به محض اینکه بخانه میرسم؛ اولین کارم روشن کردن تلویزیون یا رادیو ست حتی اگر در حال درست کردن شام، عوض کردن لباسها، دوش گرفتن، مطالعه، تلفن یا کارکردن درخانه باشم به هر حال آن (صدا) باید وجود داشته باشد؛ مهم نیست چه برنامه یا فیلم و چه صدا و تصویری باشد. دلیلش چیست؟؟
شما نیاز دارید تا حواستان پرت شود و از خودتان دور باشید. نمی خواهید مجبور شوید تا با آنچه که هستید روبرو شوید؛ و یا اینکه از تنها ماندن با خودتان وحشت دارید. شما بدنبال عوامل خارجی هستید تا صداها و سئوالات درونتان را خاموش کنید. برای پیدا کردن آرامش باید حواستان را پرت کنید. کسی که درگیر چنین عادتی است معمولا در مکالمات غالب است و می تواند 20 دقیقه بی وقفه صحبت کند. بدون اینکه به کسی اجازه حرف زدن بدهد.
راهکار رفتاری برای غلبه بر این سندروم:
1-مهارتهای برقرارکردن ارتباط با دیگران را تمرین کنید؛
تنهایی و گوشه گیری مولود ضعف مهارتهای ارتباطی است. وقتی با دیگران ارتباط بیشتری برقرار می کنید نیاز کمتری دارید که تنهایتان را با رادیو و امثال آن پر کنید. یک مکالمه موفق و دلچسب می تواند ساعتها موجب گفتگو و برقراری ارتباط شود. برای کسب مهارتهای ارتباطی میتوانید از کتب و جزوات و کلاسهای واقعی (نه دکانهای کاسبی) استفاده کنید.
البته خیلی زود متوجه خواهید شد که یکی از مهمترین اصول یک ارتباط موثر و موفق”یک شنونده خوب بودن”می باشد. اگر تنها شما برای مدتی طولانی صحبت کنید دیگر این مکالمه یا دیالوگ نیست بلکه مونولوگ یا سخنرانی است. وقتی کسی حرف می زند:
– اگر مرتب فکر کنید چه وقت حرفش تمام میشود؟
– اگر حرفش تمام شد من چه بگویم؟
نمی توانید ازتباط موثر برقرار کنید.
بیایید درست گوش کردن را یاد بگیریم. بسیاری از مشکلات و اختلافات ما ناشی از غلط گوش کردن است.
2- طفره رفتن و انکار را کنار بگذارید و انرژی تان را بر روی یک کار خاص متمرکز کنید تا آن را درست و کامل تمام کنید.
بسیاری از ما خود را در حواشی زندگی غرق می کنیم و به همین دلیل موقعییت های ارزشمند را برای انجام دادن کارهای مهم مان ازدست می دهیم. در همین هفته گذشته چند ساعت را با نگرانی و دلواپسی در مورد کارهایی که باید انجام می دادید اما نتوانستید آنها را به انجام برسانید به بطالت گذرانید؟؟ اگر تمام آن پنج؛ده؛پانزده دقیقه را بیهوده تلف کردید باهم جمع کنید؛به این نتیجه می رسید که می توانستید یک یا دو یا چندین ساعت از وقت خود راصرف کاری مفید و لازم نمایید.
اشتباه نکنید من نمی گویم باید دائما کار کنید و به کار معتاد شوید بلکه منظورم این است که از عمر و وقت خود به نحو احسن استفاده کنید. فعالیتهایی مثل نقاشی، هندبال، جمع کردن تمبر و سکه نه تنها استرسهای جسمی را از بین می برند بلکه فواید روحی و روانی با ارزشی در اختیارتان می گذارند.
3- افکار منفی را از ذهنتان بیرون کنید:
نگرانی ها و مشکلات و دغدغه های خودتان را یادداشت و بطور هفتگی آنها را مرور کنید.اینکه موضوعی از اهمیت برخوردار است به معنای آن نیست که باید دائما در موردش فکر کنید. شما عادت کرده اید که خود را درگیر مسائل مختلف کنید. این تمرین به شما کمک می کند تا چرخه نجواهای ذهنی تان را خاموش کرده و به افکارتان سر وسامان دهید.