بر اساس یک مطالعه که اخیرا در مجله آمریکایی “فیزیولوژی – فیزیولوژی کلیه ” منتشر شده، تجربیات استرس زایی که در ابتدای زندگی به وجود می آیند ممکن است بر پاسخ ایمنی کلیه تاثیر بگذارد و خطر ابتلا به بیماری های قلبی را بعدها در زندگی افزایش دهد.

مطالعات گذشته نشان داده است افرادی که در طول دوران کودکی خود در معرض تروما قرار دارند، دارای افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا هستند که بعدها می تواند به بیماری قلبی منجر شود. علاوه بر این، مطالعات دیگر نشان می دهد که استرس در اوایل زندگی ممکن است خطر التهاب را افزایش دهد.

نتایج این تحقیق توسط یک تیم از محققان از دانشگاه آلاباما در بیرمنگام و دانشگاه کنتاکی پس از انجام تحقیقات در مورد رابطه بین استرس زودهنگام در زندگی (ELS)  و اثرات آن بر پاسخ ایمنی کلیه ها کشف شد. دراین مطالعه، آنها بر این باور بودند که استرس زودهنگام بر پاسخ ایمنی در بزرگسالی تاثیر می گذارد. آنها به طور کلی بر روی کلیه ها تمرکز داشتند

چرا که مسئول تنظیم فشار خون بلند مدت هستند. به عنوان بخشی از مطالعه، محققان کلیه های دو گروه موش صحرایی را بررسی کردند:

یک گروه از موشها، بلافاصله پس از تولد از مادران خود جدا شده بودند، در حالی که گروه دیگر که گروه کنترل بودند بلافاصله پس از تولد از مادرانشان جدا نشده بودند. یافته های این مطالعه نشان داد که موش های صحرایی نر در گروه جدا شده ازمادر، در مقایسه با گروه کنترل دارای غلظت بالاتری از سلول های T،(یک نوع از سلول های سفید خون که برای ایمنی بدن ضروری است) و نوتروفیل ها، (یک سلول ایمنی که به عنوان اولین خط دفاع بدن در عفونت عمل می کند)، می باشد. این دو جزء اولیه از سیستم ایمنی هستند. افزایش میزان این سلول ها

می تواند خطر التهاب را نشان دهد.

 افزون بر این، کلیه های موشهای جدا شده از مادر، افزایش بیومارکرها، (شاخص قابل سنجش از برخی حالت‌ها و شرایط بیولوژیک یا زیستی)  اشاره به علائم التهاب و افزایش پاسخ ایمنی را نشان دادند.

محققان می گویند که رفتار نشان داده شده توسط گروه جدا شده از مادر، یک دیدگاه را در مورد اینکه چگونه بیماری قلبی عروقی در سنین اولیه می تواند رشد کند، و چگونه می تواند بعدها در زندگی تشدید شود، ارائه می کند.

1–  استرس در دوران کودکی و نحوه کمک والدین

استرس دوران کودکی، زمانی که یک کودک در موقعیتی قرار می گیرد که باید خود را با آن موقعیت انطباق داده یا موقعیت را تغییر دهد، ممکن است اتفاق بیفتد. در حالی که استرس دوران کودکی می تواند در موقعیت های مثبت نیز رخ دهد (مانند شروع یک فعالیت جدید)، معمولا در شرایط منفی مثل بیماری یا مرگ در اثر بیماری در خانواده رخ می دهد.

مقدار کمی از استرس می تواند خوب باشد، اما بیش از حد آن می تواند بر روشی که کودک فکر، عمل و احساس می کند، تاثیر بگذارد.

همانطور که آنها رشد می کنند، کودکان یاد می گیرند چگونه به استرس واکنش نشان دهند.

بعضی از مثالها از عوامل استرس زا برای کودکان شامل نگرانی در مورد تحصیلات، مدرسه یا نمرات، و مدیریت مسئولیت ها می باشد، (مانند کسانی که در مدرسه یا گروه ورزشی هستند، مشکلی با دوستان، قلدری یا مواردی از فشار همکلاسی، و یا رفت و آمد و تغییر مدرسه دارند)، حتی رودررویی با مشکلات مسکن یا بی خانمانی نیز جزو موارد استرس زا می باشد.

سایر عوامل استرس زا ممکن است شامل داشتن افکار منفی در مورد خود، گذراندن تغییرات فیزیکی (بلوغ)، دیدن والدین از طریق طلاق یا جدایی، مشکلات مالی در خانواده و زندگی در خانه یا محیط اجتماعی ناامن باشد.

کودکی که تحت هر کدام از این عوامل استرس زا قرار گرفته باشد، ممکن است علائم جسمی مانند کاهش اشتها، کابوس یا سردرد را نشان دهد؛ علائم رفتاری مانند اضطراب، نگرانی، چسبیدن به مراقب یا عدم تمایل به ترک، و رفتار تهاجمی یا خسته کننده می باشد.

والدین می توانند به فرزندان خود برای پاسخ دادن به استرس، کمک کنند. یکی از راه های آن، ارائه یک خانه امن، مطمئن و قابل اعتماد است. اجتماعات خانوادگی، مانند برنامه ریزی یک شام خانوادگی یا گذراندن یک شب برای تماشای فیلم با یکدیگر، می تواند به کاهش یا پیشگیری از استرس کمک کند. علاوه بر این، صرف وقت برای بچه ها و گوش دادن به آنها بدون انتقاد از بچه ها بسیار مهم است.

به آنها کمک کنید تا آنچه را قادر به قبول کردن آن نیستند، درک کرده و مشکلشان را حل کنند.

راه دیگر ایجاد اعتماد به نفس با استفاده از تشویق، محبت و یا پاداش است. علاوه بر این، به فرزند خود اجازه دهید که فرصت انتخاب و کنترل زندگی خود را داشته باشد.

به این ترتیب، کودک ممکن است به استرس بهتر پاسخ دهد، زیرا احساس می کند که کنترل یک وضعیت را در دست دارد.

برگردان: سیما آزاد فلاح

استرس را با روشی خاص از زندگی خود بیرون کنید!