اگر تورتیکولی به علت سابقه ی فامیلی ایجاد شود به آن اسپاسمودیک
تورتیکولی می گویند. این نوع از تورتیکولی در سنین 30 الی 50 سالگی ایجاد می شود و
اگر تحت درمان قرار نگیرد این اختلال دایمی می شود.
خم کردن و چرخش سر به صورت مداوم منجر به ایجادتورتیکولی حاد می شود.
این وضعیت باعث می شود که حرکت سر به سمت مخالف مشکل شود و عضلات گردن دردناک و
حساس به لمس شوند. پزشک باید عضلات و اعصاب را بررسی کند و مشکلات نخاع را افتراق
دهد.
نوعی از تورتیکولی نیز در اطفال اتفاق می افتد که ناشی از کج شدن
مداوم سر به یک سمت است.
علت ها و ریسک فاکتور های تورتیکولی:
در بالغین، تورتیکولی حاد می تواند به دلایل متعددی ایجاد شود. گاها
هیچ دلیل مشخصی برای آن پیدا نمی شود.
ضربه به ستون فقرات گردنی منجر به ایجاد تورتیکولی می شود. تورتیکولی
ناشی از جراحت و آسیب به علت گرفتگی عضلات این ناحیه و ..ایجاد می شود. از علت های
دیگر آن عفونت سر و گردن است. این تورتیکولی های التهابی می توانند به علت التهاب
غدد و گره های لنفاوی ایجاد شوند. عضلاتی که بر روی این نوحی قرار دارند منقبض می
شوند. تورتیکولی همچنین می تواند ناشی از آبسه هایی که در گلو و راه های هوایی
فوقانی قرار دارند ایجاد شود که این شرایط تهدید کننده هستند. شرایط دیگر مثل
عفونت سینوس، گوش، مستویید، فک ودندان ها و حتی جمجمه نیزمی توانند منجر به
تورتیکولی شوند.
درمان:
روشهای درمانی مورد استفاده برای این
عارضه به شکلی طراحی شده‌اند که می‌توانند علائمی چون گرفتگی، درد و اختلالات
عملکردی را کمتر کنند. اکثر روشهای درمانی مورد استفاده برای رفع علائم عارضه
طراحی شده و در آن‌ها سعی می‌شود تا گرفتگی‌های دیستونی رفع شود. هیچ روش درمانی
خاصی وجود ندارد که بتوان آن را برای همه‌ی موارد عارضه به کار گرفت. استراتژی
درمانی استفاده شده برای عارضه‌ی کجی گردن بر سه پایه استوار است. (این روشهای
درمانی ممکن است به‌تنهایی و یا همراه با هم مورد استفاده قرار بگیرند.)
سم بوتولونیوم:
کجی گردن را می‌توان با استفاده از سم
بوتولینم نوع Aدرمان کرد. سم بوتولینم
در مقادیر بسیار کم به‌طور مستقیم به درون عضله تزریق شده و باعث “تضعیف”
آن می‌شود. این سم درواقع باعث “بلوکه شدن” پیام‌های عصبی می‌شود که وظیفه‌ی
منقبض کردن عضله را بر عهده دارند. سم بوتولینم ماندگاری نسبتاً کمی دارد (چند
هفته تا چند ماه) چراکه پایانه‌های عصبی جدیدی در منطقه ایجاد می‌شوند، در این
مرحله باید تزریقات دوباره انجام شوند. در برخی از موارد، سم بوتولینم پس از گذشت
5 تا 10 روز از تزریق اثر خود را نمایان می‌کند.
فیزیوتراپی
روشهای درمانی فیزیوتراپی نیز به
بهبود انعطاف پذیری عضلات گردن و در نتیجه درمان کجی گردن کمک می‌نماید، روشهای
مختلفی مانند استفاده از بریس گردن، ماساژ درمانی، درمان دستی، تراکشن، ورزش درمانی،
طب سوزنی و تریگر پونت تراپی می‌توانند به بهبود وضعیت دیستونی گردن کمک نمایند.
عمل جراحی
در برخی از موارد، ممکن است انجام عمل
جراحی ضروری باشد. عمل جراحی زمانی در نظر گرفته می‌شود که دیگر روشهای درمانی بر
روی بیمار اثرگذار نباشند. عمل جراحی بیشترین اثر را در بیماران مبتلا به کجی ایدیوپاتیک
گردن دارد. عمل جراحی، سیستم عصبی را در سطوح مختلفی تحت تأثیر قرار داده و مسیرهای
مسئول برای حرکات غیرطبیعی را اصلاح می‌کند.
برخی از انواع عمل‌های جراحی، از عمد
به نواحی کوچکی از تالاموس (تالاموتومی)، عقده‌های قاعده‌ای (پالیدوتومی) و یا دیگر
مراکز عمیق مغزی آسیب می‌زنند.
اخیراً، تحریک عمیق مزمن مغزی (DBS) برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار
گرفته و موفقیت‌هایی را نیز به همراه داشته است.
دیگر روشهای جراحی مورد استفاده عبارت‌اند
از بریدن اعصابی که به داخل ریشه‌های عصبی عمق گردن در نزدیکی نخاع می‌روند (ریزوتومی
گردنی قدامی) و یا برداشتن اعصاب در قسمتی که می‌خواهند وارد عضله‌ی منقبض‌شده
شوند (قطع انتخابی اعصاب محیطی)
در افرادی که به دیستونی یک‌جانبه
مبتلا هستند، می‌توان عمل پالیدوتومی را انجام داد.
در افرادی که به دیستونی دوجانبه‌ی کلی
مبتلا هستند تحریک عمیق مغز در نقطه‌ی قاعده‌های مغزی نوعی عمل جراحی انجام شده
بسته به انتخاب خود فرد است. آثار ناشی از تحریک عمیق مغزی برای درمان دیستونی، در
دوره‌ی اولیه‌ی پس از عمل مشخص نخواهد شد. هدف از انجام عمل جراحی، برداشتن انتخابی
اعصاب عضلاتی است که تحت انقباض تونیک قرار دارند. این عمل برداشتن اعصاب، بر روی
ریشه‌های عصبی دورسال در خارج از کانال نخاعی از مهره‌ی C1تا C6انجام می‌شود.
داروهای خوراکی
دیستونی یا کجی گردن توسط طیف وسیعی از
داروها که اثر ضد اسپاسم دارند درمان می‌شود.
برگردان: فیزیوتراپیست غزل خراجی
هرگونه
کپی برداری و استفاده از این مطلب با ذکر نام و منبع الو دکتر مجاز می باشد