عواملی که می‌توانند منجر به ریزش مو در دوران نوجوانی شوند شامل استرس، کوتاهی در مراقبت از موها یا بیماری‌های مختلف هستند. ریزش مو مشکلی است که این روزها نوجوانان را درگیر کرده است.
عواملی که می‌توانند منجر به ریزش مو در دوران نوجوانی شوند
با آرایشگرتان درمورد مدل‌ها و روش‌های حالت دادن مو مشورت کنید
بعضی از عوامل شیمیایی می‌توانند باعث ریزش یا شکستن موها شوند که شامل دکلره و رنگ کردن، صاف کردن و فر کردن دائمی موهاست. گرمای حاصل از اتوهای مو یا سشوار نیز می‌تواند از عوامل ریزش مو باشد. مدل‌های مویی که موجب کشیدن شدید موهای شما می‌شوند نیز می‌توانند باعث بروز ریزش موی کششی (traction alopecia) شوند که به معنای تخریب تدریجی فولیکول‌های موست. اگر در پوست سر خود احساس درد می‌کنید از بستن مو به‌صورت دم اسبی یا هر روشی که باعث کشیده شدن موهایتان می‌شود خودداری کنید.
پیشینه‌ی خانوادگی‌تان را بررسی کنید
از والدین‌تان بپرسید که آیا پیشینه‌ی ریزش مو در فامیل وجود دارد؟ رایج‌ترین علت ریزش مو در بزرگسالان مسائل ژنتیکی است. اما مجموعی از اختلالات هورمونی و ژنتیکی هم می‌توانند باعث ریزش مو در سنین نوجوانی شوند. تحقیقات نشان داده‌اند که ریزش مو می‌تواند از هریک از والدین به فرزندان -چه دختر و چه پسر- منتقل شود.
ریزش بیش از حد موها را جدی بگیرید
ریزش حدود ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو درطول روز کاملا طبیعی است. اما استرس و وقایعی مثل تصادف، بیماری و عمل جراحی می‌توانند باعث ریزش بیش‌ازحد موها شوند. معمولا ریزش بیش‌ازحد موها طی شش تا نه ماه به حالت عادی برمی‌گردد، اما استرس مداوم می‌تواند باعث از دست دادن دائمی موها شود.
موهایتان را نکَنید!
معممولا نوجوانان به‌طور ناخودآگاه با موهایشان بازی می‌کنند، آنها را می‌پیچانند یا می‌کِشند. در برخی موارد این کار می‌تواند یکی از علائم اختلال کندن موها (trichotillomania) باشد که افراد مبتلا به آن در حالت استرس یا حواس‌پرتی موهای خودشان را می‌کَنند. هرچند که این رفتاری ناخودآگاه است اما باعث کچلی موضعی در مبتلایان می‌شود. این اختلال معمولا بر اثر استرس ایجاد می‌شود. درصورتی که به این مشکل دچارید به مشاور یا متخصص مو و پوست سر (trichologist) مراجعه کنید.
درمورد بیماری‌ها با پزشک خانوادگی یا متخصص پوست‌تان مشورت کنید
بیماری‌های بسیاری وجود دارند که می‌توانند باعث ریزش مو شوند. مشکلات هورمونی همچون دیابت کنترل‌نشده، بیماری تیروئید یا تخمدان‌های پلی‌کیستیک می‌توانند در روند رشد مو اختلال ایجاد کنند. مبتلایان سل پوستی (lupus) نیز گاها دچار ریزش مو می‌شوند.
اختلالات اشتها مثل کاهش اشتها (anorexia) یا خوردن بی‌رویه (bulimia) می‌توانند باعث کمبود پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی مهمی در بدن شوند که در رشد مو نقش دارند. نوجوانان گیاهخوار درصورتی که از منابع غیرگوشتی، پروتئین کافی دریافت نکنند دچار ریزش مو می‌شوند.
ورزشکاران بیشتر در خطر ریزش مو هستند، چرا که بیش از سایرین در معرض کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند. کم‌خونی می‌تواند باعث ریزش مو شود.
یکی از عوامل ریزش سکه‌ای مو که معمولا با شکستگی و تخریب موها همراه است نوعی کرم حلقه‌‌ای پوست سر به نام (tinea capitis) است. بروز این پدیده چندان در نوجوانان رایج نیست اما امکان رخ دادن آن نیز وجود دارد. این بیماری بر اثر نوعی عفونت قارچی رخ می‌دهد و به وسیله‌ی داروهای خوراکی و شامپوهای مخصوص قابل درمان است.
وجود نواحی گرد و کوچک کچلی رابررسی کنید
یک یا چند مورد از این نواحی می‌توانند نشان‌دهنده‌ی نوعی بیماری پوستی به نام ریزش موی منطقه‌ای (alopecia areata) باشند که باعث از دست دادن موها می‌شود. ریزش موی منطقه‌ای یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی خودتان فولیکول‌های مو را تخریب می‌کند. خوشبختانه این بیماری قابل درمان است و موها طی یک سال مجددا می‌رویند. اما این امکان نیز وجود دارد که بعضی از بیماران موهایشان را مجددا یا به‌صورت دائمی از دست بدهند.
اگر ریزش موی منطقه‌ای درمان نشود، می‌تواند به کچلی کامل یا از دست دادن تمام موهای بدن منجر شود، هرچند که این مورد بسیار نادر است. برای تشخیص صحیح به متخصص پوست مراجعه کنید تا با کمک آزمایشات ساده‌ای نظیر بررسی مو زیر میکروسکوپ یا بیوپسی پوستی بیماری را تأیید کند. این بیماری واگیردار نیست.
درمورد داروهایی که مصرف می‌کنید با پزشک‌تان مشورت کنید
شیمی‌درمانی برای سرطان یکی از مواردی است که به عنوان عامل ریزش موها به‌خوبی شناخته شده است، اما بسیاری از داروها همچون داروهایی که برای درمان آکنه، اختلال دوقطبی و ADHD تجویز می‌شوند هم ریزش مو را به عنوان یکی از عوارض جانبی خود در فهرست دارند. قرص‌های لاغری که شامل آمفیتامین‌ها هستند نیز می‌توانند علت ریزش مو باشند. فهرست دقیقی از کلیه‌ی داروهای مصرفی‌تان را در اختیار پزشک قرار بدهید تا ببینید که آیا این داروها می‌توانند علت مشکل شما باشند یا خیر.