ورزش و رژیم غذایی اخیرا به دلیل توانایی آنها برای کمک به افرادی که مبتلا به دیابت و سندرم متابولیک هستند، توجه زیادی را به خود جلب کرده است، زیرا مردم از داروهای خطرناکی که اغلب برای این شرایط تجویز می شوند، به طور فزاینده ای آگاه هستند. با این حال، یک نوع ورزش به طور خاص وجود دارد که اغلب نادیده گرفته می شود و می تواند منافع قابل توجهی را برای افرادی که مبتلا به این بیماری ها هستند، ارائه کند.
بر طبق یک مطالعه که اخیرا توسط مجله غدد درون ریز منتشر شده است، ارتعاش کامل بدن که با کمک سیستم عامل ارتعاش، کمربندها و لوازم جانبی دیگر انجام می گیرد، می تواند به عنوان یک جایگزین موثر یا مکملی برای ورزش مناسب باشد. این روش از ارتعاشهایی استفاده می کند که تقریبا مشابه همان فرکانسی است که در پایین ترین ردیف در باس دوگانه یافت می شود و ثابت شده است که برای بیماران مبتلا به بیماری هایی مانند بیماری مزمن انسدادی ریوی و فلج مغزی مفید است.
طبق نظر مگن اکس مک گای لورنس، متخصص زیست شناسی سلولی دانشگاه آگوستا، مطالعه آنها اولین مطالعه ای بود که نشان می داد که ارتعاش تمام بدن می تواند به همان اندازه ورزش، در مبارزه با اثرات منفی دیابت و چاقی موثر باشد.
برای رسیدن به این یافته های مفید، محققان به بررسی این پرداختند که چگونه ارتعاش تمام بدن می تواند موش ها را تحت تاثیر قرار دهد. در طی 12 هفته، برخی موش ها روزانه 20 دقیقه از ارتعاش کامل بدن داشتند، در حالی که سایر موشها هر روز 45 دقیقه روی یک تردمیل کار می کردند و گروه سوم نشسته بودند. آنها نیز به گروههایی تقسیم شده بودند که یا سالم بودند، یا دیابتی و یا چاق بودند.
محققان کشف کردند که این عمل می تواند منافع مشابهی را به عنوان ورزش برای استخوان ها و عضلات به ارمغان بیاورد. موش های سالم هیچ مزیت قابل توجهی از ارتعاش دریافت نکردند و موشهای دیابتی و چاق، مشابه همان مزایای متابولیک استفاده از تردمیل را از ارتعاش دریافت می کردند. به غیر از این مسئله، به این مسئله توجه شد که به جز موشهایی که فقط نشسته بودند، سایر موشهای دو گروه همگی کاهش وزن، مقاومت به انسولین پایین تر، استخوان های قوی تر و توده عضلانی بالاتری را نشان دادند. اعتقاد بر این است که انقباض مکرر و آرام سازی عضلات ناشی از ارتعاش تمام بدن، مسئول این اثر ورزش مانند برای انتشار هورمون های سالمی مانند هورمون osteocalcin است که باعث افزایش سلامت استخوان می شود. علاوه بر این، موش هایی که از تردمیل استفاده می کردند و یا ارتعاش داشتند نیز همانند جوندگان گروه کنترل، دارای یک سوم چربی در کبد بودند.
شایان ذکر است که موش های دیابتی نمی توانند از طریق ورزش یا ارتعاش کامل بدن از شر دیابت خود خلاص شوند، اما نتایج آنها بهتر از موشهای دیابتی است که نشسته بودند. محققان اخطار دادند که کسانی که می توانند ورزش کنند باید اولین انتخاب خود را با توجه به مزایای قلبی عروقی و تنفسی خود و از طریق ورزش کردن به دست آورند، در حالی که ارتعاش کامل بدن باید برای کسانی که بنا به برخی از علل قادر به ورزش نیستند، اختصاص یابد. در مرحله بعد، آنها قصد دارند به بررسی این بپردازند که چگونه ارتعاش کامل بدن انسان می تواند برای آنها مفید باشد.
1– قدرت ورزش و رژیم غذایی مناسب را زیر سؤال نبرید.
یک مطالعه اخیرا نشان داد که یکی از دلایل تغییر دیابت در بعضی موارد یک رژیم کم کالری است. این مطالعه که در Lancet منتشر شد، دریافت که رژیم غذایی روزانه 850 کالری در نیمی از افرادی که مبتلا به دیابت هستند، به رهایی از این بیماری منجر می شود و دیگر نیازی به دارو و همچنین کاهش وزن قابل توجهی ندارد. این در کسانی اتفاق افتاده بود که به مدت شش سال با دیابت زندگی کرده بودند.
هر دو این مطالعات به خوبی یادآوری می کند دارویی که پزشکان اغلب برای مصرف آن بر روی بیماران فشار می آورند، تنها راه برای کمک به شرایط خاص نیست، و آنها باید این نکته را در نظر بگیرند که یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم هنگامی که به منظور سلامت و رفاه شما با یکدیگر می آیند، بسیار قدرتمند هستند.
برگردان: سیما آزاد فلاح
۵ علامتی که نشان می‌دهد ورزش شما برای بدنتان مفید نیست!