این عارضه از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر بروز درد آشیل به شمار می رود، هرچند در این عارضه درد پائین ساق و پاشنه پا نیز به وسیله افراد آسیب دیده مشاهده شده است.

عارضه پاراتندینوپسی آشیل غالبا برتندونیتیز (تورم تاندون) آشیل تاثیر می گذارد. جای تاندون آشیل روی  پاشنه است و قسمت پایینی عضله ساق را شامل می شود. تاندون آشیل دنباله عضله گاسترو (Gastrocnemius) و سولئوس (Soleus) است و به استخوان پاشنه وصل می شود. این تاندون قدرتمندترین تاندون بدن است و باعث انتقال نیروی عضلات برای تولید نیروی جدا کننده از زمین، در زمان دویدن و راه رفتن، است. تاندون آشیل را یک غلاف فیبری پوشانده است که ساختار آن به خاطر این آسیب دیدگی تغییر پیدا می کند در حدود پنجاه  شصت درصد دردهای بیماران از ناحیه آشیل  به خاطر این مشکل است.

پاراتندینوپاسی آشیل به خاطر ورم پاراتاندون نامیده می شود. این اختلال می تواند علل مختلفی داشته باشد، اما زخم مستقیم در این عارضه نقش مهمی دارد. از دیگر علت های مهم پاراتاندون آشیل خطا در تمرین است. بالارفتن ناگهانی شدت، فرکانس، زمان و بار تمرینی موجب بالارفتن بار بر روی تاندون شده و باعث بروز ورم در غلاف می گردد. تندونیتیس آشیل و پاراتندینوپاسی علاوه بر دونده های مسافت متوسط و دائمی در ورزشهای پرزد و خورد علی الخصوص فوتبال نیز رایج می باشد.

علت دیگری که باعث بروز این عارضه می شود دویدن بر روی سطوح سفت و ناموزون و استفاده از کفش های غیراستاندارد می باشد. این عوامل بوسیله فاکتورهای بیومکانیکی نیز احتمال دارد بدتر شود. تاندون آشیل مستقیما به استخوان پاشنه وصل نمی شود بلکه به شکل مارپیچ به آن اتصال پیدا می کند و این به این علت است که نیروی عضلانی زیادتری تولید می کند. سایر مشکلات بیومکانیکی مثل عضله ساق ضعیف, عضله سفت ساق و سفتی مفصل قوزک می تواند عارضه هایی شبیه به آن دربر داشته باشد.

هشدارهای بدن برای ابتلا به پاراتندینوپسی آشیل

در موارد حاد پاراتندینوپسی آشیل، در تاندون آشیل درد بسیاری احساس می شود که به واسطه فعالیت مزمن تر می گردد. درد آشیل مزمن تر می شود اگر بیمار برای دویدن تلاش بیشتری کند، و در صورتی که تاندون آشیل تورم داشته باشد با راه رفتن حادتر می شود. گاهی اوقات تاندون آشیل در ساعات اولیه صبح سفت می شود.

در مقایسه با تاندون آشیل سالم، در این بیماری ظاهر تاندون ضخیم است و در مقابل تماس نیز حساس می باشد. غالبا در زمان حرکت بالا و پایین قوزک نوعی صدای خشک و زبر شنیده می شود که این عارضه کریپتوس نام دارد که با تشکیل بافت فیبروزی در پاراتاندون آشیل در دوره های عدی فرآیند التهابی ایجاد می شود.

فرق بین پاراتندینوپسی آشیل و تندینوپسی آشیل این است که ناحیه درد در پاراتندینوپسی آشیل در حین حرکت بالا و پایین قوزک در یک نقطه باقی می ماند. این به این علت می باشد که تاندون آشیل در حین حرکت قوزک، جابجا می شود ولی پاراتاندون آشیل جابجا نمی گردد.

درمان پاراتندینوپسی آشیل

در مراحل اولیه درد پیروی از پروتکل PRICE به معنای مراقبت، استراحت، یخ، فشار و موقعیت خاص اهمیت ویژه ای دارد. استفاده از کیسه های یخی در مدت 20 دقیقه در هر 2 ساعت برای کاهش درد مناسب می باشد. در حالتی که امکان دارد داروهای تسکین درد نیز لزومی نداشته باشد.

انجام ندادن  فعالیت ورزشی تا کاهش این درد حاد لازم می باشد. تمرینات ورزشی غیر ضربه ای مثل پیاده روی در استخر باعث حفظ سفتی بدون قرار دادن فشار زیاد روی تاندون آشیل مفید می باشد. در صورتی که درد مزمن باشد مصرف داروهای ضد ورمی غیر استروئیدی تجویز شده به وسیله پزشک و با ژل های موضعی ضد التهاب می تواند موثر باشد. روش های درمانی الکتروتراپی مثل اسکن التراسوند و دیاترمی می تواند به وسیله توسط فیزیوتراپ جهت بالارفتن عکس العمل التهابی و افزایش سرعت ترمیم استفاده شود.

استفاده از ساپورتهای آشیل برای کاهش نشانه های پاراتندینوپسی آشیل مفید می باشد. این ساپورتها از راه اعمال فشار ملایم موجب کم شدن تنش در تاندون آشیل می گردد. وقتی که ورم از بین رفت فیزیوتراپ احتمال دارد که کشش و استقامت عضله ساق را آغاز کند.اگر قوزک یا مفاصل پا سفت بشوند فیزیوتراپ برای بازگردانی رنج نرمال حرکتی آن ها را به حرکت و امیدارد.

هر گونه کپی برداری با ذکر نام و منبع الودکتر مجاز می باشد

آسیب پاراتندینوپسی آشیل چیست؟