از حیوان خانگی ام چه بیماری ای می گیرم؟ قسمت دوم

6.بیماری کوریو مننژیت لنفوسیتیک( lcm ): 

ویروس عامل بیماری جزو خانواده آرناویریده است و از ویروس های rna به شمار میرود.مخزن اصلی بیماری از موش است.با توجه به اینکه وقوع بیماری در موش فصلی است،خطر انتقال بیماری به انسان نیز در فصل زمستان به دلیل احتمال تماس با موش افزایش میابد.به دنبال نگهداری از همستر موارد متعددی از رخداد بیماری در انسان گزارش شده است.ویروس عامل بیماری از راه ادرار،مدفوع،شیر و بزاق دفع و از تریق خراش های جلدی؛مخاط چشم یا تنفس به انسان منتقل میشود.

بند پایان گزنده مانند جربها و کنه ها و پشه ها ناقلین مهم ویروس هستند.نشانه های بیماری در حیوان به سن او و مقاومتش بستگی دارد.ممکن است عفونتهای داخل رحمی در نوزادانرخ دهد،از نشانه های بیماری میتوان به کاهش رشد،ترس از نور،ضعف،خشن شدن موها و لرزش اشاره کرد.

این بیماری با 3نوع تیپ مختلف در انسان بروز میکند:

1-نوع معمول بیماری با نشانه هایی شبیه انفلونزا به همراه تب،سردرد و درد های عضلانی.

2-نوع توام با مننژیت اسپتیک با نشانه های سردرد شدید،ادم پلکها و افزایش فشار مایع مغزی-نخاعی.

3-نوع نادر بیماری به همراه انسفالومیلیت،کوما و اختلال در کار اعصاب.

برای جلوگیری از انتقال بیماری به انسان؛رعایت مسایل بهداشتی در مورد ادرا،مدفوع،قفس و همچنین انجام قرنطینه در زمان ورود حیوانات جدید به ویژه جوندگان به محیط زندگی اهمیت ویژه ای دارد.

 

7. کچلــی:

عامل این بیماری در جوندگان نیز « تریکوفیتون » است. ممکن است جوندگان حامل بدون علامت این قارچ باشند.

علائم : ریزش مو و پوسته پوسته شدن پوست.

راه انتقال : تماس مستقیم با حیوان یا وسیله آلوده.

 

8.پاستورلوز بیماری ناشی از گزش جوندگان

معمولترین بیماری ناشی از گزش جوندگان است. عامل بیماری باکتری « پاستورلامولتی سیدا » می باشد که در محوطه دهانی جوندگان به صورت طبیعی وجود دارد.

علائم : قرمزی، تورم و درد شدید در ناحیه گزش چند ساعت پس از گزش.

 

9.تب ناشی از گزش موش صحرایی

بیماری نادری است که توسط باکتری « استرپتوباسیلوس مونیلی فورمیس » به دنبال گزش موش صحرایی ایجاد می شود.

 

10.تولارمی بیماری ناشی از گزش جوندگان

بیماری تولارمی که به اصطلاح « تب خرگوش » نیز نامیده می شود یک بیماری حاد تب دار است که توسط « فرانسیلاتولارنسیس » ایجاد می شود. جوندگان نسبت به تولارمی بسیار حساس بوده و معمولاً دچار سپتی سمی کشنده می شوند.

علائم : تب، ضعف، تورم غدد لنفاوی.

راه انتقال : عمدتاً از راه گزش کک و کنه های آلوده منتقل می شود. اخیراً گزارشی مبنی بر انتقال این بیماری از راه گزش سنجاب وجود دارد.

 

11.هاری

در صورت نگهداری از جوندگان وحشی و بدون تاریخچه مشخص در خانه، ریسک آلودگی به ویروس هاری را در آنها باید مد نظر قرار داد.

 

12. لیسترویوز و کمپیلوباکتریوز ین بیماری ناشی از گزش جوندگان

دو باکتری باعث عفونت روده ای در جوندگان می شوند. برخی جوندگان حاملین بدون علامت این باکتری ها هستند و میتوانند باعث انتقال آنها به انسان شوند.

علائم : اسهال که گاهی همراه با دفع خون است، استفراغ، دل درد و تب.

راه انتقال : راه مدفوعی – دهانی.

 

13. بیماریهای انگلی:

کرمهای پهن گروه وسیعی از جوندگان و خرگوشها را آلوده می کنند. کرم « هایمنولپیس نانان » در جوندگان بویژه همسترها یافت می شود. « هایمنولپسیس دیمنوتا » کرم پهن موش صحرایی بوده ولی در سایر جوندگان نیز یافت میشود و قابل انتقال به انسان به ویژه کودکان و جوانان است.

علائم : آلودگی در انسان معمولاً فاقد علائم بالینی مشخصی است؛ اما چنانچه میزان آلودگی شدید باشد علائم اسهال، تهوع، استفراغ و درد شکمی ممکن است مشاهده شود.

راه انتقال : از راه بلع تخم های انگل از طریق دست آلوده و یا آب و غذای آلوده منتقل می شود.

 

راههای پیشگیری از بیماری عبارتند از:

1. شستن دستها پس از تماس با جونده و لوازم آن
2. پوشیدن دستکش و ماسک در هنگام تمییز کردن قفس
3. بعد از هر تماس احتمالی با مدفوع حیوانات، دست‌ها را با آب و صابون بشویید
4. اگر حیوانی را در منزل نگهداری می‌کنید آن را برای معاینات دوره‌ای و تزریق واکسن‌های لازم نزد دامپزشک ببرید.
5. از بازی با حیوانات تا حد امکان بپرهیزید.
6. در صورتی که جونده‌ شما را گاز گرفت، محل گازگرفتگی را بلافاصله با آب و صابون بشویید.
7. بعد از دست زدن به حیوانات خانگی به ویژه قبل از صرف غذا حتما دست‌ها را با آب و صابون بشویید.
8. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند باید بیشتر مراقب باشند. آنها باید دقت کنند ‌ حیوانات خانگی یا سگ و گربه آنها را گاز نگیرد یا نلیسد ، زیرا ایجاد هرگونه زخم یا خراشی روی بدن آنها می‌تواند خطرناک باشد.