فیستول ناحیه مقعد اکثرا پس از ایجاد آبسه های متعدد ایجاد می شود. فیستول در 50 درصد از افرادی که آبسه دارند ایجاد می شود. آناتومی طبیعی به این صورت است که غدد کوچکی اطراف مقعد وجود دارد. فیستول در زیر پوست قرار دارد و غدد را به هم وصل می کند تا به آبسه برسد. فیستول می تواند با یا بدون ابسه باشد و در اطراف مقعد در سطح پوست راه باز کند.
تقسیم بندی:
آبسه ها با توجه به جایگاهشان نام های متعددی می گیرند. آبسه های پرینه آل، ایسکیوآنال، بین دریچه ای، بالای لواتور. از بین این ها آبسه های پرینه آل شایع ترین هستند و آبسه های بالای لواتور شیوع کمتری دارند. اگر هرکدام از آن ها در محیط دایره ای شکا مقعد ایجاد شوند اصطلاحا به آن ها آبسه ی نعل اسبی می گویند.
فیستول ها بر اساس جایگاهشان نسبت به دریچه ی مقعد که مسیول کنترل دفع است نامگذاری می شوند و به 5 گروه تقسیم می شوند. شایع ترین آن ها بین دریچه ای است و خارج دریچه ای شیوع کمتری دارد. این تقسیم بندی ها برای جراح و تصمیم گیری او برای نوع جراحی حایز اهمیت است.
علایم:
درد درناحیه ی مقعد و رکتوم(انتهای روده ی بزرگ)، تورم، سلولیت پرینه (قرمزی پوست) و تب شایع ترین علایم آبسه هستند. گاهی خونریزی مقعد و سختی در دفع مدفوع و همچنین ادرار نیز وجود دارد.
افرادی که فیستول دارند قبلا چندین بار آبسه را تخلیه کرده اند. درد ناحیه ی مقعد، خروج ترشحات چرکی، دردناک شدن پرینه، خونریزی مقعد و دفع دردناک از علایم فیستول هستند.
معاینه:
تاریخچه گیری صحیح در رابطه با سابفه ی آبسه یا فیستول و همچنین معاینه ی فیزیکی بسیار مهم است. علایم شایعی که منجر به تشخیص آبسه می شوند شامل تب، قرمزی پوست، لمس دردناک و تورم است. فیستول ها معمولا راه خروجی به پوست دارند و راحتتر تشخیص داده می شوند. گاهی آبسه ها هیچ نمود خارجی ندارند و با لمس داخلی و سونوگرافی متوجه وجود آن می شوند. گاهی با معاینه ی داخلی از خروجی فیستول چرک خارج می شود ولی بعضی مواقع فیستول به طور متناوب باز و بسته می شود و تشخیص را سخت می کند.
درمان:
درمان آبسه
درمان آبسه با جراحی و تخلیه ی چرک و عفونت انجام می شود. این جراحی ممکن است بسیار ساده باشد و یا نیاز به جراحی پیشرفته تر باشد. گاهی نیاز به بستری کردن بیمار است به خصوص افرادی که در خطر بیشتری هستند مثل دیابتی ها و کسانی که مشکل سیستم ایمنی دارند. در بیش از 50 درصد مواقع فیستول حتی با از بین بردن آبسه باقی می ماند و تخلیه از سطح پوست انجام می شود. اگر خروجی پوست بسته شود باز هم امکان ایجاد آبسه وجود دارد. تازمانی که فیستول از بسن نرود همچنان دوره های درد و تورم وجود دارد.
آنتی بیوتیک ها به تنهایی تاثیر بسیار کمی بر روی آبسه دارند. اضافه کردن آنتی بیوتیک بعد از جراحی از عود آبسه و عفونت پیشگیری نمی کند. آنتی بیوتیک ها فقط در موارد خاص موثرند مثل عفونت های گسترده ی پوستی. تاریخچه ی بیماری های قبلی در تجویز و تاثیرگذاری آنتی بیوتیک تاثیرگذار است.
درمان فیستول:
درمان فیستول نیز با جراحی انجام می شود. کل بافت آسیب دیده حین جراحی برداشته می شود و گاهی ممکن است به عضله ی دریچه ی مقعد آسیب برساند که عوارض بسیاری ایجاد می کند. توصیه می شود قبل و بعد از جراحی حتما به فیزیوتراپی بروید تا عضلات ناحیه قدرت کافی را کسب کنند و دچار بی اختیاری ادراری و اختلال الگوی دفع نشوید. درمان جدید جراحی فیستول به گونه ای است که دیگر لازم نیست راه فیستول باز بماند و جراحان متخصص در این نوع جراحی راه فیستول را با بافت اختصاصی می بندند که در این روش احتمال عفونت زخم و … بسیار کمتر است.
برگردان: فیزیوتراپیست غزل خراجی
هرگونه کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد