شاید شما که این مطلب را می خوانید با عارضه لکنت زبان در خود یا خانوده تان دست و پنجه نرم می کنید. با الودکتر همراه باشید تا در این باره بیشتر بدایند و راهکارهای کاهش لکنت را یاد بگیرید.
لکنت زبان چیست و در چه سنی ایجاد می شود؟
لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که با وقوع مکرر تکرارات و یا طویل شدن صداها، هجاها، و یا کلمات مشخص می شود و جریان ریتمیک بیان را قطع می کنند (سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۱۰). شروع لکنت به طور معمول در سنین بین دو و پنج سال مشاهده می شود، زمانی که کودکان شروع به تشکیل جملات ساده می کنند. از این کودکان دارای لکنت، تا ۸۰٪ بهبود می یابند. برای 20 درصد باقیمانده روش های گفتاردرمانی و درمانی متونعی وجود دارد که می تواند این اختلال را کمتر کند اما باید اعتراف کرد که با وجود گذشت چند دهه از تحقیقات رفتاری و تصویربرداری، مکانیسم های دقیق پشت اختلالات گفتاری در افراد دارای لکنت هنوز مشخص نیست.
شباهت لکنت با پارکینسون در مسئله تشخیص ریتم
لکنت با بیماری پارکینسون از این نظر مشابه است که شروع و مدت زمان اجرای حرکت؛ به طور خاص حرکات مرتبط با تولید گفتار تحت تاثیر قرار می گیرند. علاوه بر این، به نظر می آید افراد دارای لکنت یک کمبود تشخیص ریتم شبیه به مورد مشاهده شده برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را دارند. اگر تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است نشان دهنده چنین چیزی باشد، این یافته ها از این فرضیه که افراد دارای لکنت ممکن است نقص در پردازش ریتم داشته باشند حمایت می کنند.
برای پرداختن به این امکان، باید تشخیص ریتم شنوایی در کودکان دارای لکنت را با کودکان معمولی در حال رشد با استفاده از یک الگوی تشخیص ریتم درست مقایسه کرد. تحقیقات و شواهد نشان می دهد که کودکان دارای لکنت، تشخیص ریتم بدتری را نسبت به گروه های سنی مشابه خود نشان می دهند.این نتیجه، نخستین شواهد کمبود درک ریتم در لکنت زبان رشدی را ارائه می دهد و از این دیدگاه حمایت می کند که کمبود پردازش ریتم ممکن است لکنت زبان رشدی را زمینه سازی نماید.
دلایل ایجاد لکنت زبان
به گفته کارشناسان، سن، شرایط و ویژگی های بلوغ احتمالاً در تغییر شکل یا تشدید لکنت موثر است. لکنت زبان در میان پسران بیشتر از دختران است و در بررسی ها و تحقیقات مختلف نسبتی در حدود 70درصد برای پسران و 30 درصد برای دختران ذکر شده است. کندی زبان در جایی پیش می آید که دستگاه های تکلم انسان دچار پاره ای از تشنج هاست؛ از این رو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد می کند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی می دهد. به هنگام چنین رویدادی معمولاً انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده است، چندبار تکرار می کند.
تا به امروز درمانهای گوناگونی برای لکنت ارئه شده است و برخی از روش ها تا حد زیادی این اختلال را بهبود بخشیده اند . گفتار درمانی می تواند مانع از تبدیل لکنت به یک معضل شود. بنابراین توصیه می شود چه کودکانی که تازه علائم لکنت در آنها پدیدار شده و چه بزرگسالانی که مبتلا به لکنت می باشد حتما تحت نظر یک پاتولوژیست گفتار قرار گیرند .
لکنت متغییر است و تعدادی از موقعیت ها وجود دارند که هر فردی که آن ها را تجربه کند روانی گفتارش افزایش می یابد.
6 راهکار ساده برای کم کردن لکنت زبان
– صحبت کردن هماهنگ با یک گوینده دیگر (گفتار گروهی)
– کپی کردن گفتار یک گوینده دیگر (گفتار سایه)،
– گفتار نجوا گونه،
– آواز خواندن یا سرود،
– صحبت با یک عروسک یا بچه های کوچک،
– صحبت کردن بلند با خود (برای مثال زمانی که می خواهد لیست خرید به خود یادآوری کند).
گفتار درمانی به درمان لکنت زبان کمک میکند
گفتار گروهی و گفتار سایه ممکن است بر اثر شنیدن صدای خود فرد یا صدای دیگران و یا با شنیدن سیگنال های گفتاری خودش به یک شکل دیگر و یا یک لهجه دیگر روانی را در فرد افزایش دهند.
در گفتار نجوا گونه تارهای صوتی به هم نزدیک می شوند اما مرتعش نمی شوند و تمام صداها به صورت unvoice بیان می شود.
پزوهشگری به نام کانتر بیان کرد،افزایش روانی گفتار هنگامی که کودکان کوچکتر با عروسک ها و یا با خود صحبت می کند می تواند ناشی از این حقیقت باشد که لکنت با گفتار دوسویه همراه نیست. بنابر این وقتی گفتار یک سویه باشد (و منتظر پاسخ از شنونده نمی باشد و کشمکشی اتفاق نمی افتد) بسیار روان است.
همچنین ما با کودکان و یا عروسک ها به شیوه متفاوتی صحبت می کنیم یعنی از زبان پیچیده کمتر و الگوهای آهنگین متغیر استفاده می کنیم. پس احتمال کمتری وجود دارد که روانی گفتار نوسان کند.
به طور معمول میزان لکنت بستگی به سطح اضطراب دارد.سخنرانی و ارائه برای گروه زیادی ازافراد با وجود اینکه ممکن است یک سویه باشد، معمولا ترس زیادی را به همراه دارد و این موقعیتی است که بیشتر افراد لکنت می کنند. مورد مشابهه دیگر،پاسخ دادن به تلفن است و معمولا افراد بعلت محدودیت و فشار زمانی در جریان تماس تلفنی دچار ترس می شوند.
بنابراین دوباره فکر کردن به حالت هایی که در مواقع استرس دچار آنها می شویم مانند تپش قلب می تواند در غلبه بر ترس به هنگام ارائه یک سخنرانی کمک کند و باعث می شود که در ارائههای بعدی به لحاظ ذهنی و جسمی شرایط بهتری داشته باشیم.
اگر پرسشی در این زمینه دارید،از تماس با ما دریغ نکنید.