اشعه فرابنفش خورشید: این اشعه در طول زمان کلاژن پوست شما را که در لایه دوم پوست قرار دارد از بین می‌برد. کلاژن از شبکه رگ‌های خونی در زیر پوست حفاظت می‌کند و بدون آن رگ‌های خونی به راحتی در معرض شکنندگی قرار می‌گیرند. در واقع کاهش سطح کلاژن از دلایل اصلی کبودی پوست است. اگر قرار است در معرض نور خورشید قرار بگیرید، حتماً از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.
افزایش سن: این هم یکی از علل کاهش سطح کلاژن است. البته ضخامت پوست و حساسیت آن در برابر نورخورشید در افراد مختلف متفاوت است مثلاً افرادی که پوستشان روشن است، حساسیت بیشتری نسبت به پوست افراد تیره دارند. برخی از افراد، کبودی ناشی از بالا رفتن سن را فقط در سنین خیلی بالا تجربه می‌کنند اما برخی دیگر از ۴۰ یا ۵۰ سالگی، شاھد ایجاد این کبودی ھا در پوست خود ھستند. با این حال استفاده از کرم ضد آفتاب، از کلاژن پوست به مدت طولانی‌تری محافظت می‌کند.
مصرف برخی از داروھا: داروھای رقیق کننده خون مثل وارفارین و ھپارین، احتمال بروز کبودی ھای پوستی را ھم بیشتر می‌کنند. داروھایضد انعقاد، مدت زمان انعقاد خون را طولانی‌تر می‌کنند. به ھمین دلیل ھم فرد خیلی راحت‌تر و بیشتر از دیگران دچار کبودی پوستی می‌شود. داروھای مسکن مثل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن ھم خاصیت رقیق کنندگی خون دارند. این داروھا، مانع از فعالیت برخی از آنزیم ھا که وجود آنھا برای انعقاد خون، ضروری است، می‌شوند. بنابراین، از این داروھا بیش از یک ھفته استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک شما تشخیص داده باشد.
کمبود تغذیه‌ای: کمبود ویتامین‌های کا، ب ۱۲ و سی که در انعقاد خون نقش دارند، منجر به کبودی می‌شود. اگر از غذاھای ناسالم استفاده می‌کنید و میوه و سبزی کافی مصرف نمی‌کنید، احتمال دارد که دچار کمبود ویتامین سی یا ویتامین کا شوید. گیاه خواران نیز در معرض کمبود ویتامین ب ۱۲ هستند.
ابتلا به یک بیماری جدی: کبودی پوست در موارد نادر، می‌تواند نشانه یک بیماری جدی مثل دیابت نوع ۲ یا بیماری لوسمی باشد. اگر کبودی پوست شما بی دلیل به وجود آمده و بیش از دو ھفته به طول انجامیده است، باید به پزشک مراجعه کنید. بالا بودن قند خون، ترمیم پوست را با تأخیر مواجه می‌کند و در نتیجه، مدت بیشتری ھم زمان می‌برد تا کبودی ھای پوست، بھبود پیدا کنند. در افراد مبتلا به لوسمی، پلاکت ھای خون کاھش پیدا می‌کنند و انعقاد خون به درستی انجام نمی‌شود.