علاوه بر آن از دست دادن آب بدن، بیماری، خشک شدن سینوس ها با استفاده از داروها و عدم رطوبت کافی می تواند موجب سینوزیت یا عفونت سینوس شود. 

انواع سینوزیت و عفونت های سینوسی چیست؟

سینوزیت ممکن است به چندین روش طبقه بندی شوند: طول مدت( حاد، مزمن) نوع التهاب ( عفونی یا غیر عفونی) عفونت مزمن سینوسی ممکن است بیش از 3 ماه طول بکشد. سینوزیت مجدد زمانی اتفاق می افتد که شخص سال های مختلف دچار حملات مختلف شده باشد. سینوزیت غیر عفونی ناشی از تحریک کننده ها و شرایط آلرژیک است.

 عفونت سینوسی یا سینوزیت چگونه تشخیص داده می شود؟

عفونت سینوسی اغلب بر اساس تاریخ و معاینه ی پزشک تشخیص داده می شود. از آنجا که مطالعات اشعه ی ایکس روی سینوس ها ممکن است گمراه کننده باشد؛ روش هایی مانند اسکن، توانایی تشخیص بیشتری دارند و بسیار حساس تر هستند اما این تشخیص ها بسیار نگران هستند و اکثرا در دسترس بیماران نیستند. اکثریت عفونت های سینوسی ابتدا بر اساس یافته های بالینی در معاینه تشخیص داده شده و درمان می شوند این یافته های فیزیکی ممکن است شامل موارد زیر باشند: 

قرمزی و تورم بینی ، پوسیدگی قسمت پایین بینی، احساس درد بر روی گونه ها، تورم چشم ها و گونه ها. اگر عفونت سینوس ها باکتریایی باشد پزشکان آنتی بیوتیک را تجویز می کنند. آنتی بیوتیک ها در برابر عفونت های ویروسی موثر نیستند تشخیص عفونت سینوسی به عهده ی متخصص گوش و حلق و بینی است که البته می تواند با سونوگرافی خیلی راحت تر آن را تشخیص دهد به علاوه می توان از آندوسکوپی برای تهیه و تشخیص سینوس ها نیز استفاده کرد. عفونت های قارچی معمولاً توسط روش های بییوپسی و یا توسط یک جراحی یا توسط کشت قارچ و شناسایی میکروسکوپیک توسط یک میکروبیولوژیست یا آسیب شناس آموزش دیده برای شناسایی قارچی تشخیص داده می شود.

 آیا آنتی بیوتیک برای عفونت سینوسی یا سینوزیت لازم است؟

برای سینوزیت ناشی از عفونت ویروسی هیچ درمان آنتی بیوتیکی لازم نیست. درمان های توصیه شده عبارتند از دارو های ضد درد مانند استامینوفن، ضد انعقاد و موکولوتیک است. آنتی بیوتیک هایی که برای درمان عفونت سینوسی موثر باشند باید قادر به کشتن باکتری ها باشند. اگرچه آموکسی سیلین اولین آنتی بیوتیک قابل قبول برای عفونت حاد سینوسی است اما بسیاری از پزشکان برای بسیاری از عفونت های سینوسی از آن استفاده می کنند زیرا معمولا در برابر بسیاری از گونه ها موثر است. برای افرادی که آلرژی دارند می توان از سایر آنتی بیوتیک ها استفاده کرد. به طور معمول آنتی بیوتیک باید برای مدت زمان 5 روز درمان استفاده شود و اگر موثر نبود باید حداقل 10 تا 14 روز ادامه یابد. برخی از آنتی بیوتیک ها همچنین می توانند باعث کاهش التهاب سینوس ها شوند. دارویی مثل گایافنزین به صورت خوراکی ممکن است به تخلیه ی عفونت سینوسی کمک کند. البته استفاده از اسپری موضعی بینی استروئیدی باعث کاهش تورم دو افراد آلرژیک بدون خشک شدن ناشی از استفاده از آنتی هیستامین ها می شود در بسیاری از افراد ابتدا سینوزیت آلرژیک شروع می شود و بعدا عفونت باکتریایی اتفاق می افتد درمان اولیه ی سینوزیت آلرژیک ممکن است مانع توسعه ی سینوزیت ثانویه به باکتری شود.

 درمان خانگی سینوزیت؟

عفونت های باکتریایی و سینوسی قارچی معمولاً با درمان آنتی بیوتیک یا ضد قارچ نیاز دارند؛ بنابراین درمان های خانگی بدون آنها اغلب موفق نخواهد بود هرچند بعضی از پزشکان معتقد اند درمان های خانگی ممکن است نشانه های بیماری را کاهش دهند. پس می توان از داروهای ضد التهاب پیش از ویزیت دکتر استفاده کرد.

آیا می توان از عفونت سینوسی یا سینوزیت جلوگیری کرد؟

در حال حاضر هیچ واکسنی به طور خاص برای سینوزیت عفونی یا عفونت سینوسی طراحی نشده است. با این حال واکسن ها علیه ویروس ها( آنفولانزا ) و باکتری ها ( پنومکوکا) وجود دارد که ممکن است باعث ایجاد برخی از سینوزیت های عفونی شود. واکسیناسیون در برابر عوامل بیماری زای شناخته شده به علت سینوزیت عفونی ممکن است به طور غیر مستقیم احتمال ابتلا به بیماری را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند. اما مطالعات خاصی برای حمایت از این فرضیه وجود ندارد و همچنین واکسن قارچی علیه سینوزیت وجود ندارد. اگر فرد مستعد ابتلا به عفونت سالانه ی سینوسی باشد، ممکن است مهم باشد که آزمایش آلرژی را در مورد او بررسی کنید تا ببینید که آیا علت اصلی مشکل تکراری است یا خیر. درمان آلرژی ممکن است عفونت های ثانویه ی باکتریایی را درمورد سینوس ها از بین ببرد؛ علاوه بر این عفونت ها سینوسی ممکن است به علت مشکلات دیگری مانند پولیپ بینی، تومور یا بیماری هایی باشد که مانع جریان موقت طبیعی خون می شوند با درمان این علل می توان از عود بیماری های مجدد سینوسی جلوگیری کرد.

برگردان عرب زاده

هرگونه کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد