آنچه باید راجع به سینوس پایلونیدال یا کیست مویی بدانید

سینوس پایلونیدال می شناسید؟

برای اینکه بدانید سینوس پایلونیدال چیست باید برایتان بگوییم که این بیماری را حفره یا حفراتی در زیر پوست دانست که آشیانه مو می باشد. محل شایع آن در انتهای ستون فقرات (ناحیه ساکروکوکسیژیال) می باشد. ولی این بیماری هیچ ارتباطی با ستون فقرات یا کانال نخاعی ندارد و فقط یک بیماری پوستی است. در اغلب موارد یک یا چند سوراخ در خط وسط این ناحیه دیده میشود و گاهی موهای داخل آنرا نیز می توان رویت کرد. چون مو یک جسم خارجی محسوب میشود، موجب عفونت و خروج چرک و ترشح بد بو و گاهی خونابه می گردد. عفونت مکرر باعث بزرگتر شدن سینوس پایلونیدال و ایجاد سوراخهای جانبی متعدد می گردد. گاهی چرک در این محل تجمع پیدا کرده و امکان خروج ندارد و بنابراین بیمار با تورم دردناک در این ناحیه مواجه میشود که در اینصورت آبسه پایلونیدال نامیده میشود و نیاز به جراحی اورژانس دارد. این بیماری به ندرت در نقاط دیگری از بدن مانند ناف، زیر بغل و چین بین انگشتان دست( در سلمانی ها) نیز دیده میشود.

این بیماری از کجا آمد؟

این بیماری برای اولین بار در سال ۱۸۸۰ تشخیص داده شد و به دلیل فاصله کوتاه آن از مقعد و شبیه لانه‌ای از مو بودن سینوس پیلونیدال نام گرفت. در طول جنگ جهانی دوم به دلیل وضعیت همیشه نشسته در رانندگان جیپ، این بیماری با نام دیگر «بیماری جیپ» شناخته شد. این بیماری آن‌قدر واضح است که نیاز به روش تشخیصی خاصی ندارد و پزشک با مشاهده به راحتی به وجود آن پی می‌برد. برای درمان این بیماری حتماً نباید منتظر نشانه‌ها و علایم آزاردهنده شد، به منظور جلوگیری از پیشرفت سینوس پیلونیدال بهتر است اقدامات درمانی آن را سریع‌تر شروع کرد. هرچند محل و موقعیت و همچنین ظاهر این بیماری منجر به خجالت و شرمساری در افراد مبتلا می‌شود ولی باید به این اتفاق همانند یک جوش یا خال نگاه کرد و خود را به خاطر وجود آن سرزنش نکرد.

چرا دچار کیست مویی می شوید؟

علت سینوس مویی یا کیست مویی دارای فاکتورهای متعددی می باشد که مهم ترین آن فاکتور ژنتیک بوده و گاها بیماری در چند فرزند یک خانواده و یا پدر و فرزند مشاهده می شود .در واقع مهم ترین فاکتور در این بیماری ژنتیک و ژن معیوبی است که در واقع موهای آن ناحیه به جای آن که از سمت ریشه به سمت پوست بیاید و بیرون بزند مستقیماً بدون اینکه بیرون بیاید به سمت زیر و بافت زیر پوست نفوذ کرده و با نفوذ خودشان ، ایجاد التهاب نموده و باعث ایجاد حفره در بدن می شوند که دور آن را با توده و کیست محدود نموده و کم کم داخل این توده ترشحات جمع شده و التهاب بر قرار می شود، گاهی با ترشحات چرکی و گاهی با دردهای بسیار زیاد و یا تورم و چرک روی می دهد و یا گاهی یک سوراخ کوچک بازشده و این چرک تخلیه می شود. اولین فاکتور آن در واقع ژنتیک بوده و به نظر می آید که دومین فاکتور آن در افرادی است که موهای زیادی دارند که این استدلال رد شده است، ما بیمارانی داریم که خانم یا دختر هستند در صورتی که در آن ناحیه موی زیادی نداشته و یا اگر هم دارند موی کرکی می باشد، همچنین افراد پر مویی هستند که اصلاً دچار این بیماری نمی شوند. در نتیجه فاکتور مو نمی تواند تاثیر گذار باشد.

درمان کیست مویی چیست؟

در هر صورت درمان این بیماری در هر مرحله، جراحی می باشد،به هیچ وجه درمان دارویی در سینوس مویی هیچ گونه جایگاهی نداشته مگر به عنوان کار کمکی، که جراحی انجام شده و یا قبل از اینکه جراحی انجام شود برای آمادگی قبلی بیمار آنتی بیوتیک و بعد از عمل هم آنتی بیوتیک داده می شود ولی خود آنتی بیوتیک به عنوان درمان قطعی به هیچ وجه کاربرد ندارد. حتماً باید درمان جراحی صورت بگیرد همان طوری که از صدها سال پیش عمل جراحی با روش برداشتن توده و دوختن زخم حاصل صورت می گرفت، اما در کل با توجه به تجربه کلی به دست آمده، اگر بافت بعد از اینکه برداشته شد محل آن بخیه شود به طور قطع به یقین بافت پوست سریع تر از پایین جوش خورده و کیست دوباره عود می کند. در حال حاضر قطعی ترین راه برداشتن کیست و باز گذاشتن حفره می باشد که بیمار روزانه آن قسمت را شسته و به تدریج آن بافت ترمیم و پر می شود.

گیاه درمانی کنید

در واقع درمان این بیماری حتما جراحی بوده و تا زمانی که کیست حاوی مو با حاشیه ای از بافت سالم همراه آن برداشته نشود بیماری خود را بصورت عودهای مکرر همراه با ترشح چرک و درد به رخ می کشد و بنابراین درمان داروئی جایگاهی در درمان سینوس مویی ندارد.

جراحی یا لیزر؟

چه با چاقو و چه با لیزر می توان جراحی نمود ولی از معایب جراحی با چاقو می توان ، نیاز به جراحی، بیهوشی و چند هفته در خانه خوابیدن، درد و پانسمان کردن های زیاد را نام برد ولی در جراحی با لیزر اینگونه نیست، می توان از مزایای درمان با لیزر جهت کیست مویی به خوبی یاد برد در این نوع جراحی بی حسی موضعی داده شده و همین بی حسی موضعی 24 تا 48 ساعت مانع از درد بیمار می شود و بعد از آن هم درد آنچنانی نداشته و نیازی به تراشیدن و بستری دربیمارستان ندارد و بیمار هر وقت که به حمام می رود با همان لیف و صابون بعد از چند روز می تواند داخلش رو شسته و در نتیجه بعد از 24 ساعت یا نهایتاً 48 ساعت می تواند به راحتی بنشیند و کارهای روز مره خود را انجام دهد.