آلزایمر به عنوان یکی از شناخته شده‌ترین نوع زوال عقل یا دمانس است. افراد هر چقدر شیوه زندگی سالم‌تر و استرس کم‌تری داشته باشند احتمال ابتلا به آلزایمر را در پیری کم‌تر می‌کنند.
بیداری‌های شبانه یا شب زنده‌داری‌های افراطی و بیش از حد، موجب فرسودگی زودرس مغز می‌شود.
با توجه به گزارش انجمن آلزایمر آمریکا، بیماری آلزایمر ششمین علت مرگ و میر در ایالات متحده در این کشور است.
هر 66 ثانیه یک نفر دچار این بیماری می‌شود و تا سال 2060، حدود 15 میلیون نفر در آمریکا، دمانس، آلزایمر یا اختلال شناختی ملایم خواهند داشت.
از سال 2000 تا کنون میزان مرگ و میر مرتبط با آلزایمر 89 درصد افزایش یافته است و این بیماری بیشتر از سرطان پستان و سرطان پروستات قربانی گرفته است.
از هر سه سالمند یک نفر به دلیل ابتلا به آلزایمر یا یکی دیگر از اشکال دمانس می‌میرد.
ممکن است فرد نشانه‌های قابل توجهی از این بیماری را نداشته باشد، اما ممکن است علائم آلزایمر زودرس را بروز دهد. در ایالات متحده آمریکا، تقریبا 47 میلیون نفر دارای علائم اولیه این بیماری هستند که به تدریج حافظه و مهارت‌های تفکر فرد را مختل می‌کند.
ارتباط الگوی خواب و آلزایمر
تحقیقات جدید دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن نشان می‌دهد که الگوهای نامنظم خوابیدن در بزرگسالان سالم می‌تواند نشانه ابتلای زودرس به بیماری آلزایمر باشد. این مطالعه در مجله Jama Neurology منتشر شده است.
یافته‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اختلالات در چرخه خواب و بیداری فرد و ساعت داخلی بدن ممکن است خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد.
این مطالعه بیان می‌کند که عدم تعادل ساعت طبیعی بدن یا سیستم روزانه بزرگسالان بالغ ممکن است منجر به اختلال فرآیندهای مغزی شود که نهایتا به دمانس، به ویژه بیماری آلزایمر منتهی می‌شود.
در نتیجه این تحقیقات مشخص شده که همه مشکلات خواب به بروز آلزایمر منجر نمی شوند. به طور مثال، آپنه خواب هیچ ارتباطی به این بیماری ندارد. اما کم خوابی و کیفیت ضعیف خواب، در این امر نقش موثری دارند.
مدت‌هاست که ابتلا به آلزایمر را با اختلالات ساعت داخلی بدن مرتبط می‌دانند، اما برای اولین بار است که یک مطالعه به بررسی رابطه چرخه خواب و بیداری به عنوان شاخص توسعه این بیماری عصبی در سن بالاتر پرداخته است.
بهم خوردن ریتم بدن(ساعت بدن)، یعنی زمانی که فرد در طول روز مکررا استراحت‌های کوتاه مدت، یا در طول شب فعالیت‌های مکرر داشته باشد، با ابتلای زودرس به بیماری آلزایمر مرتبط است.
محققان، ریتم‌های روزانه 189 داوطلب از مرکز تحقیقات بیماری آلزایمر “نایت” را بررسی کردند. داوطلبان عمدتا زنان بودند که به طور متوسط 67 ساله و دارای تحصیلات عالی بودند.
بر روی مچ دست شرکت‌کنندگان، ردیاب نصب شد تا به مدت یک یا دو هفته الگوی فعالیت و خواب آنها را در خانه ثبت کند. آنها همچنین جداول خواب روزانه را تکمیل می‌کردند.
این سیستم افرادی که فعالیت نامنظم در طول روز و اختلال خواب در شب را تجربه می‌کردند، ردیابی کرد.
برای تشخیص حضور پلاک آمیلوئید و پروتئین‌های مرتبط با آلزایمر در مغز، اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (ذره کوچک مثبت) یا PET انجام شد.
از میان تمامی شرکت‌کنندگان، 139 نفر از آنها در تحقیق هیچ علامتی از پروتئین‌های آمیلوئیدی مرتبط با آلزایمر زودرس دیده نشد. اکثر داوطلبان دوره‌های خواب و بیداری طبیعی داشتند. اختلالات ساعت بدن با پیری، تنگی نفس در خواب و سایر علل مرتبط است.
50 شرکت‌کننده باقی‌مانده که در اسکن PET یا مایع مغزی نخاعی اختلال نشان دادند، اختلال قابل ملاحظه‌ای در ساعت بدن خود داشتند.
شرکت‌کنندگان که فعالیت شبانه و استراحت روزانه داشتند، احتمال دارد پلاک آمیلوئید در مغز آنها ایجاد شود.
سطح آمیلوئید هنگامی که خواب مختل می‌شود یا زمانی که یک فرد خواب کافی نداشته باشد، افزایش می‌یابد.
این مطالعه می‌تواند به پزشکان کمک کند تا افرادی را که در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند، سریعتر از حد ممکن شناسایی کنند.
علائم هشدار دهنده آلزایمر
تغییرات در رفتار، خلق و خو و مهارت‌های شناختی می‌تواند به این معنی باشد که فرد نشان دهنده علائم اولیه این بیماری است.
طبق گزارش انجمن آلزایمر، علائم هشداردهنده آلزایمر عبارتند از تغییراتی در خلق و خو یا شخصیت، خروج از کار یا کناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی، قضاوت غلط، گم کردن اشیا و از دست دادن توانایی بازخوانی مراحل، مشکلات جدید با کلمات در گفتار و نوشتار، مشکل درک روابط فضایی و بصری، سردرگمی در زمان و مکان، مشکل در تکمیل وظایف آشنا، چالش در برنامه‌ریزی و یا حل مشکلات و از دست دادن حافظه.
ورزش ایروبیک و شیوه زندگی همراه با فعالیت ممکن است به تاخیر افتادن بیماری کمک کند.
مطالب مرتبط: