مننژیت چیست؟
واژه مننژیت ممکن است به خبرهای ترسناک مربوط به نوزادان بیمار یا شیوع بیماری در مدارس در ذهن به نظر برسد. ممکن است این اتفاقات گاهی بیفتد، اما مننژیت همیشه سرایت نمی کند یا باعث عواقب تهدید کننده زندگی نمی شود.
ربکا پلتوت مدان، یک متخصص بیماری های عفونی کودکان در نیویورک می گوید: « مننژیت یک اصطلاح است که به معنای التهاب مننژها است، یعنی لایه های محافظتی غشایی که مغز و نخاع را پوشش می دهند. همچنین می تواند به التهاب فضای پر از مایع بین مغزی نیز اشاره کند.
انواع مختلفی از مننژیت وجود دارد و برخی از آنها بسیار خطرناک هستند. دکتر پلت مادان می گوید: «اکثر موارد مننژیت با شیوع بیماری مرتبط نیستند و انواع مختلفی از میکروب ها، از جمله ویروس ها و باکتری ها وجود دارند که می توانند این نوع التهاب را ایجاد کنند.» در اینجا در مورد نحوه شناسایی مننژیت، درمان و چگونگی محافظت در برابر آن توضیحاتی داده می شود.
چگونه مننژیت فرد را آلوده می کند
معمولا، مننژیت زمانی اتفاق می افتد که یک ویروس یا باکتری مغز، نخاع یا مننژها را آلوده کند. سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با این عفونت با ایجاد یک پاسخ التهابی تلاش می کند که مننژها را متورم کند و به مغز و نخاع فشار آورد.
فشار در برابر این اندام ها می تواند علایم موقت، مانند سردرد و سردرگمی ایجاد کند، اما این فشار می تواند جریان خون را به مغز محدود کند و می تواند باعث آسیب درازمدت و یا حتی مرگ شود.
چرا مننژیت باکتریایی خیلی ترسناک و خطرناک است؟
اکثر موارد مننژیت ناشی از یک عفونت باکتریایی نیست. اما بسیاری از موارد بسیار جدی، کسانی که برایشان به مرگ یا ناتوانی دائمی منجر می شود به این نوع مننژیت مبتلا می شوند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بین سالهای 2003 تا 2007، هر 10 سال حدود 500 نفر از مننژیت باکتریایی جان خود را از دست می دهند. هزاران نفر دیگر مبتلا می شوند و یا مشکلات سلامتی درازمدت برای آن ها ایجاد می شود.
بسیاری از انواع باکتری ها می توانند منجر به تورم اطراف مغز و نخاع شوند، اما برخی از شایعترین آنها عبارتند از استرپتوکوک گروه B، استرپتوکوک پنومونی، لیستریا مونوسیتوژن. این باکتری ها می توانند در طول زایمان از مادران به نوزادان منتقل شوند؛ البته از طریق سرفه، عطسه کردن یا بوسیدن بین افراد یا با خوردن غذای آلوده نیز قابل انتقال است. زندگی در جاهایی مانند: یک خوابگاه یا سربازخانه نظامی می تواند خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی را افزایش دهد، زیرا افراد در معرض باکتری های بیشتری قرار دارند.
انواع دیگر مننژیت: ویروسی و قارچی
مننژیت باکتریایی ممکن است شایع ترین نوع مننژیت باشد، اما بیشترین آن نیست. اکثر موارد در واقع این بیماری توسط ویروس ها، از جمله تبخال، اچ آی وی، اوریون و ویروس ایجاد می شود. موارد مننژیت ناشی از این موارد و دیگر ویروس ها معمولا خفیف هستند و خودشان از بین می روند، هرچند که هنوز می توانند علایمی مثل تب، سردرد و سفتی گردن را ایجاد کنند.
%2FNew%20folder%2F1131902.jpg)
مننژیت به ندرت، می تواند زمانی ایجاد شود که انواع خاصی از قارچ وارد جریان خون شده و به مغز و نخاع گسترش پیدا کند. مننژیت قارچی رایج نیست، اما افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر بیشتری از این نوع قرار دارند، مخصوصا برای نوع مننژیت کریپتوکوک، افرادی ممکن است آلوده شوند که در معرض آلودگی خاک یا حشرات و حیوانات قرار می گیرند.
انواع دیگر مننژیت: انگلی و غیر عفونی
برخی از انگل ها همچنین می توانند مننژیتی به نام مننژیت ائوزینوفیل یا EM ایجاد کنند که نام آن به افزایش سطح گلبول های سفید خون (یعنی ائوزینوفیل ها) در مایع اطراف مغز و نخاع منجر می شود. مننژیت انگلی از فرد به فرد مسری نیست و معمولا هنگامی که یک فرد غذای آلوده را مصرف می کند یا به طور تصادفی از مدفوع حیوان آلوده به فرد منتقل می شود، مبتلا می شود.
در نهایت، انواع خاصی از مننژیت وجود دارد که به هیچ وجه توسط عفونت ایجاد نمی شود. در عوض، وقتی که التهاب رخ می دهد یا یک ضربه جدی به سر و یا یک بیماری مزمن مانند سرطان، لوپوس یا آرتریت روماتوئید می تواند دلیل ایجاد این بیماری باشد. برخی داروها همچنین می توانند باعث التهاب مننژ ها شوند. این نوع از مننژیت به عنوان مننژیت غیر عفونی نامیده می شود.
برگردان عرب زاده
هرگونه کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد