از کوره در رفتن یا عصبانیت از خصوصیات اخلاقی عده ای است که با این اخلاق محبوبیت فرد در جمع انسان های جامعه ممکن است کاهش یابد. در هر شرایطی لازم است که عصبانیت خود را کنترل کرده و از کوره در نروید. شما نیز اگر زود از کوره در می روید ؛ این کار را انجام دهید تا پشیمانی سراغتان را نگیرد.
راهکارهایی برای متوقف کردن عصبانیت
۱)کسب آرامش
ابزارهای ساده کسب آرامش کارهایی مثل تنفس عمیق و دادن تصویر ذهنی آرام بخش به خود است.
برای آموختن فنون کسب آرامش، کتابها و دوره های آموزشی مناسبی را می توان بررسی کرد و هنگامی که این فنون را آموختید، در هر شرایطی می توانید به آنها مراجعه کنید. اگر شما در ارتباطی قرار گرفته اید که در آن هر دو طرف عصبی مزاج هستید، بهتر است که هر دوی شما این فنون را بیاموزید.
این چند فن ساده را امتحان کنید.
الف) نفس عمیق بکشید.تنفس از قفسه سینه به شما آرامش نمی بخشد. چنان عمیق نفس بکشید که گویی این نفس از اعماء و احشاء درونتان، بیرون می آید.
ب) واژه یا عبارت آرام بخشی همچون «آرامش»، «آسان بگیر» را تکرار بکنید، این عبارات را هنگام تنفس عمیق با خود تکرار کنید.
ج) از تصویر ذهنی استفاده کنید، تجربه ای آرام بخش را از ورای خاطرات یا تصوراتتان به تصویر بکشید.
د) تمرینات بدنی آرام و آسان، تمریناتی مانند یوگا می تواند باعث انبساط ماهیچه های شما شود و کاری کند که احساس آرامش بیشتری کنید.
هر روز به تمرین این شیوه ها بپردازید. یاد بگیرید، به هنگام قرار گرفتن در موقعیت سخت، به خودی خود، از این شیوه ها استفاده کنید.
۲) بازسازی شناختی
بازسازی شناخت به بیان ساده به معنی تغییر شیوه تفکرتان است. افراد عصبانی تمایل دارند، ناسزا بگویند، قسم بخورند یا از اصطلاحات بسیار پر آب و تابی در کلامشان استفاده کنند، اصطلاحاتی که انعکاس تفکرات درونی آنهاست. وقتی شما عصبانی هستید، افکار شما شکل مبالغه آمیز و بیش از حد نمایشی پیدا می کند. سعی کنید، افکار منطقی تر را جایگزین این افکار نمایید. برای مثال به جای اینکه به خودتان بگویید، «ای وای، این وحشتناک است، این آزاردهنده است، وای همه چیز خراب شد.» با خود بگویید:«این مأیوس کننده است و می شود فهمید که من در مورد این موضوع ناراحت و نگران هستم، ولی دنیا به آخر نرسیده و عصبانیت هم کاری را حل نمی کند.»هنگامی که با خود یا فرد دیگری حرف می زنید، مراقب به کار بردن کلماتی مثل «هرگز» یا «همیشه» باشید. بیان جملاتی مثل «این ماشین لعنتی هیچ وقت درست کار نمی کند.» یا «تو همیشه، همه چیز را فراموش می کنی»نه تنها دقیق نیست بلکه باعث می شود، شما خود را در مورد عصبانیتتان موجه بپندارید و تصور کنید که هیچ راهی برای حل مشکل باقی نمانده است. علاوه بر این، این عبارات و این برخوردها باعث می شود، افرادی که شاید به نوعی تمایل داشته باشند به شما جهت حل مشکل کمک کنند، از شما فرار کرده و در برابر شما خود را تحقیر شده محسوب کنند.به خاطر داشته باشید که عصبانی شدن هیچ چیزی را درست نمی کند و نه تنها پس از آن شما احساس بهتری نمی کنید بلکه عصبانیت در عمل می تواند باعث بروز احساسات بدتری هم بشود.
آنچه که عصبانیت را مغلوب می کند، منطق است، چون عصبانیت وقتی موجه جلوه کرد، به سرعت غیرمعقول می شود. بنابراین باید در مورد خود، منطقی سرد و خشک را اعمال کنید. یادتان باشد که دنیا در پی سرکوب کردن شما نیست، شما فقط دارید شرایط پرفراز و نشیب زندگی روزانه بشر را تجربه می کنید. هر گاه که عصبانیت گریبان شما را می گیرد، اگر به آن یا به موضوعی که باعث به وجود آمدن آن شده به عنوان یکی از جلوه های پرفراز و نشیب زندگی نگاه کنید، به دیدگاه متعادل تری دست می یابید.
افراد عصبانی دوست دارند چیزهایی مثل عدالت، قدردانی، توافق و تمایل به انجام کارها را به شیوه خودشان مطالبه کنند. همه وقتی خواسته هایشان برآورده نشود، دلخوری و یأس آنها به عصبانیت تبدیل می شود. افراد عصبانی برای بازسازی شناخت خرید باید از جوهره درخواستهایشان آگاه شوند و بعد این انتظارات را به شکل تمنا و درخواست درآورند. به بیان دیگر گفتن عباراتی مثل «من دوست دارم…» به مراتب سالم تر ازگفتن عباراتی مثل «من فلان چیز را می خواهم» یا «من باید فلان کار را داشته باشم.» است. هنگامی که شما قادر نیستید به آنچه که می خواهید، دست یابید، واکنشهای طبیعی ای را تجربه می کنید، واکنشهایی چون درماندگی، سرخوردگی، خشم و آزردگی، ولی هیچ یک از اینها عصبانیت نیستند. بعضی از افراد عصبانی از عصبانیت به عنوان ابزاری برای اجتناب از احساس خشم و آزردگی استفاده می کنند ولی این امر به معنای از بین رفتن خشم و آزردگی نیست.