نتایج تازه ترین تحقیقات
خارش پوست در یک منطقهی خاص و یا کل بدن میتواند آزاردهنده و خسته کننده باشد. خارش بدن میتواند از یک مور مور شدن خفیف تا خارش شدید ناگهانی متفاوت باشد. در اغلب موارد، احساس خارش در پوست با میزان استرس فرد بدتر میشود چرا که استرس، خارش را شدیدتر میکند. استرس میتواند بر شدت خارش پوست بیفزاید و باعث شود که پوست مستعد ابتلا به اگزما، پسوریازیس، آکنه، کهیر، و انواع دیگری از راش (ضایعات پوستی) شود. دکتر دبرا جالیمن در وبگاه وبامدی (WebMD) میگوید استرس باعث میشود پوست حساستر و واکنشیتر شود. همین میتواند چرخهای از استرس و مشکلات پوستی ایجاد کند زیرا فرد کمکم در مورد ظاهر خود نگران میشود، و پس از آن مدام بر میزان استرس او اضافه میشود.همچنین مطالعات نشان دادهاند که یک ارتباط مستقیم بین مشکل خارش پوست و استرس وجود دارد. متخصص پوست، دکتر ریچارد دی. گرنشتین، تحقیقاتی روی ارتباط بین سیستم عصبی و اختلالات التهابی پوست انجام داد. تحقیقات او نشان داد که استرس، منتج به آزاد شدن مواد شیمیایی از پایانههای عصبی پوست میشود، و این بر چگونگی واکنش بدن به عملکردهای مهم تاثیر میگذارد. این مواد شیمیایی میتوانند منجر به التهاب پوست شوند.یک مطالعه از دانشگاه تمپل نشان داد دانشآموزانی که تحت استرس بودند از خارش پوست در سراسر بدنشان، قسمتهای دارای خارش و پوسته پوسته شده روی کف سر و راش خارشدار دستهایشان رنج میبرند.
مهمترین دلایل خارش پوست
دلایل ممکن و معمول کاهش پوست می توانند، شامل موارد زیر باشند:
خشکی پوست: اگر تکه ها و بیرون زدگی های حاوی جوش و سرخی برروی پوست خود نمیبینید و یا تغییرات شدید و ناگهانی برروی پوست خود نمیبینید، پس مشکل شما احتمالا خشکی پوست می باشد. عوامل زیستمحیطی مثل آبوهوای شدیدا گرم یا سرد یا رطوبت کم و نیز شستوشوی بیشازحد میتوانند منجر به خشک شدن پوست شوند. خشکی پوست در هر سنی ممکن است رخ بدهد، گرچه با بالا رفتن سن، پوست نازکتر و خشکتر میشود. یک مرطوبکنندهی خوب معمولا به ترمیم پوست خشک کمک میکند. پوست شدیدا خشک، علامت هشداری برای آماس پوست است. گاهی افراد به مشاوره با متخصص پوست نیاز دارند تا از وخیمتر شدن شرایطشان پیشگیری کنند. نشانههای معمول پوست خشک عبارتند از:
پوست زمخت، زبر یا پوستهپوسته در سراسر بدن؛
خارش بیش از حد؛
پوست خاکستری یا متمایل به خاکستری در افرادی که پوست تیرهتری دارند؛
ترکهای پوست که مستعد خونریزی هستند؛
لبهای ترکخورده.
مشکلات پوستی و راش ها: خیلی از مشکلات پوستی باعث خارش می شوند. اگزما، پسوریازیس، گال، شپش، آبله مرغان و کهیر از جمله این مشکلات می باشد.
بیماری های داخلی: این بیماری ها شامل مشکل کبید، سوء جذب گندم (بیماری سلیاک)، نارسایی کلیه، کم خونی ناشی از کمبود آهن، مشکلات تیروئیدی و سرطان ها از قبیل لوسمی و لنفوم می باشد. در این نوع بیماری ها و مشکلات، خارش عموما کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
اختلالات عصبی: مشکلاتی که برروی سیستم عصبی تاثیر می گذارند، از قبیل بیماری ام اس، دیابت شیرین، بیماری زونا و … می توانند باعث خارش پوست شوند.
التهاب و واکنش آلرژیکی: سوزش و واکنشهای آلرژیک نیز میتواند باعث خارش پوست شود. آماس ناشی از تماس آلرژیک زمانی رخ میدهد که پوست با یک مادهی حساسیتزا تماس مستقیم پیدا میکند.نتیجهی آلرژی پوستی خارشی است که ممکن است شامل تاولها یا برآمدگیهای کوچک باشد. هر بار که پوست در تماس با مادهی حساسیتزا قرار بگیرد حساسیت بیشتر میشود. مادهی حساسیتزا مادهای است که بدن به آن حمله میکند. حساسیت اغلب مدتی پس از قرار گرفتن در معرض مادهی حساسیتزا ایجاد میشود.واکنشهای آلرژیک ممکن است در اثر تماس با لباس، حیوانات خانگی، مواد شیمیایی، شویندهها و موادی مثل پیچک سمی یا لوازم آرایشی شروع شوند. آلرژیهای غذایی هم میتوانند باعث خارش پوست شوند.آلرژیهای نیکل نیز بسیار شایع هستند. وقتی پوست با جواهراتی که دارای نیکل است (حتی به مقدار بسیار کم) تماس پیدا میکند محل تماس قرمز، برآمده، ملتهب و خارشدار میشود.وقتی فرد به مادهی خاصی آلرژی دارد، سادهترین راه اجتناب از آن محصول یا ماده است. کرمهای بدون نسخه یا کرمهای دارویی نیز به از بین بردن تحریک کمک میکنند.پشم، مواد شیمیایی، شوینده ها و سایر مواد می توانند باعث التهاب پوست و خارش آن شوند. بعضی اوقات موادی همچون سموم و یا مواد آرایشی هم باعث واکنش آلرژیکی می شوند. آلرژی به مواد غذایی نیز باعث واکنش آلرژیک می شود.
داروها : واکنش به داروها، از قبیل آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدقارچی و یا داروهای مخدر دار باعث راش های پوستی و خارش می شوند.
بارداری: در طی بارداری، بعضی از زنان دچار خارش، بخصوص برروی شکم، ران ها، سینه ها و دست های خود می شوند. همچنین بیماری هایی که باعث خارش پوست می شوند، در طی دوران بارداری بدتر می شود.