اضطراب اجتماعی یعنی چه؟
«اضطراب اجتماعی» یا هراس اجتماعی نوعی اضطراب همراه با ترس شدید در موقعیت‌های اجتماعی است که بسیاری از جنبه‌های زندگی فرد را مختل می‌کند. همه افراد برخی اوقات در موقعیت‌های اجتماعی اضطراب‌زا وجود داشته‌اند؛ مانند دانشجویی که مشغول امتحان دادن است و وقتی متوجه می‌شود استاد وی را زیر نظر دارد به خاطر ترس شدید از نوشتن باز می‌ایستد. گاهی اوقات این اضطراب اجتماعی شکل اختلال به خود می‌گیرد و آن هنگام است که فرد بیمار از حضور در میان جمع خودداری می‌کند چراکه می‌ترسد کار نامناسب و اشتباهی از او سر بزند. همین امر باعث می‌شود که دایما سعی کند از محیط‌های جمعی و شلوغ دوری کند و از کارهایی چون غذا خوردن، سخنرانی کردن یا انجام دادن کاری در حضور دیگران بپرهیزد. این اختلال شخصیتی با علایم جسمانی نظیر سرگیجه، دلشوره، لرزش دست، سرخ شدن چهره و گرفتگی عضلات همراه است. روانشناسان، عوامل خانوادگی و تجارب محیطی را در شروع و تداوم این اضطراب بسیار موثر می‌دانند. این دسته از اضطراب‌ها معمولا در نوجوانی آغاز می‌شود که اگر درمان نشود همچنان تا بزرگسالی همراه افراد است و فرد مبتلا به این اختلال را کاملا زمینگیر می‌کند.
این علائم برایتان آشناست؟
نشانه اصلی اختلال اضطراب اجتماعی تنش و اضطراب دایمی و بیش از حد است. شاید نتوانید بگویید که چرا احساس تنش می کنید یا شاید در مورد مسایل عادی مثل درآمد، روابط خانوادگی یا سلامتی خود بیش از حد نگران باشید. همه این علایم استرس زا در خواب و توانایی درست فکر کردن اختلال ایجاد می کند. شاید به دلیل بدخوابی یا همین بیماری احساس ناخوشایندی داشته باشید.
بیماری های جسمی معمولا با اضطراب زیادی همراه هستند که عبارتند از:
– انقباض یا درد ماهیچه
– سردرد
– تهوع یا اسهال
– لرزش یا کشش عضلات
علت اضطراب اجتماعی چیست؟
افراد در هر سنی، حتی کودکی، مبتلا به استرس می شوند. این اختلال به تدریج ظاهر می شود و علایم اولیه آن بیشتر بین کودکی و میان سالی رخ می دهد. اختلال اضطراب اجتماعی در زنان دو برابر مردان رخ می دهد. ژنی که از طریق خانواده به افراد منتقل می شود، خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهد اما این امر تمام واقعیت نیست. دانشمندان معتقدند ترکیبی از دی ان ای، محیط و عوامل روانی در این امر دخیل هستند. محققان به دنبال مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی و یک جفت از ساختارهای درون مغز به نام آمیگدال هستند.
ویتامین های مهم برای اضطراب
ویتامین ث که به عنوان اسید اسکوربیک نیز شناخته شده است، در بسیاری از میوه ها و سبزیجات از جمله پرتقال، فلفل قرمز، کلم پیچ، کلم بروکسل، کلم بروکلی، توت فرنگی و گریپ فروت یافت می شود. جالب است بدانید که مصرف یک عدد پرتقال بزرگ، ۶۰ درصد میزان نیاز روزانه شما به ویتامین ث را فراهم می کند. این در حالی است که بنابر مطالعات انجام شده، سطوح ناکافی از ویتامین ث در بدن، با افزایش اضطراب اجتماعی بخصوص در دانش آموزان مرتبط دانسته شده است. خانواده ویتامین ب شامل ویتامین های ب ۱ یا تیامین، ب ۲ یا ریبوفلاوین، ب ۳ یا نیاسین، ب ۵ یا اسید پانتوتنیک، ب ۶ یا پیریدوکسین، ب ۷ یا بیوتین، ب ۸ یا اینوزیتول، ب ۹ یا اسید فولیک و ب ۱۲ یا کوبالامین هستند. در حالی که بسیاری از مواد غذایی از جمله محصولات لبنی، غلات سبوس دار، تخم مرغ، اسفناج، ذرت، دانه های آفتابگردان، آجیل، مرغ، ماهی، سویا، حبوبات، مرکبات و … این ویتامین ها را در خود گنجانده اند، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد دریافت مکمل های مولتی ویتامین، حاوی ویتامین ب کمپلکس، کلسیم، منیزیم و روی، احساس اضطراب اجتماعی را کاهش می دهد. ویتامین دی در غذاهایی مانند ماهی آزاد، ماهی تن، جگر گوساله، پنیر، و زرده تخم مرغ یافت می شود. بسیاری از غلات صبحانه غنی شده با ویتامین دی نیز در دسترس هستند. ضمن این که بدن انسان به طور طبیعی ویتامین دی را از طریق نور آفتاب سنتز می کند. نشان داده شده که بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی، سطوح ناکافی ویتامین دی را در بدن خود دارند و کمبود این ویتامین در ابتلا به اضطراب اجتماعی نیز موثر است.