بسیاری از سالمندان مجبور به مصرف همزمان چند دارو هستند. برخی از این داروها برای کنترل بلند مدت بیماری های مزمنی مانند دیابت و فشار خون بالا لازم هستند، اما سایر داروها ممکن است برای مصرف طولانی ضروری نباشند یا حتی اگر برای مدت بیش از حد طولانی مصرف شوند، زیانهایی هم ایجاد کنند.
چگونه می توان فهمید مصرف کدام دارو را باید ادامه داد و کدام دارو را باید قطع کرد؟
ممکن است مصرف دارویی در بازه ای زمانی مفید باشد، اما پس از آن نیازی به تداوم مصرف آن نباشد. بسیاری از داروها هنگامی بیشترین تاثیر و کمترین خطر را دارند که برای مدت معین و محدودی مصرف شوند. توصیه کارشناسان این است که همه داروهای مصرفی تان از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل های غذایی را به طور سالانه با پزشک عمومی یا متخصصتان بازبینی کنید تا معلوم شود مقدار مصرف کدام داروها را باید دوباره تنظیم کرد و کدام داروها را باید قطع کرد. البته توجه داشته باشید مصرف هیچ دارویی را بدون تایید پزشک قطع نکنید.
چهارگروه دارو بیش از همه برای مدت های طولانی مصرف می شوند و این در حالی است که در بسیاری از موارد نباید مصرف آنها ادامه پیدا کند .
داروهای ضد درد شبه افیونی یا مخدر
این داروها از جمله شامل کدئین، استامینوفن کدئین ، اوکسی کدون می شوند که ضددردهای موثری هستند، اما می توانند اعتیاد آور هم باشند. وابستگی جسمی به این داروها ممکن است حتی پس از یک هفته مصرف آنها و گاهی زودتر رخ دهد. یک تحقیق نشان داد حدود ۶ درصد افرادی که پس از جراحی حتی جراحی های جزیی مانند برداشتن هموروئید یا بواسیر این داروها برایشان تجویز شده، تا ماه ها بعد به مصرف آنها ادامه می دهند. مصرف یک داروی ضددرد شبه افیونی برای بیش از ۳ ماه خطر اعتیاد به آن را ۱۵ برابر می کند.
اگر دچار عارضه مزمنی مانند کمردرد مداوم هستید، بهتر است به کلی از مصرف داروهای شبه افیونی خودداری کنید. این داروها آخرین داروهایی هستند که ممکن است برای تسکین کمردرد مزمن تجویز شوند. در چنین مواردی بهتر است با پزشکتان درباره درمان های غیر دارویی یا سایر داروهای ضددرد نسخه ای یا بدون نسخه که می توانند به شما کمک کنند، مشورت کنید. پزشکتان در موارد دردهای شدید پس از جراحی باید کمترین مقدار داروی ضددرد شبه افیونی را برای شما تجویز کند. مصرف داروهای ضددرد دیگر که بدون نسخه می توانید تهیه کنید مانند ایبوپروفن (ادویل) یا ناپروکسن را در نظر داشته باشید. نکته مهم دیگر این است که اگر داروی شبه افیونی را برای چند هفته یا بیشتر مصرف کرده باشید، نباید آن را ناگهان متوقف کنید. پزشکتان باید به شما کمک کند به طور تدریجی میزان مصرف آن را کاهش دهید و در نهایت آن را قطع کنید.
داروهای خواب آور
بررسی ها نشان می دهند حدود ۱۴ درصد افراد ۶۵ تا ۸۰ ساله به طور منظم داروهای خواب آور مصرف می کنند، اما مصرف این داروها به خصوص در سالمندان اشتباه است. این داروها اثرات قوی تری و طولانی تر بر بدن های سالمندان نسبت به جوانان می گذارند و به این ترتیب سالمندان نسبت به اثرات جانبی آنها مانند اغتشاش شعور و مشکلات حافظه حساس ترند. تحقیقات نشان می دهد قرص خواب آور خطر افتادن و شکستگی لگن را در سالمندان بیش از دو برابر می کنند. ترکیبات خواب آوری که بدون نسخه قابل تهیه است مانند دیفن هیدرامین و دوکسیلامین با افزایش خطر مشکلات شناختی و زوال عقل در سالمندان مربوط شده اند.
اگر برای بیش از چند روز پشت سرهم از داروهای خواب آور بدون نسخه یا تجویز شده استفاده می کنید، بهتر است از پزشکتان بخواهید شما را به یک متخصص خواب ارجاع دهد. متخصص خواب ممکن است به شما توصیه کند یک دوره کوتاه مدت رفتاردرمانی شناختی را بگذرانید. در این دوره راهبردهایی از جمله چگونگی آرام کردن ذهن هنگامی که می خواهید بخوابید، به شما آموزش داده می شود. اگر چند ماهی به این آموزش ها عمل کنید، سودمندی آنها را خواهید دید. در همان حال در طول یک دوره چندهفته ای می توانید دوز مصرفی داروی خواب آورتان را کاهش دهید.
داروهای ضدسوزش سر دل
یکی از گروه های دارویی پر مصرف داروهای مهار کننده ترشح اسید معده به نام مهارکننده های پمپ پروتون PPI مانند اومپرازول، لانوپرازول، اوسموپرازول که برای درمان سوزش سر دل یا ترش کردن شدید تجویز می شوند. اغلب این داروها برای مصرف کوتاه مدت هستند، اما برخی از بیماران به مصرف این داروها ادامه می دهند و با وجود بهبود علائمشان آنها را قطع نمی کنند. همچنین در بسیاری از موارد این داروها بیش از حد لازم نسخه می شوند. مصرف این داروها برای یک سال یا بیشتر ممکن است به عوارض جانبی ناشایع اما زیانباری مانند افزایش خطر حمله قلبی یا زوال عقل بینجامد. سازمان غذا و داروی آمریکا هشدار داده است که مصرف دوزهای بالای این گروه داروها ممکن است خطر شکستگی استخوان ها را افزایش دهد و یک بررسی که در سال ۲۰۱۶ در مجله انجمن متخصصان کلیه آمریکا منتشر شد، نشان داد در افرادی که برای ۵ سال به مصرف این داروها ادامه داده بودند، خطر دچار شدن به بیماری مزمن کلیه ۲۸ درصد افزایش می یابد.
گروه های علمی توصیه می کنند که کمترین دوز لازم از این داروها برای کوتاه ترین زمان ممکن تجویز شود (اگر پزشکتان از این گروه داروها برایتان تجویز کرد، درباره مدت مورد انتظار درمان سوال کنید). کارشناسان می گویند هنگامی که می خواهید مصرف داروهای PPI را قطع کنید، ابتدا آنها را یک روز در میان مصرف کنید و در روزهای میانی داروی ضداسید بدون نیاز به نسخه ای مانند داروهای گروه مهارکننده H۲ مانند فاموتیدین یا رانیتدین مصرف کنید تا در نهایت بتوانید آنها را به کلی کنار بگذارید. در عوض بر اقدامات شیوه زندگی مانند کاهش وزن، خوردن وعده های غذایی کوچک تر، پرهیز از خوردن غذاهای تشدید کننده سوزش سر دل مانند غذای ادویه دار یا سرخ کرده، قهوه ، مرکبات و غذاهایی که حاوی مقدار زیادی گوجه فرنگی هستند، متمرکز شوید.
داروهای رفع کننده گرفتگی بینی
اگر دچار گرفتگی بینی (به علت پرخونی و تورم مخاط بینی) باشید، مصرف قطره های با اسپری های ضداحتقان (رفع کننده پرخونی و تورم) مانند اکسی متازولین اغواکننده است. این داروها تورم بافت بینی را به سرعت برطرف می کنند و نسبت به قرص های خوراکی ضداحتقان مانند سودوافدرین کمتر محتمل است فشار خون را بالا ببرند. یک بررسی در سال ۲۰۱۴ میلادی نشان داد حدود نیمی از افراد دچار گرفتگی مزمن بینی می گویند برای دست کم یک سال از این قطره ها و اسپری ها استفاده کرده اند. روی برچسب اغلب این داروها هشدار داده شده است که برای بیش از ۳ روز پشت سر هم نباید آنها را استفاده کرد. افرادی که برای مدت طولانی از این داروها استفاده می کنند، اغلب به آنها وابسته می شوند. بینی آنها به دارو عادت می کند و هنگامی دارو را مصرف نمی کنند، پوشش مجاری بینی شان متورم می شود. هنگام استفاده از قطره ها و اسپری های ضداحتقان ممکن است مقداری از این داروها وارد جریان خون هم شود و برای افرادی که بیماری های قلبی یا نامنظمی ریتم قلب دارند، مشکل ایجاد کند.
در قدم اول از محلول های نمکی برای شستشوی بینی استفاده کنید که می توانند ترشحات مخاطی و مواد حساسیت زا را از بینی خارج کنند، . اگر این شیوه موثر نبود، استفاده از یک قطره یا اسپری ضداحتقان بینی برای بهبود سریع، اما در صورت امکان فقط در شب و فقط برای حداکثر ۳ روز اشکالی ندارد. اگر گرفتگی بینی تان برای یک هفته یا بیشتر ادامه یافت، به پزشکتان مراجعه کنید. ممکن است عوارضی مانند آلرژی ها، پولیپ های بینی یا عفونت سینوس علت این مشکل باشند. اگر از داروهای ضداحتقان بینی برای بیش از ۷ روز استفاده کرده باشید، ممکن است پزشکتان برای مدت کوتاهی برای شما اسپری یا داروی خوراکی کورتونی تجویز کند تا از تورم دوباره مجاری بینی هنگام قطع کردن داروی ضداحتقان جلوگیری شود.