آپاندیسیت به علت انسداد قسمت مجرا مانند آپاندیس ایجاد می شود. این
انسداد می تواند ناشی از سنگ های کلسیمی ساخته شده از مدفوع باشد. التهاب بافت
لیمفوییدی ناشی از عفونت ویروسی، تومور و .. نیز می تواند یکی از عوامل ایجاد
انسداد باشد. انسداد منجر به افزایش فشار در آپاندیس می شود و این عامل منجر به کاهش جریان خون به بافت
آپاندیس می شود. این عامل منجر به انبساط آپاندیس و آسیب بافتی و مرگ سلولی می
شود. اگر این شرایط نادیده گرفته شود آپاندیس پاره شده و باکتری های آن در شکم
پراکنده می شوند و عوارض شدیدتری را به دنبال خواهد داشت.
تشخیص آپاندیسیت به میزان زیادی بستگی به علایم و نشانه های بیمار
دارد. در مواردی که علایم خیلی کمک کننده نیستند تست های آزمایشگاهی، تصویر برداری
و معاینه ی دقیق تر الزامی است. دو نمونه از تصویربرداری های کمک کننده سونوگرافی
و CTاست.CTاز سونوگرافی دقیق تر است
و آپاندیسیت حاد را دقیق تر نشان می دهد. با این حال در کودکان و زنان باردار
ترجیحا از سونوگرافی استفاده می شود چرا که خطر اشعه های CTرا ندارد.
درمان استاندارد آپاندیسیت جراحی و خارج کردن آن است. این عمل ممکن
است به صورت عمل باز لاپاروتومی و یا به صورت لاپاروسکوپی انجام شود. جراحی خطر
عوارض جانبی و یا مرگ ناشی از پارگی آپاندیس را کاهش می دهد. آنتی بیوتیک نیز در
مواردی که آپاندیس پاره نشده است می تواند تاثیر خوبی داشته باشد. در سال 2015
حدود 11 میلیون نفر تحت جراحیآپاندیس قرار گرفتند که 50 هزار نفر آن ها فوت شدند. سالانه 300 هزار نفر در ایالات متحده
تحت عمل جراحی خارج کردن آپاندیس قرار می گیرند.
علت ها:
آپاندیسیت حاد می تواند ناشی از انسداد اولیه ی آپاندیس است. وقتی
انسداد ایجاد شد آپاندیس متورم می شود. افزایش ترشحات موکوسی در آپاندیس باعث
افزایش فشار به دیواره های آن می شود. این افزایش فشار منجر به ترومبوز و تخریب
عروق کوچک می شود و جریان لنف مختل می شود. در این شرایط بهبودی خودبخودی به ندرت
اتفاق می افتد. به ندرت خونرسانی به آپاندیس مختل می شود . بافت آن می میرد و
باکتری ها به خارج راه میابند و اصطلاحا آپاندیس منفجر می شود و در آخر فرد می
میرد. این موارد هستند که دردهای شکمی و علایم را به صورت تدریجی ایجاد می کنند.
این شرایط می تواند به علت
ورود جسم خارجی، ضربه، انگل و لیمف آدنیتیس ایجاد شود. در افرادی که یبوست دارند و
حرکت روده کم است آپاندیسیت شایع تر است.
آپاندیسیت چگونه درمان می شود؟
درمان استاندارد آپاندیسیت، آپاندکتومی
یا همان جراحی به منظور برداشتن آپاندیس است.
حتی اگر مشکوک به آپاندیسیت باشید،
دکترها ترجیح می دهند برای رعایت سلامت شما و جلوگیری از پارگی آپاندیس، عمل
جراحی برداشتن آن را انجام دهند.
اگر آپاندیس به شکل آبسه (چرکی)
بروز کند، جراحی در دو مرحله انجام می شود، اول تخلیه چرک آبسه، سپس برداشتن آپاندیس.
پیش از برداشتن آپاندیس، آنتی بیوتیک
برای مبارزه با پریتونیت (عفونت حفره شکم) احتمالی تجویز می شود.
پس از بیرون آوردن آپاندیس از
بدن چه می شود؟
12 ساعت پس از جراحی شما از تخت بلند
شده و قادر به حرکت خواهید بود.
معمولا 2 تا 3 هفته طول می کشد تا به
فعالیت های عادی خود بازگردید.
اگر جراحی توسط لاپاراسکوپ (مانند
تلسکوپی نازک است برای مشاهده ی داخل شکم) انجام شود، برش کوچکتر و بهبودی سریع تر
حاصل می شود.
پس از برداشتن آپاندیس در صورت
بروز هر کدام از موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید :
– استفراغ خارج از کنترل
– افزایش درد شکم
– سرگیجه و احساس ضعف
– خون در استفراغ یا ادرار
– افزایش درد و قرمزی در محل برش جراحی
– تب
– چرک کردن زخم
آیا آپاندیسیت قابل پیشگیری است؟
هیچ راهی برای جلوگیری از آپاندیسیت
وجود ندارد، اما به هر حال بروز آپاندیسیت در افرادی که غذاهای دارای فیبر بالا،
مانند سبزی و میوه، مصرف می کنند کمتر شایع است.
برگردان: فیزیوتراپیست غزل خراجی
هرگونه کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد