بیش فعالی به گوش همه آشنا می‌باشد تصور می‌شود این مشکل فقط برای کودکان وجو دارد. اما طبق تحقیقات گذشته در بزرگسالان نیز بیش فعالی دیده شده است اما تنها درصد کمی از آنها شناسایی می‌شوند. 5 درصد آمریکایی در سنین بزرگسالی بیش فعال می‌باشند.
چه کسانی به بیش فعالی بزرگسالان دچار می‌شوند؟
هر فردی که در کودکی با این اختلال مواجه بوده، در بزرگسالی نیز با آن دست‌به‌گریبان است. ممکن است در برخی از آنها این بیماری در کودکی تشخیص‌داده نشده باشد و همچنین تحت درمان قرار نگرفته باشند و بعدها در زندگی به مرور زمان این بیماری در افراد بزرگسال تشخیص داده شود. با وجود اینکه تعداد زیادی از کودکان مبتلا به این اختلال، این مرحله را پشت سر می‌گذارند، ۶۰ درصد از آنها در بزرگسالی هنوز این اختلال را تجربه می‌کنند. اختلال کم‌‌توجهی بیش فعالی که آن را در ادامه به‌طور خلاصه فقط بیش فعالی در بزرگسالان می‌نامیم، زنان و مردان را به‌طور مساوی، درگیر می‌کند.
علائم و نشانه‌های بیش فعالی بزرگسالان
اگر مبتلا به بیش فعالی بزرگسالان باشید، احتمالا انجام‌دادن کارهای زیر برای‌تان سخت است:
دنبال‌کردن دستورالعمل‌ها؛
به‌خاطرسپردن اطلاعات؛
تمرکزکردن؛
سازماندهی وظایف؛
به‌موقع انجام‌دادن کارها.
این موارد ممکن است در بسیاری از بخش‌های زندگی روزمره‌ی شما مشکل ایجاد کند. در خانه، در مدرسه یا سرکار ممکن است از تأثیرات منفی این علائم آزرده شوید. درمان‌شدن و یادگیری روش‌هایی برای مدیریت بیش فعالی می‌تواند کمک‌کننده باشد. بیشتر افراد یاد می‌گیرند که خودشان را با این شرایط وفق دهند. بزرگسالانی که با این اختلال دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌توانند رشد شخصیتی داشته باشند و به موفقیت دست پیدا کنند.
چالش‌هایی که بزرگسالان بیش فعال با آنها مواجه می‌شوند
اگر دچار این اختلال باشید احتمالا با این مشکلات دست‌وپنجه نرم کرده‌اید:
اضطراب؛
خستگی مزمن؛
تأخیر و فراموشی مزمن؛
افسردگی؛
مشکل در تمرکزکردن هنگام مطالعه؛
مشکل در کنترل خشم؛
مشکلاتی در محل کار؛
تکانشگری؛
تحمل پایین در برابر ناامیدی‌ها؛
اعتمادبه‌نفس کم؛
نوسانات خلقی؛
مهارت‌های ضعیف در سازماندهی؛
به تعویق‌انداختن کارها (فردافکنی یا تعلل)؛
مشکلاتی در برقراری ارتباط؛
اعتیاد و مصرف مواد؛
بی‌انگیزگی.
این چالش‌ها ممکن است مشکلات زیادی برای زندگی شما ایجاد کنند یا حتی ممکن است زیاد شما را به دردسر نیندازند. ممکن است دائما با این مشکلات روبه‌رو شوید یا بسته به شرایط، برخی از آنها را تجربه کنید.
هیچ دو بزرگسالی که دچار این اختلال هستند، علائم و چالش‌های مشابهی ندارند. شما ممکن است در موضوع مورد علاقه‌تان بتوانید تمرکز کنید یا برای برخی کارهای خاص و مورد علاقه، انگیزه و اشتیاق داشته باشید. تعداد کمی از افراد هستند که تحت هر شرایطی دچار مشکل تمرکز می‌شوند. برخی از افراد به‌دنبال انگیزه و عامل تحریک می‌گردند، ولی بعضی از افراد از آن نیز اجتناب می‌کنند. بعضی از مبتلایان به این اختلال ممکن است منزوی و جامعه‌گریز و ضداجتماعی باشند، درحالی‌که برخی دیگر بسیار اجتماعی هستند و روابط متعددی دارند.
مشکلاتی در مدرسه
افراد مبتلا به این اختلال در مدرسه با مشکلات زیر روبه‌رو هستند:
عملکرد خوبی در مدرسه نداشتند و معمولا بسیار کمتر از آنچه که از آنها توقع داشتند، به موفقیت دست می‌یافتند.
با مشکلات زیادی مواجه می‌شدند.
مجبور می‌شدند یک پایه را تکرار کنند.
از مدرسه اخراج شده‌اند.
مشکلاتی در محل کار
افراد مبتلا به این اختلال معمولا در محیط کاری با مشکلات زیر روبه‌رو می‌شوند:
زیاد شغل خود را تغییر می‌دهند و عملکرد ضعیفی در محیط کار دارند.
از شغل خود غالبا راضی نیستند و به موفقیت‌های کمتری در این زمینه می‌رسند.
مشکلاتی در زندگی
مبتلایان به بیش فعالی بیش از دیگران با مشکلات احتمالی زیر روبه‌رو می‌شوند:
بیشتر تصادف می‌کنند.
سیگار می‌کشند.
الکل یا مواد مخدر مصرف می‌کنند.
پول کمتری دارند.
با مشکلات روانی نظیر افسردگی و اضطراب دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
مشکلاتی در برقراری ارتباط
مبتلایان به بیش فعالی برزگسالان بیش از دیگران درمعرض این مشکلات قرار دارند:
مشکلات زناشویی بیشتری دارند.
روابط‌شان با مشکل مواجه می‌شود و جدا می‌شوند.
ازدواج‌های متعددی دارند.
بیش فعالی بزرگسالان چطور تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص این اختلال به روانپزشکی مراجعه کنید که در زمینه‌ی درمان و تشخیص بیش فعالی بزرگسالان تجربه داشته باشد. پزشک ممکن است:
از شما درخواست کند که یک تست فیزیکی بدهید تا اطمینان حاصل کند که سایر مشکلات پزشکی، باعث ایجاد علائم بیش فعالی نشده باشد.
چند آزمایش خون تجویز کند.
آزمایش‌های روان‌شناسی را توصیه کند.
از شما سؤالاتی در مورد سوابق پزشکی‌تان بپرسد.
درحالی‌که متخصصان، سن خاصی برای تشخیص اولین علائم بیش فعالی بزرگسالان تعیین نمی‌کنند، ولی در این نکته با هم توافق دارند که در بزرگسالی، این اختلال، ناگهانی به‌وجود نمی‌آید. به همین دلیل است که معمولا پزشکان از شما در مورد رفتارها و هر علائمی که در کودکی داشته‌اید سؤالاتی میپرسند. برای این منظور ممکن است موارد زیر را انجام دهند و سؤالاتی از این قبیل بپرسند:
سوابق تحصیلی شما را بررسی می‌کنند و اگر توضیحاتی در مورد رفتار شما در مدرسه وجود داشته باشد، آنها را بررسی می‌کند. برای مثال سابقه‌ی عدم تمرکزحواس و بی‌توجهی یا عدم موفقیت علی‌رغم توانایی و استعداد لازم.
پزشک ممکن است با والدین شما در این مورد مشورت کند تا متوجه شود که آیا در کودکی علائم بیش فعالی داشته‌اید یا خیر.
کسانی‌که دچار اختلال بیش فعالی هستند ممکن است مشکلاتی در برقراری ارتباط با بچه‌ها در مدرسه داشته‌اند یا معلم‌ها به سختی می‌توانستند به آنها چیزی بیاموزند. احتمالا جزء افرادی هستند که در دوران مدرسه معلم، آنها را جلوی کلاس می‌نشاند. پزشکان در مورد سابقه‌ی این بیماری در خانواده‌ی شما نیز سؤالاتی میپرسند. این سؤال می‌تواند کمک زیادی در تشخیص بیماری باشد، چون به‌نظر می‌رسد که این مشکل به‌صورت ژنتیکی در بعضی خانواده‌ها بیشتر است.
بیش‌فعالی بزرگسالان چطور درمان می‌شود؟
اگر پزشک‌تان تشخیص دهد که به این اختلال مبتلا هستید، باید با همکاری هم، یک برنامه‌ی درمانی که مخصوص خود شماست، طراحی کنید.
این برنامه‌های درمانی ممکن است شامل دارو، جلسات درمانی، یادگیری بیشتر در مورد اختلال و برخورداری از حمایت خانواده باشد.
همه‌ی این موارد در کنار هم به شما کمک می‌کنند که روش‌های جدیدی برای انجام کارها پیدا کنید که زندگی روزمره‌ی شما را ساده‌تر می‌کند. این روش‌ها باعث می‌شود که به‌طور کلی احساس بهتری داشته باشید.
مطمئن شوید که پزشک، کاملا زیر نظرتان داشته باشد. چون افرادی که دچار این اختلال هستند معمولا شرایط مختلف و اختلال‌های دیگری را هم تجربه می‌کنند. برای مثال ممکن است اختلال در یادگیری، اضطراب یا سایر اختلال‌های خلقی داشته باشید. ممکن است اختلال وسواس فکری عملی داشته باشید یا نسبت به الکل و مواد مخدر وابستگی پیدا کرده باشید. بنابراین پزشک باید کاملا از همه‌ی شرایط شما اطلاع کافی داشته باشد تا بتواند برنامه‌ی درمانی مؤثر و کاملی برای‌تان تجویز کند.