تأثیر مصرف مریم گلی بر کلسترول بالا
بر اساس مطالعه‌ی کوچکی که در سال ۲۰۰۹ در مجله‌ی بین‌المللی علوم مولکولی منتشر شده است، چای مریم گلی به کاهش کلسترول بالا کمک می‌کند. در این مطالعه پس از ۴ هفته مصرف منظم چای مریم گلی، میزان کلسترول LDL شرکت‌کنندگان کاهش یافت و سطح کلی کلسترول آنها بهبود پیدا کرد. به‌علاوه، این مطالعه نشان داد که چای مریم گلی می‌تواند به افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی در بدن کمک کند.
کمک به گوارش و هضم غذا
رزمارینیک اسید موجود در مریم گلی به‌صورت عاملی ضدالتهابی برای معده عمل می‌کند. مریم گلی از اسپاسم‌های معده جلوگیری می‌کند و بروز اسهال و ورم معده را در بیماران دچار شرایط ناراحت‌کننده و مشکل‌ساز، به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد. اضافه کردن مریم گلی به وعده‌های غذایی‌تان کل فرایند گوارشی شما را به حالت طبیعی برمی‌گرداند و التهاب در سراسر روده را کاهش می‌دهد.
کاهش گرگرفتگی و تعریق ناشی از یائسگی
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد برگ‌های مریم گلی برای کاهش گرگرفتگی، تعریق شبانه و تعریق بیش‌ازحد مرتبط با یائسگی مفید هستند. برای نمونه، در مطالعه‌ای مقدماتی که در مجله‌ی پیشرفت‌های درمانی (Advances in Therapy) منتشر شد، پژوهشگران از ۷۱ زن خواستند که به‌مدت ۸ هفته از درمان، روزانه یک قرص برگ مریم گلی تازه استفاده کنند. نتایج به‌دست‌آمده، کاهشی ۵۰ درصدی پس از ۴ هفته و ۶۴ درصدی پس از ۸ هفته در گرگرفتگی این زنان را نشان داد.
جلوگیری از موکوزیت دهانی (Oral Mucositis)
یکی از رایج‌ترین عوارض شیمی‌درمانی و پرتودرمانی در درمان سرطان، موکوزیت دهانی است. موکوزیت دهانی زمانی رخ می‌دهد که زخم‌های دهانی دردناکی در مخاط دهان ایجاد می‌شود.
مطالعه‌ای راهنما (pilot study، مطالعه‌ای که در آن، روش‌ها و فرایندهایی را که قابلیت اجرا در مطالعه‌ای بزرگ‌تر و در سطحی وسیع‌تر دارند، به‌صورت محدود بررسی می‌شود) که در سال ۲۰۱۶ در مجله‌ی درمان‌های تکمیلی در پزشکی (Complementary Therapies in Medicine) منتشر شده، نشان می‌دهد که شست‌وشوی دهان با مریم گلی برای کاهش موکوزیت دهانی در افرادی که تحت شیمی‌درمانی قرار دارند، مفید است.
در این مطالعه از افرادی که تحت شیمی‌درمانی قرار داشتند، خواسته شد که علاوه‌بر مراقبت‌های معمول دهان و دندان، دهان خود را با چای مریم گلی، آویشن و نعناع بشویند و از گروه دیگری از این بیماران نیز خواسته شد که فقط مراقبت‌های معمول بهداشت دهان و دندان را انجام دهند. سپس وضعیت این افراد در روزهای ۵ و ۱۴ بررسی شد.
بروز موکوزیت دهانی در گروهی که دهان خود را با این محلول شست‌وشو داده بودند، در مقایسه با افرادی که از این محلول استفاده نکرده بودند، پایین‌تر بود. بیشتر افرادی که در کنار مراقبت‌های معمول بهداشت دهان و دندان از این محلول گیاهی استفاده کرده بودند، در روز پنجم دچار موکوزیت دهانی نشدند.
فواید و خواص مریم گلی برای موها
طرفداران مریم گلی عقیده دارند که استفاده از محلولی حاوی ترکیبی از چای مریم گلی و چای سیاه یا رزماری برای شست‌وشوی موها و پوست سر به افزایش رشد موها و تیره کردن موهای خاکستری کمک می‌کند و می‌توان از این محلول به‌جای رنگ مو استفاده کرد. البته برای اثبات این ادعاها شواهد علمی وجود ندارد، ولی ممکن است که تانن‌های موجود در چای سیاه یا چای مریم گلی به‌طور موقت موهای خاکستری را رنگ کنند.
برای استفاده از این محلول برای موها ابتدا چای را تهیه کنید و اجازه دهید خنک شود و سپس آن را روی موهای خاکستری خود اسپری کنید. معمولا باید این محلول ۵ تا ۱۰ دقیقه روی موها بماند و سپس موهایتان را طبق معمول بشویید. (توجه داشته باشید که تانن موجود در چای می‌تواند موجب ایجاد لکه روی حوله و لباس شود).
انواع دیگر مریم گلی
مریم گلی معمولی (Salvia officinalis) نوعی از مریم گلی است که در بیشتر فروشگاه‌های موادغذایی یافت می‌شود و از آن برای تهیه‌ی بیشتر چای‌های کیسه‌ای مریم گلی استفاده می‌شود. این نوع مریم گلی را نباید با سایر انواع و گونه‌های آن اشتباه گرفت. برای نمونه، مریم گلی مقدس (Salvia divinorum) گیاهی با خواص توهم‌زاست که در بعضی از فرهنگ‌های بومی برای اهداف مذهبی استفاده می‌شود. مریم گلی سفید (Salvia apiana)، گیاهی بومیِ جنوب کالیفرنیا و بخش‌هایی از مکزیک است که در طول مراسم تطهیر بومی، به‌عنوان بخور سوزانده می‌شود.
عوارض جانبی مریم گلی
مریم گلی معمولا در آشپزی استفاده می‌شود و این مسئله باعث می‌شود که فکر کنید کاملا بی‌ضرر است. البته اگر به مقادیر توصیه‌شده در دستورهای آشپزی از مریم گلی استفاده شود، به‌طور کلی عارضه‌ای ایجاد نمی‌کند. ولی باید توجه داشته باشید که مریم گلی حاوی توژون (thujone) و کافور (camphor) است. توژون و کافور عطرهای گیاهی و روغنی‌ای هستند که اگر در مقادیر بالا و به‌صورت خوراکی مصرف شوند، به‌طور بالقوه خطرناک هستند و عوارض جانبی جدی مانند تشنج و آسیب به اندام‌ها را به‌دنبال دارند.
هنوز حد مجاز مصرفی که به‌طور گسترده پذیرفته شده باشد، تعیین نشده است، ولی در گزارش کمیته‌ی محصولات دارویی گیاهیِ آژانس داروهای اروپای اتحادیه‌ی اروپا (EU European Medicines Agency Committee on Herbal Medicinal Products)، دریافت ۶ میلی‌گرم توژون از محصولات مورد استفاده برای اهداف دارویی به‌عنوان حد مجاز ایمن و بی‌خطر توصیه شده است.
بر اساس مطالعه‌ای مقدماتی که در مجله‌ی Chemical Central منتشر شده، مصرف ۳ تا ۶ فنجان چای مریم گلی در روز مشکلی ایجاد نمی‌کند و موجب نمی‌شود که به آستانه‌ی سمّی شدن (toxicological threshold) برسیم. ولی مطالعه‌ی دیگری نشان می‌دهد که مصرف روزانه‌ی چای مریم گلی باید کمتر از این مقدار باشد. بر اساس یافته‌های آنها میانگین توژون و کافور به ترتیب، ۴٫۴ و ۱۶٫۷ میلی‌گرم در لیتر (mg/L) در چای خوراکی و ۱۱٫۳ و ۲۵٫۴ میلی‌گرم در لیتر در چای دارویی است. میزان توژون، کافور و سایر ترکیباتی که در چای مریم گلی وجود دارد، بسته به عواملی که قدرت و توانایی این گیاه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانند فرآیند تولید (مانند روش‌های برداشت، خشک کردن و عصاره‌گیری) و زمان دم کشیدن، بسیار متغیر است.
زنان باردار نباید از مریم گلی بیش از مقادیر معمول مورد استفاده در آشپزی استفاده کنند. زیرا مصرف بالای توژون موجب انقباضات رحمی می‌شود.
گرچه گاهی به مادران شیردهی که با تولید بیش‌از حد شیر روبه‌رو هستند (یا مادرانی که قصد دارند کودک خود را از شیر بگیرند) توصیه می‌شود که برای کاهش تولید شیر خود از چای مریم گلی استفاده کنند، زنان شیرده باید پیش از مصرف چای مریم گلی (به دلیل توژون موجود در آن) با پزشک خود مشورت کنند.
عوارض جانبی مریم گلی شامل مشکلات خفیف گوارشی، جوش‌های پوستی، فشارخون بالا یا پایین (بسته به نوع مریم گلی استفاده شده) و پایین آوردن سطح قندخون در افراد مبتلا به دیابت است. این نگرانی نیز وجود دارد که ممکن است برخی از انواع مریم گلی مانند مریم گلی اسپانیایی (Salvia lavandulaefolia) اثراتی شبیه استروژن داشته باشند. بنابراین افرادی که مشکلات هورمونی دارند، نباید مریم گلی مصرف کنند. مریم گلی در مقادیر زیاد می‌تواند با داروهای مختلفی مانند آرام‌بخش‌ها، داروهای ضدتشنج و داروهای دیابت تداخل پیدا کند.
کلام آخر
گرچه مقداری قابل اندازه‌گیری از اگزالات‌ها یا پورین‌ها در مریم گلی وجود ندارد و این گیاه معمولا گیاهی آلرژیک درنظرگرفته نمی‌شود، ولی ازآنجاکه مریم گلی از خانواده‌ی نعنائیان است، کسانی که به اعضای خانواده‌ی گسترده‌ی نعنائیان واکنش‌های آلرژیک نشان می‌دهند، باید پیش از افزودن مریم گلی به رژیم‌غذایی خود با پزشک مشورت کنند. نوشیدن گاه‌به‌گاه چای مریم گلی، با هیدراته نگه داشتن بدن و افزایش مصرف آنتی‌اکسیدان، به سلامتی کلی شما کمک می‌کند. ولی پژوهش‌های انجام شده نشان نمی‌دهد که مصرف چای مریم گلی، درمانی مفید برای هر مشکل و بیماری است. همچنین باید مراقب باشید و به‌دلیل توژون (و کافور) موجود در مریم گلی، این گیاه را به‌طور منظم یا در مقادیر زیاد مصرف نکنید.