نقش فیزیوتراپی در اختلال جلوآمدگی سر

جلوآمدگی سر (Forward Head Posture) یکی از شایع
ترین و جدی ترین اختلال عضلانی-اسکلتی ناشی از قرارگیری طولانی مدت سر و گردن در
یک وضعیت نامناسب حین استفاده از تلفن همراه، تبلت و لپ تاپ و رایانه می باشد. حین
استفاده بیش از حد و طولانی مدت از تلفن همراه، سر نسبت به شانه ها به جلو رفته و
گردن خم می شود، در این حالت سر به جلو و پایین آویزان شده و وزن آن روی ستون
فقرات گردنی افزایش می یابد. در این حالت گروهی از عضلات سر و گردنی دچار کوتاهی و
سفتی و گروهی دیگر دچار طویل شدگی و ضعف شده و در نتیجه بهم خوردن تعادل عضلانی
رمی دهد. این اختلال در بین مردان و زنان در تمام گروه های سنی رخ می دهد. محققان
به این اختلال سندروم تلفن همراه (Mobile Phone Syndrome) یا سندرم تکست
دادن (Texting Syndrome) نام داده اند.

اختلال جلوآمدگی سر در طولان مدت می تواند سبب بروز آسیبهای
عصبی، اسم آلرژیک، آسیبهای تخریبی دیسک و مفاصل گردنی (بخصوص در سنین میانسالی) و
مشکلات عروقی شود.

این اختلال ناشی از عادتهای نامناسب طی اجرای فعالیتهای
روزمره در یک زمان طولانی مدت می باشد که عبارتند از :

1.    عدم تحرک طی اجرای فعالیتها در نشستن های طولانی مدت (نظیر
رانندگی کردن و …)

2.    استفاده رایانه از طولانی مدت

3.    استفاده از تلفن همراه و تبلت برای زمان طولانی

4.    خوابیدن در وضعیتی که سر بیش از اندازه بالاتر از شانه قرار
دارد

5.    حمل یک کوله پشتی سنگین

6.    تروماهایی نظیر whiplash

7.    اجرای ورزش به صورت نادرست

علایم این اختلال اغلب به صورت ایجاد بدراستایی و تغییر در
پاسچر مطلوب افراد می باشد. وجود جلوآمدگی سر در طولانی مدت می تواند منجر به بروز
اختلالات تنفسی، سردردهای گردنی و مشکلات مفصل فکی-گیجگاهی شود. برخی از مهم ترین
علایم عبارتند از :

1.    دردهای دوره ای تا مداوم گردن و شانه و در طولانی مدت بروز
فیبرومیالژیا

2.    خستگی زودرس عضلانی طی اجرای فعالیتهای روزمره

3.    بدراستایی در پاسچر (ایجاد وضعیت شانه گرد شده، کیفوز ستون
فقرات تنه)

4.    کاهش دامنه حرکتی گردن

5.    اسپاسم های دردناک عضلانی

6.    سردرد

7.    اختلال در عملکرد قلبی-تنفسی به دنبال ایجاد کیفوز شدید
ستون فقرات تنه

چگونه فیزیوتراپی می توان سبب
بهبود اختلال جلوآمدگی سر شود؟

فیزیوتراپیست براساس یک ارزیابی
کامل وضعیت بدنی، می تواند با برنامه ریزی درمانی با هدف بهبود وضعیت گردن فرد،
سبب درمان این اختلال شود. این ارزیابی کامل شامل بررسی قدرت و طول عضلات سر و
گردنی براساس معیارهای اندازه گیری می باشد. مداخلات فیزیوتراپی شامل تکنیکهای
دستی (رهاسازی عضلات درگیر سر و گردن و …)، کشش درمانی، تیپ (چسب) های درمانی، تمرینات
تقویتی و ثبات دهنده سر و گردن و کمربند شانه ای، تمرین درمانی اختصاصی و اصلاح
وضعیت بدنی در وضعیتهای مختلف عملکردی فرد و مشاوره برای تعدیل و تغییر عادتهای
نامطلوب فرد می باشند. تکنکیهای دستی شامل رهاسازی میوفاشیال و کشش عضلات درگیر سر
و گردن، تحرک مفصلی، ماساژ می باشند. برنامه تمرینات درمانی اختصاصی باید به دنبال
ارزیابی دقیق توسط فیزیوتراپیست برای هر فرد طراحی شده و به فرد آموزش داده شود و
فرد نیز مداومت به اجرای آنها داشته باشد. برخی از تمرینات درمانی عمومی برای کاهش
علایم و عوارض این اختلال عبارتند از :

1.   
تمرینات
غبغب گردنی (Chin tuck) : این تمرین در وضعیتهای طاقباز خوابیده،
نشسته یا ایستاده و با به عقب کشیدن چانه توسط فرد انجام می شود. در این تمرین سر
نباید به جلو بیاید یا گردن بیش از حد خم شود.

2.   
تمرینات
کششی ناحیه پشتی و طرفین گردن در وضعیت ایستاده

3.   
تمرینات
ریلاکسشین عمومی بدن و یوگا

4.   
ماساژ
آرام ناحیه سر و گردنی توسط خود فرد یا با استفاده از یک توپ

برگردان: فیزیوتراپیست غزل خراجی

هرگونه کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد