لامینکتومی Laminectomy نوعی جراحی است که از آن برای کاهش فشار بر روی ریشه های عصبی که از ستون مهره خارج میشوند استفاده میشود. در این نوع از جراحی قسمتی از استخوانی به نام لامینا را که بر روی عصب قرار گرفته خارج میکنند تا فشار کمتری به آن وارد شود.
جراحی لامینکتومی:
لامینکتومی کمری(دکمپرسیون باز) از میکرودیسکتومی(microdiscectomy) متفاوت است در این که انسزیون بزرگتر بوده و استریپینگ عضلانی بیشتری وجود دارد. ابتدا از طریق یک انسزیون طویل دو اینچی تا پنج اینچی در خط میانی و وسط کمر دسترسی پیدا می شود ، و عضلات چپ و راست کمر(ارکتور اسپینا) از لامینا در هر دو طرف برش داده شده و در چندین سطح مورد بازبینی و معاینه قرار می گیرند. بعد از نزدیک شدن به نخاع ، لامینا برداشته می شود و امکان نمایان نمودن ریشه های عصبی فراهم می گردد. مفاصل فاست ، که به طور مستقیم بر روی ریشه های عصب قرار دارند ممکن است از زیر برش داده شوند(آندرکات) تا فضای بیشتری برای ریشه های عصب فراهم آورده شود.
چگونگی انجام عمل لامینکتومی
برای انجام عمل جراحی لامینکتومی بیمار بیهوش یا بیحس شده و سپس به شکم بر روی تخت جراحی قرار میگیرد. پزشک جراح با شکافی که بر روی پوست پشت کمر میدهد راهی به سوی مهره باز کرده و آن را مشخص میکند. سپس با استفاده از ابزارهای برنده لامینای یک یا چند مهره مجاور را از دو طرف برش داده و از بدن خارج میکند. ممکن است کل زائده خاری هم با لامینا خارج شود. بعد از خارج کردن لامینا پزشک جراح میتواند برجستگی های استخوانی داخل کانال نحاعی را هم برداشته و فورامن را هم گشاد تر کند. با برداشته شدن لامینا نخاع مشخص میشود. با کنار زدن نخاع و ریشه های عصبی میتوان دیسک بین مهره ای را هم از همین مسیر ایجاد شده خارج کرد. به این کار دیسککتومی Discectomy میگویند.
اتفاقات بعد از عمل لامینکتومی
بعد از عمل لامینکتومی ، بیماران به مدت یک الی سه روز در بیمارستان سپری می کنند و حرکت و جنبش فردی بیمار(بازگشت به عملکرد نرمال) تا حد زیادی بستگی به وضعیت پیش از عمل و سن بیمار دارد.
بعد از عمل جراحی لامینکتومی ٬ بیماران تشویق به راه رفتن می شوند. با اینحال ، توصیه می شود که بیماران از خم شدن ، جابجا کردن ٬ چرخاندن یا تغییر ناگهانی وضعیت بدن به مدت 6 هفته بعد از عمل جراحی پرهیز کنند تا از وارد شدن کشش به خط بخیه پیش از درمان آن جلوگیری به عمل آید.
دو نوع معمول از روش های دکمپرسیون یا رفع فشار جراحی ستون فقرات وجود دارد که عبارتند از:
میکرودیسکتومی(میکرودکمپرسیون) یا لامینکتومی کمری(دکمپرسیون باز). بیماری های متعددی از جمله تنگی کانال نخاعی ٬ فتق دیسک ٬ ایسمیک یا دژنراتیو اسپوندیلولیستزیس ٬ یا یک تومور نخاعی ممکن است باعث ایجاد حمله ی عصبی شده و به این جراحی ها نیاز باشد.
میزان موفقیت جراحی لامینکتومی
میزان موفقیت جراحی لامینکتومی به علت خاص جراحی ٬ همچنین انتخاب بیمار مناسب و توانایی فنی جراح بستگی دارد. شاخص های عمل لامینکتومی عبارتست از: (1) درمان تنگی کانال نخاعی شدید با تسکین فشار بر روی طناب نخاعی یا ریشه های عصب ٬ (2) دسترسی به یک تومور یا توده دیگری که در طناب نخاعی قرار گرفته ٬ یا (3) یک مرحله در سامان دهی کانتور ستون مهره ها به منظور تصحیح بدشکلی ستون فقرات مانند کیفوز. برداشتن واقعی استخوان ممکن است با انواع ابزار جراحی ٬ از جمله دریل ٬ لیزر و رانگور انجام شود.
عوارض احتمالی عمل جراحی لامینکتومی چیست
عمل جراحی لامینکتومی مانند هر جراحی دیگر میتواند با عوارض احتمالی همراه باشد. مهمترین این عوارض عبارتند از
عوارض ناشی از بیهوشی
لخته شدن خون در وریدهای عمقی اندام تحتانی
عفونت
آسیب به عصب : آسیب به عصب میتواند در حین جراحی و به علت کشیده شدن یا قطع عصب و یا بعد از جراحی و به علت تورم ناحیه جراحی و یا به علت ایجاد بافت اضافه در محل و فشار آن به عصب باشد. در صورت بروز این مشکلات اختلال حسی و حرکتی برای بیمار ایجاد شده و یا اختلالات قبل از عمل شدیدتر میشوند
ناپایداری : در عمل جراحی لامینکتومی معمولا مفاصل فاست دست نخورده باقی میمانند تا بدینوسیله پایداری بین دو مهره مجاور کم نشود. با این حال در بعضی موارد که مفصل فاست بزرگ شده و به اعصاب نخاعی فشار وارد میکند پزشک جراح مجبور میشود تا مفصل فاست را هم خارج کند. در این موارد بین دو مهره مجاور ناپایداری ایجاد میشود. به همین منظور در صورتیکه جراح مجبور به خارج کردن مفصل فاست شود همراه با آن دو مهره مجاور را به هم جوش میدهد.
باقی ماندن درد.