به گزارش الودکتر: ام اس یک بیماری عصبی پیشرونده است که می تواند بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر بگذارد. وقتی که شما قدم بر می دارید، دستتان را حرکت می دهید و یا پلک می زنید سیستم عصبی شما کار می کند. میلیون ها سلول عصبی در مغز هستند که سگنال هایی را به بدن می فرستند تا این وظایف و فرآیند را کنترل کنند. سلول های عصبی با ارسال سیگنال های الکتریکی از طریق فیبر های عصبی ارتباط برقرار می کنند. یک لایه پوششی به نام غلاف میلین وجود دارد که به محافظت از این الیاف می پردازد. این حفاظت تضمین می کند که هر سلول عصبی به درستی به هدف مورد نظر خود برسد. در این مقاله با علل احتمالی ابتلا به بیماری ام اس بیشتر آشنا می شوید و می توانید از ابتلا به ام اس جلوگیری کنید و یا آگاهی های لازم را داشته باشید و بین عزیزانتان منتشر کنید.
بیماری ام اس
در مبتلایان به بیماری ام اس، سلول های ایمنی بدن اشتباها به بدن حمله می کنند و به لایه میلین آسیب وارد می کنند. این آسیب باعث اختلالاتی در سیگنال های عصبی می شود.
سیگنال های آسیب دیده عصبی می توانند نشانه های ناتوان کننده ای باشد از جمله:
- راه رفتن و مشکلات هماهنگی دست و پاها
- ضعف عضلانی
- خستگی
- مشکلات بینایی
تاثیرات ام اس روی افراد متفاوت است. شدت بیماری و انواع نشانه ها از فرد به فرد متفاوت است. انواع مختلفی از MS وجود دارد و علت، علائم، پیشرفت ناتوانی ممکن است متفاوت باشد.
علت دقیق MS مشخص نیست. با این حال، دانشمندان بر این باورند که چهار عامل ممکن است نقش مهمی در توسعه بیماری داشته باشند که در ادامه به آن می پردازیم.
۱– سیستم ایمنی
MS به عنوان یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود: سیستم ایمنی بدن از کار می افتد و به CNS (شبکه عصبی) حمله می کند. محققان می دانند که غلاف میلین به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می گیرد، اما آنها نمی دانند که چرا سیستم ایمنی بدن با حمله به میلین ضعیف می شود.
2- ژنتیک
گمان می رود که ژن ها نقش ویژه ای در بیماری ام اس بر عهده دارند. شانس شما در گسترش بیماری ام اس کمی بیشتر می شود اگر یکی از اعضای خانواده مثل پدر و مادر یا افراد خانواده تان این بیماری را داشته باشند. تحقیق در مورد اینکه سلول های ایمنی مسئول حمله هستند ادامه دارد. دانشمندان می خواهند کشف کنند که چه چیزی باعث حمله این سلول ها می شود. آنها همچنین به دنبال روش هایی برای کنترل یا جلوگیری از پیشرفت بیماری هستند. با توجه به گفته انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس، اگر یک والد یا خواهر و برادر دارای MS باشد، شانس گرفتن بیماری در ایالات متحده حدود 2.5 تا 5 درصد تخمین زده می شود. شانس برای یک فردی که در خانواده این بیماری را نداشته اند حدود 0.1 درصد است. دانشمندان معتقدند که افراد مبتلا به MS با حساسیت ژنتیکی به واکنش نسبت به برخی عوامل محیط زیست ناشناخته متولد شده اند. پاسخ های خود ایمنی هنگامی رخ می دهد که آنها با این عوامل مواجه می شوند.
3- محیط
اپیدمیولوژیست ها شاهد یک الگوی افزایش موارد MS در کشورهای دورافتاده از استوا است. این همبستگی باعث می شود برخی معتقد باشند ویتامین D نقش مهمی ایفا می کند. ویتامین D روی بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن تاثیر گذار است. افرادی که در نزدیکی استوا زندگی می کنند در معرض نور خورشید قرار دارند. در نتیجه بدن آنها ویتامین D بیشتری تولید می کند. هرچند پوست شما در معرض نور خورشید قرار می گیرد، بیشتر بدن ویتامین شما را تولید می کند. از آنجایی که MS به عنوان یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود، قرار گرفتن در معرض ویتامین D و نور خورشید ممکن است با آن مرتبط باشد و احتمال ابتلا به آن را کاهش دهد.
4– عفونت
محققان در نظر دارند احتمال دارد که باکتری ها و ویروس ها باعث ایجاد MS شود. ویروس ها باعث التهاب و اختلال میلین می شوند. بنابراین ممکن است یک ویروس بتواند MS را در بدن شما ایجاد کند. همچنین ممکن است که باکتری یا ویروس که اجزای مشابهی را به سلولهای مغز متصل می کنند، سیستم ایمنی بدن را به اشتباه سلول های طبیعی مغز را به عنوان عوامل خارجی شناسایی و آنها را از بین ببرد.
چندین باکتری و ویروس مورد بررسی قرار گرفته اند تا تعیین کنند که آیا آنها به توسعه MS کمک می کنند یا خیر. این ها شامل:
- ویروس های سرخک
- ویروس تبخال فردی که منجر به ایجاد شرایطی مانند رزولا می شود
- ویروس
سایر عوامل خطر
سایر عوامل نیز ممکن است شانس ایجاد MS را افزایش دهد. این شامل:
ارتباط جنسی: زنان حداقل دو تا سه برابر احتمال ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس مجدد (ام اس یا RRMS) را نسبت به مردان دارند. در فرم اولیه پیشرفته تعداد مردان و زنان تقریبا برابر است.
سن: RRMS معمولا در بین افراد بین 20 تا 50 ساله تاثیر می گذارد. PPMS معمولا حدود 10 سال بعد از سایر اشکال رخ می دهد. افراد بالای شمال اروپا بیشتر در معرض ابتلا به MS هستند.
منبع: الودکتر