ریزش مو دلایل بیشماری دارد. چنانچه ریزش موی شما موقتی یا دایمی باشد راههایی برای جلوگیری از ریزش مجدد آن وجود دارد. مهمترین و اولین قدم لازم، مشورت با یک پزشک و تشخیص علت ریزش موی شماست. پس از آن روشهایی برای قطع ریزش و درمان کمپشتی وجود دارد که در ادامهی مطلب آورده شده است.
برای قطع ریزش مو چه کارهایی باید انجام دهیم؟
اگر ریزش مو ناشی از تغییرات هورمون باشد مانند تغییرات هورمونی در دورهی بارداری، یائسگی و یا شرایط پر استرس باشد، انجام هیچ کاری برای درمان آن لازم نیست زیرا پس از عبور از این دوره، ریزش قطع خواهد شد.
کمبود مواد غذایی در اثر تغییر در رژیم غذایی رخ میدهد. بنابراین تغییر در برنامه غذایی و استفاده از مکمل باید با مشورت پزشک صورت گیرد. اگر تصمیم به درمان ریزش موی خود دارید، تنها شروع کافی نیست. درمان و جایگزینی موی از دست رفته نیاز به زمان داشته و ممکن است چندین ماه یا سال طول بکشد تا نتیجه مطلوب به دست آید.
1. محلول موضعی ماینوکسیدیل
این محلول که با نام روگین نیز شناخته میشود را میتوان برای مردان و زنان دارای مشکل طاسی سکهای و موضعی یا ریزش مو ناشی از هورمون مردانه ( ریزش آندروژنیک) تجویز کرد. این محلول را هر روزه باید روی پوست سر اسپری کرد. ممکن است در ابتدای مصرف باعث ریزش شدید مو شود اما پس از آن موهایی نازک تر از قبل جوانه زده و رشد خواهد کرد. این محلول را برای حداقل 6 ماه تجویز میکنند. عوارض جانبی این دارو عبارت است از: سوزش پوست سر، رشد مو در سطح پوست یا دستی که در تماس با آن قرار گرفته است. ضربان شدید قلب.
2. قرص اسپرینولاکتون
این قرص که با نام آلداکتون نیز معرفی شده است، ریزش موی هورمونی را درمان میکند. این قرص به گیرندههای آندروژن متصل شده و تستسترون بدن را کاهش میدهد. البته تمامی محققین 100٪ به موثر بودن این دارو باور ندارند به همین دلیل سازمان غذا و داروی آمریکا این دارو را به عنوان درمان ریزش موی آندروژنی معرفی نکرده است. قبل از مصرف این دارو، با پزشک خود در رابطه با فواید و عوارض آن مشورت کنید.
3. ترتینوئین موضعی
رتین-آ یا ترتینوئین موضعی معمولا به همراه ماینوکسیدیل برای ریزش موی آندروژنی استفاده میشود. این محصول حتما باید زیر نظر پزشک استفاده شود. زیرا بسیاری از مردم از ریزش مو پس از استفاده از کرمها، سرمها و لوسیونهای موضعی رتینول شاکی هستند.
4. تزریق کورتیکواستروئید
این روش درمانی برای زنان مبتلا به طاسی موضعی تجویز میشود. با تزریق در مناطق آسیب دیده، رویش مجدد مو پس از یک ماه مشاهده میشود. البته تزریقات هر 4 تا 6 هفته باید تکرار شوند. یکی از عوارض جانبی تزریق کورتیکواستروئید، ضعیفی و نازک شدن پوست سر میباشد. کورتیکواستروئیدهای خوراکی نیز عوارض ناخوشایندی به همراه دارند.
5. آنترالین موضعی
آنترالین یک داروی موثر برای زنان مبتلا به طاسی موضعی میباشد. از این دارو یک بار در روز استفاده میشود. برای شروع این دارو به مدت 5 دقیقه باید بر روی پوست سر بماند اما رفته رفته این زمان را به یک ساعت افزایش دهید. سپس آن را با آب سرد و شامپو بشویید. در طی دو تا سه ماه موی جدید رشد خواهد کرد.
6. شامپو کتوکونازول
زنانی که از ریزش موی آندروژنی رنج میبرند، میتوانند از شامپوی کتوکونازول 2٪ استفاده کنند. این شامپو نیزورال نیز نامیده میشود. این شامپو ضد قارچ بوده و به کاهش هورمون تستسترون و سایر آندروژنهایی که باعث ریزش مو میشوند کمک میکند و هیچ عوارض جانبی قابل توجهی ندارد. کتوکونازول 1٪ اثر چندانی در درمان ندارد.
4 عادت موثر که مانع از ریزش مو میشود:
1. زینک و آهن را به مکملهای خود اضافه کنید.
از پزشک خود برای مصرف این مکملها مشورت بگیرید. محققان بر این باورند که کمبود این مکملها در بدن باعث ریزش مو میشوند. این مکملها اثرات جانبی برخی از بیماریها مانند طاسی موضعی را کاهش میدهند. ابتدا آزمایش خون دهید و در صورت کمبود این ویتامینها ازاین مکملها استفاده کنید. مثلا زنانی که سطح آهن بدنشان کمتر از 70 میلیگرم در میلیلیتر است، دچار کمبود آهن هستند.
2. طب سوزنی را امتحان کنید.
این طب چینی که هزاران سال است انجام میشود، برای درمان طاسی موضعی نیز مناسب است. سوزنهای وارده در بدن فولیکولهای مو را تقویت کرده و رشد دوبارهی مو را فراهم میکنند.
3. استرس خود را کنترل کنید.
زمانی که با یک آسیب روحی ناگهانی دست و پنجه نرم میکنید، میتوانید استرس خود را با ورزشهایی مانند یوگا و مدیتیشن کنترل کنید. یوگا و مدیتیشن قند خون و گردش خون در بدن را تنظیم کرده و باعث رشد مو میشوند.
4. از صحیح بودن رفتار خود با مو مطمئن شوید.
از شانه با دندانههای درشت استفاده کنید تا ریشهی مو بیش از حد کشیده نشود. از بابلیس و اتوی مو در صورت لزوم و به ندرت استفاده کنید و از انجام هرگونه فرآیندهای شیمیایی برای مو خودداری کنید.