کیست‌های دست اکثراً در نقاطی چون مفاصل انتهایی انگشت‌ها، قاعده‌ی انگشت در محل اتصال به کف دست و بالای مچ در محل اتصال به کف دست ایجاد می‌شوند. کیست‌های گانگلیون اکثراً شبیه بادکنک‌های پر شده با آب هستند که به یک ساقه متصل‌اند و داخل آن‌ها شکلی ژل یا مایع شفاف قرار دارد.
مواردی وجود دارند که احتمال می‌رود در ایجاد این کیست‌ها دخیل باشند:
فشار و یا آسیب به مفاصل مچ دست می‌توانند باعث فرسایش و درن تیجه ایجاد کیست گانگلیون شوند.
فعالیت‌های شدید دست مانند ژیمناستیک می‌توانند باعث ایجاد این کیست شوند.
آسیب‌های قبلی در برخی از موارد در صورتی‌که دوباره تحریک شوند ممکن است باعث شکل‌گیری این کیست‌ها شوند.
نقوص ساختاری در بافت‌های مفاصل می‌توانند علت ایجاد کیست باشند.
علائم گانگلیون
شایع ترین علامت این کیست که موجب مراجعه بیمار به پزشک می شود، وجود یک توده برجسته در پشت مچ دست است.
این توده سطحی نرم و گرد و یکنواخت دارد. گاهی اوقات توده نرم بوده، ولی در اکثر موارد سفت است.
توده ممکن است دردناک باشد و در مواردی درد بیمار تظاهر بیشتری از برجسته بودن آن دارد.
از دیگر علائم گانگلیون فشار آن به اعصاب مچ دست است. این فشار می تواند موجب فلج عصب و بروز علائمی مانند بی حسی یا گزگز کند.
از دیگر علائم گانگلیون احساس ضعف و ناراحتی در دست است.
کیست با فشار دادن پروخالی نمی گردد و معمولا متحرک نیست.
اکثرا درد کمی ایجاد می کند، ولی کیست هایی که نزدیک عروق و یا اعصاب سطحی باشند می توانند دردهای زیادی که ممکن است انتشاری باشد، ایجاد کنند.
تشخیص کیست ها با معاینه بالینی توسط پزشک می باشد و به ندرت ممکن است برای تشخیص کیست های نهفته از ام‌آرآی استفاده شود.
درمان
درمان پزشکی معمولاً تنها زمانی انجام می‌شود که کیست دردناک بوده و یا مانع از انجام فعالیت‌های فرد می‌شود. درمان این کیست به منظور زیبایی نیز انجام می‌شود.
دارودرمانی: داروهای ضدالتهابی و اسپلینت برای کمک به انجام فعالیت‌ها و تسکین درد استفاده می‌شوند.
بریس مچ دست و اسپلینت: از آنجایی‌که فعالیت کردن می‌تواند باعث افزایش اندازه‌ی کیست دست شود، ممکن است پزشک به شما توصیه کند تا از یک بریس یا اسپلینت برای ثابت نگه داشتن عضو استفاده کنید. این کار می‌تواند به دست شما کمک کند تا استراحت کند که این کار باعث کوچک‌تر شدن اندازه‌ی کیست خواهد شد.
تخلیه ی کیست: برای تخلیه‌ی کیست از سوزن‌های نازکی استفاده می‌شود. این کار را می‌توان در مطب پزشک نیز انجام داد. تخلیه‌ی کیست گانگلیونی را می‌توان با کمک اسکن اولتراسوند نیز انجام داد.
تزریق کورتیزون
تزریق محلول اسکلروزان یا هیدروکورتیزون یکی دیگر از روش‌های درمانی مورد استفاده برای این عارضه است. این تزریقات ممکن است چندین بار انجام شده و محل تزریق باندپیچی شود.
ماساژ دادن کیست: ماساژ دادن ملایم ولی منظم کیست در طول روز می‌تواند به حرکت کردن مایع به سمت خارج از کیست کمک کند. سعی نکنید با ضربه‌ی شدید کیست گانگلیون را پاره کنید چراکه این کار ممکن است منجر به شکستن یک استخوان و یا آسیب دیدن مچ دست شود.
فیزیوتراپی و ورزش‌درمانی برای کیست گانگلیون
تمرینات فعال دامنه‌ی حرکتی
در این تمرین، کف دست را بر روی یک میز قرار داده و ساعد خود را بچرخانید. سپس کف دست خود را نیز در جهت انگشت شست بچرخانید.
تمرینات انفعالی دامنه‌ی حرکتی
در ابتدا دستان خود را در کنار بدن قرار داده و بر روی تخت دراز بکشید. سپس درمانگر دست شما را گرفته و مچ دست را به بالا و پایین و طرفین و همچنین در مسیرهای دایره‌ای حرکت می‌دهد. این تمرین با نام تمرین انفعالی دامنه‌ی حرکتی شناخته می‌شود چرا که دست بیمار توسط درمانگر حرکت داده می‌شود نه خود او.
خم و راست کردن مچ دست همراه با وزنه
بر روی یک صندلی بنشینید و دستی که به کیست مبتلاست را بر روی میز قرار دهید. حال دست خود را در لبه‌ی میز قرار داده و یک دمبل را با این دست بگیرید. مچ دست خود را خم و راست کرده و این حرکت را چند بار تکرار کنید. این تمرین به منظور تقویت مفاصل مچ دست انجام می‌شود.
تمرین خم و راست کردن ایزومتریک مچ دست
در این تمرین ابتدا بر روی یک صندلی نشسته و ساعد دست مبتلای خود را بر روی ران پا قرار دهید. حال با کف دست دیگر خود بر روی این دست فشار وارد کنید. تکرار این تمرین می‌تواند به تقویت مچ دست کمک کند.
فیزیوتراپیست غزل خراجی
علت و درمان گانگلیون (برجستگی پشت مچ دست)