استخوانها و مفاصل به ریشه موها حمله میکند و در برخی موارد نیز افرادی که غدد تیروئیدی به خوبی کار نمیکنند و یا دیابتی هستند، در معرض این بیماری قرار دارند.
این متخصص پوست و مو گفت: این واکنش سیستم ایمنی در برابر موها موجب میشود تا مو از فاز رشد به یک فاز استراحت برود و ریزش پیدا کند. این ریزش مو میتواند به طریق و فرمهای مختلف باشد. مثلا در ناحیه ریش، سبیل، ابرو و یا در بخش حاشیه سر به صورت نواری و یا به صورت سکهای ایجاد شود.
وی خاطرنشان کرد: در این بیماری التهاب در ریشه موها و عمق پوست ایجاد میشود و معمولا قابل رویت نبوده و اکثر مبتلایان علائمی مانند خارش و قرمزی پوست را مشاهده نمیکنند. مردان، زنان و کودکان در هر سنی ممکن است گرفتار ریزش سکهای مو شوند. در این بیماری ریزش به شکل دایره یا بیضی و طاسی کامل در یک یا چند منطقه از سر رخ میدهد. در بعضی از افراد ممکن است تمام قسمتهای سر را درگیر کند.
رمضانپور خاطرنشان کرد: ریزش موی سکهای ممکن است به طور ناگهانی یا طی چند روز و در هر منطقهای از سر ایجاد شود. برخلاف سایر بیماریهای خود ایمنی که به عضو مورد حمله صدمه غیر قابل ترمیم وارد میشود و چنانچه درمان به موقع انجام شود مجددا موها روییده خواهد شد.
وی در خصوص درمان این بیماری افزود: درمان پزشکی برای ریزش منطقهای مو، استفاده موضعی از کرمهای کورتیکو استروئیدی است، اگر شدت این بیماری زیاد بوده کرمها کم اثرند و تزریق موضعی در مناطق طاس انجام میشود. این درمان برای اکثر افراد موثر است؛ به طوری که بعد از توقف ریزش موها و با گذشت چند هفته پزشک معمولا محلولهای موضعی از قبیل ماینوکسیدیل ۲ درصد و غیره جهت کمک به رویش موها تجویز میکند.
این متخصص پوست و مو یادآور شد: افراد مبتلا به ریزش سکهای ممکن است پس از درمان در سالهای بعد مجددا درگیر این بیماری شوند. عواملی مانند استرس زیاد، تغذیه ناصحیح و قرار گرفتن در معرض آلودگیهای شیمیایی میتوانند موجب برگشت این بیماری شوند.