این بیماری در اثر تحلیل سلول‌های مغزی
تولید کننده دوپامین در سنین بالای 60 سال رخ می‌دهد. (معمولا از 40 سالگی تا 70
سالگی) تقریبا 66% بیماران طی 5 سال اول بیماری و 80% پس از 10 سال دچار ناتوانی می‌گردند.
پارکینسون از جمله بیماری‌های عصبی در جهان به شمار می‌آید که شیوع این بیماری در
افراد آفریقایی- آمریکائی و آسیایی‌ها در مقایسه با نژاد سفید کمتر است.حدود یک
میلیون از افراد ایالات متحده به پارکینسون مبتلا هستند و مردان یک و نیم برابر
بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند.
سه فرضیه در مورد علت شناسی پارکینسون
وجود دارد:
1- تغییر متابولیسم دوپامین در اثر یک
جراحت عصبی
2- تماس با سموم عصبی محیطی
3- زمینه گوارشی
مثلث کلاسیک نشانه‌های بیماری عبارت
است از:
* لرزش عضلانی
* سفتی عضلانی
* برادی کینزی
این علائم اولین بار توسط جیمز پارکینسون
توصیف شد که هنوز یک مقیاس بالینی پذیرفته‌شده برای تشخیص به شمار می‌آید.
در حال حاضر از داروی لوودوپا یا –Lدوپا جهت درمان و کنترل علائم بیماری
استفاده می‌شود. از آنجا که دوپامین نمی‌تواند مستقیماً از سد خونی – مغزی عبور
کند لذا –Lدوپا که پیش‌ساز دوپامین است به صورت
جایگزین به فرد تزریق می‌شود که پس از ورود به مغز توسط آنزیم دوپادکربوکسیلاز به
دوپامین تبدیل می‌شود.
تازه های درمان پارکینسون!
راههای درمان پارکینسون به صورت گسترده
مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته و در نهایت دانشمندان توانسته اند با ایمپلنت مغزی
پارکینسون را درمان کنند. سازمان غذا و داروی امریکا (FDA)
استفاده از ایمپلنت محرک مغزی به عنوان راهکاری علیه کاهش علائم این بیماری را تایید
کرده است. محققان معتقدند، این روش در زمانی که بدن بیمار به دارو پاسخ نمی دهد، می
تواند مفید باشد.
سیستم Brio
Neurostimulationدومین دستگاهی است که توسط سازمان غذا و
دارو برای اختلالاتی نظیر مشکلات تعادل، لرزش، راه رفتن و … موثر اعلام شده و می
تواند در کاهش علائم مفید باشد.
«ویلیام میزل»، یکی از اعضای FDAدر این رابطه می گوید :« در حال حاضر، هیچ
درمان قطعی برای درمان بیماران مبتلا به پارکینسون وجود ندارد اما با استفاده از
فناوری یا نمونه هایی مشابه این ایمپلنت می توان به کاهش دردها یا علائم بیماران
کمک کرد تا آنها قادر به مدیریت کردن بخشی از مشکلات خود باشند.»
تحقیقات اخیر نشان داده اند که افراد مبتلا به پارکینسون که در مراحل
خفیف و اولیه ی این بیماری قرار دارند با تمرینات شدید می توانند روند این بیماری
را کند کنند.
دکتر Corcosپروفسور فیزیوتراپی در
دانشگاه شیکاگو می گوید: “اگر مبتلا به پارکینسون هستید و می خواهید پروسه ی
بیماری خود را کندتر کنید باید هفته ای سه بار به گونه ای تمرین کنید که سرعت ضربان
قلب شما به اندازه ی 80 الی 85 درصد حداکثر آن برسد، به همین سادگی! ” این
دانشمند می گوید تمرینات در حد متوسط و زیر میزان ضربان قلب مذکور تاثیری در کاهش
روند بیماری ندارد.
تیم علمی این دانشمند بیان کرده اند درمان های دارویی برای پارکینسون
عوارض بسیاری دارند و در طولانی مدت تاثیرات آن ها کاهش می یابد پس باید رویکرد های
جدید درمانی یافت. دکتر Corcosمی گوید هرچه سریع تر در
مراحل ابتدایی بیماری تمرینات شدید را آغاز کنید نتایج بهتری را خواهید دید. نتایج
دقیق این رویکرد درمانی هنوز به صورت جزیی مشخص نیست.
Corcosمی گوید: “نتایج
درمانی به مدت شش ماه ماندگار بوده اند اما ماندگاری بیشتر آن نیاز به مطالعات
بیشتری دارد. این یافته ها کمی با باورهای افراد مبتلا مغایرت دارد چرا که ورزش
های شدید باعث ایجاد استرس در این افراد می شود.”
مطالعه ی جدیدی که انجام شد شامل 128 بیمار در رنج سنی 40 تا 80 سال
بود که با انجام تمرینات شدید تا به امروز هیچ دارویی استفاده نکرده اند. در این
مطالعه یکسری از افراد تمرینات شدید انجام دادند، یکسری تمرینات متوسط و گروهی هم
بدون تمرین بودند. نتایج نشان داد که تمرینات شدید بدتر شدن علایم بیماری را به
تعویق می اندازد و فقدان کنترل عضلانی، اختلال تعادل و سفتی را کند می کند.
هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی بیشترین تاثیر را در کند شدن روند
بیماری دارد.
برگردان: فیزیوتراپیست غزل خراجی
هرگونه
کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد