در اینجا ۵ فرم بدنی و هشدارهای آنها در مورد وضعیت سلامت شما معرفی شده است:
پاها و مچ پای ضخیم: ضخیم شدن تدریجی مچ پا می تواند نشانه ورم و تجمع مایع در بافت های پای شما باشد. در بسیاری از زنان این مورد ممکن است در دوره قاعدگی اتفاق بیفتد. در برخی از افراد نیز خوردن نمک زیاد موجب تورم مچ ها خواهد شد. بسیاری از ما نیز به هنگام پرواز با هواپیما با این عارضه مواجه می شویم. اما در طولانی مدت این عامل می تواند نشانی از بروز عارضه قلبی و یا کلیوی باشد و نشان دهنده آن است که این ارگانها نمی توانند به طرز صحیح مایعات و سموم را از بدن خارج کنند. از آنجایی که تجمع مایع در دراز مدت با خطرات جدی همراه است بهتر است که با دیدن این علامت هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.
افزایش سایز گردن: سایز دور گردن به همان اندازه شاخص توده بدنی می تواند حاوی اطلاعات سلامتی باشد. حتی سایز دور گردن را می توان به جای شاخص توده بدنی جهت تشخیص چاقی در کودکان به حساب آورد. سایز دور گردن شاخص عوارض قلبی و عروقی نیز هست. علاوه بر این به طور مستقیم با آپنه خواب و یا قطع تنفس در خواب مرتبط است که می تواند میزبان مشکلات سلامتی بسیاری باشد. برای تشخیص غیر طبیعی بودن سایز گردن باید بدانید گردنتان زمانی که در وزن ایده آل بوده اید چه ضخامتی داشته است. در غیر این صورت می‌توانید از محاسبه گرهای آنلاین که جهت اندازه گیری چربی بدن ساخته شده اند استفاده کنید.
چاقی کمر: بر اساس مطالعات، مشخص شده افرادی با وزن متوسط که چنین چربی های شکمی دارند بیش از افراد چاق در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی هستند. مقصر اصلی لایه ای از چربی به نام امنتوم است. امنتوم به چربی داخل شکمی هم معروف است و به دلیل نزدیک بودنش به ارگانهای مهم شکمی به سرعت می تواند خود را به کبد برساند و یا از دیواره رگ‌ها وارد جریان خون شود. چربی شکمی یکی از علائم ابتلا به سندرم متابولیک است و با بیماری قلبی عروقی و دیابت مرتبط است. پزشکان برای تشخیص رسمی سندرم متابولیک، چاقی را با داشتن حداقل دور کمر ۱۰۱ سانتی متر برای مردان و ۷۶ سانتی متر برای زنان شناسایی می کنند. هرچند که این سایز می تواند در نژادهای مختلف متفاوت باشد.
هیکل گلابی شکل: اندام گلابی شکل نشانه ای از داشتن رژیم نامناسب غذایی است و ریسک ابتلا به پوکی استخوان را افزایش خواهد داد. نتایج مطالعات اخیری که در آمریکا انجام شده نشان می دهد که چربی های ذخیره شده در باسن (چربی های گلوتئال) نیز با خطر ابتلا به بیماری قلبی ارتباط مستقیم دارند.
پاهای استخوانی: پاها و بازوهای لاغر و در واقع توده عضلانی کم هم می تواند یکی از فاکتورهای داشتن بیماری قلبی و زندگی کوتاه باشد. در طول چند سال گذشته مطالعات پژوهشی نشان داده اند که توده عضلانی به طور مستقیم با سلامت و طول عمر در ارتباط است. با افزایش سن، توده عضلانی به تدریج شروع به کوچک شدن می کند. توده عضلانی به طور طبیعی در سنین نوجوانی با نرخ یک درصد در سال کاهش میابد و این میزان در ۴۰سالگی به ۸ درصد می رسد. پس از این سن نیز درصد کاهش باز هم افزایش خواهد یافت. اما کاهش بیش از این مقدار می تواند خطرناک باشد.
منبع: آوای سلامت